Καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ διαψεύδει τις ελπίδες που είχαν επενδυθεί σ’ αυτόν και μάλιστα όχι μόνο σε σχέση με τις πομφόλυγες του τύπου «θα σκίσουμε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι» (τις οποίες ούτως ή άλλως λίγοι έπαιρναν στα σοβαρά), αλλά και σε σχέση με όσα μπορούσε και θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση με ρεαλιστικό προοδευτικό πρόταγμα. Η τελευταία χρονικά διάψευση προέρχεται από το πρόσφατο νομοσχέδιο καταδίκης των ζώων, το οποίο καταδεικνύει έλλειψη οικολογικής συνείδησης και ευαισθησίας.
Σχεδόν στο σύνολό του το σχέδιο νόμου βασίζεται στην νοσηρή αντίληψη ότι οι φιλοζωικοί οργανισμοί και οι φιλόζωοι πολίτες εμπορεύονται και κερδοσκοπούν εις βάρος των ζώων αντιστρέφοντας με τρόπο αήθη την πραγματικότητα του καθημερινού αγώνα τους στους δρόμους, για να τα σώσουν από την θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, που είναι ο θάνατός τους. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο πολέμιο του εθελοντισμού, που αδρανοποιεί χιλιάδες πολίτες και φιλοζωικές οργανώσεις, απαγορεύοντας τους να κάνουν αυτό που η συνείδησή τους και το αξιακό τους σύστημα τους επιβάλλει, την σωτηρία ανήμπορων εμβίων. Επίσης φορτώνει τους Δήμους της χώρας με επιπλέον αρμοδιότητες στις οποίες δεν υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθούν. Είναι γνωστό σε όλους, ότι 15 χρόνια τώρα που οι Δήμοι έχουν εκ του νόμου την αρμοδιότητα διαχείρισης των αδέσποτων είτε δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους.
Το νομοσχέδιο ορίζει σαν ιδιοκτήτη ζώου αυτόν που «έχει δεχθεί να ασχοληθεί με ένα ζώο συντροφιάς», δηλαδή τον πολίτη που φροντίζει, σιτίζει, προστατεύει με κάθε τρόπο ένα αδέσποτο ζώο, καθιστώντας τον υπεύθυνο με ό, τι αυτό νομικά συνεπάγεται, οδηγώντας τον έτσι στο να σταματήσει να ασχολείται με τα αδέσποτα. Ακόμη «φακελώνει» κατά παράβαση της προστασίας προσωπικών δεδομένων, αφαιρώντας μάλιστα την σχετική διάταξη του 4039/12, τους ιδιοκτήτες ζώων, ευαίσθητα δεδομένα των οποίων δίνονται βορά στις διάφορες ελεγκτικές αρχές και σε χιλιάδες ιδιώτες επαγγελματίες (άρθρο 4 παρ. 10).
Απαγορεύει την παροχή κτηνιατρικής φροντίδας σε άρρωστα, τραυματισμένα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα αδιακρίτως, αν δεν φέρουν τσιπ, τιμωρώντας έτσι το πάσχον ζώο και όχι τον ανεύθυνο ιδιοκτήτη ή το Δήμο. Όταν κάποιος ιδιοκτήτης θέλει για λόγους π.χ. ανωτέρας βίας να μεταβιβάσει το κατοικίδιό του, δεν θα πάει στον κτηνίατρό του αλλά στο Δήμο, στο πλαίσιο της παράνοιας του εμπορίου ζώων και αν ο Δήμος δεν έχει υπεύθυνο κτηνίατρο, όπως συμβαίνει σε πολλούς μικρούς ή και μεγάλους Δήμους,τότε δεν μπορεί να το μεταβιβάσει.
Τιμωρούνται οι πολίτες που καταγγέλλουν κακοποίηση ζώων, στην περίπτωση που το δικαστήριο αποφασίσει, σωστά ή λάθος, την αθώωση του κατηγορούμενου. Επομένως η διάταξη αυτή δρα απολύτως αποτρεπτικά προς τους πολίτες να καταγγέλλουν αξιόποινες πράξεις. Εξάλλου το ταμείο που θα συστήσει κάθε Δήμος για την εξεύρεση πόρων για την διαχείριση των αδέσποτων αλλά και των δεσποζόμενων, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα προκύπτει όχι από κρατικές επιχορηγήσεις ή από το κοινωνικό σύνολο, μιας και πρόκειται για ένα κοινωνικό ζήτημα που απασχολεί όλη την ελληνική κοινωνία, αλλά από τους πολίτες που διατηρούν ζώα συντροφιάς και μόνο, από τις αγορές ειδών γύρω από τα κατοικίδιά τους .
Κατ’ ουσία επομένως το νομοσχέδιο καταδικάζει τα ζώα και τιμωρεί τους φιλόζωους. Αποτελεί ακραία ειρωνεία το γεγονός ότι όλα αυτά προέρχονται από ένα κόμμα το οποίο εδώ και χρόνια αυτοδιαφημιζόταν ως φορέας οικολογικών αντιλήψεων και από έναν αναπληρωτή υπουργό που δηλώνει «οικολόγος». Οικολογία σημαίνει να συναισθανόμαστε ότι δεν είμαστε ιδιοκτήτες του πλανήτη, αλλά συγκάτοικοι με τα υπόλοιπα ζωϊκά είδη και να εκδηλώνουμε έμπρακτη μέριμνα για την βιοποικιλότητα. Το εκτρωματικό νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί.
