Ροή
Πραγματικά εξωπραγματικές διαστάσεις τείνει να πάρει το θέμα της αναφοράς του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα στην ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία». Τόσο ο κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση ζητούν επί πινάκι την κεφαλή του ανθρώπου που χειρίζεται ίσως το πιο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Το θέμα θα ήταν πραγματικά αστείο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό: Την ίδια ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης με τους πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας να ξεπερνούν τις 43.000 και την ίδια στιγμή ακόμα, που στο «κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών» βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις που θα οδηγήσουν σε περικοπές συντάξεων και νέους φόρους είναι ανεπίτρεπτο να κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα το γλωσσικό ατόπημα ενός υπουργού.
Πολύ περισσότερο, όταν το γλωσσικό ατόπημα έγινε κατά τη διάρκεια συνέντευξης του υπουργού σε ραδιοφωνική εκπομπή και όχι ένα θεσμικό όργανο όπως παραδείγματος χάριν ένα συμβούλιο υπουργών της ΕΕ ή έστω σε έναν ξένο ραδιοφωνικό σταθμό. Εκεί τουλάχιστον θα μπορούσε να πει κάποιος ότι υπάρχει ένα διπλωματικό θέμα
Και η γελοιότητα του πράγματος μεγαλώνει αν λάβουμε υπόψη και τις εξηγήσεις που έδωσε ο Παύλος Τσίμας, στην εκπομπή του οποίου έγιναν οι επίμαχες δηλώσεις. Όπως δήλωσε o έμπειρος δημοσιογράφος, ο Μουζάλας «είχε μπροστά του το φυλλάδιο, το οποίο μοιράστηκε από αγνώστους και από αυτό διάβασε την επίμαχη φράση» και πως στο φυλλάδιο αυτό γίνεται αναφορά σε «πέρασμα στη Μακεδονία». Δήλωσε επίσης ότι στις υπόλοιπες αναφορές του για τη γειτονική χώρα ο υπουργός χρησιμοποίησε το συνταγματικό της όνομα, δηλαδή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Και εντάξει η αντίδραση του Πάνου Καμμένου δικαιολογείται από την –λίγο πολύ υποχρεωτική – ευαισθησία που πρέπει να δείξει στα εθνικά θέματα. Το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων χτίστηκε πάνω σε δύο άξονες: «Αντι-μνημόνιο» και «εθνική υπερηφάνεια». Το πρώτο το έχασε τον Αύγουστο που ψήφισε τη συμφωνία με τους δανειστές, αν χάσει και το δεύτερο μάλλον δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη το προφίλ της σοβαρής και μετριοπαθούς κεντροδεξιάς δύναμης που επιθυμεί να χτίσει.
Μάλλον την πιο σωστή στάση στο θέμα την κράτησε Το Ποτάμι: «Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να παραιτηθεί ένας υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά τα σαρδάμ δεν περιλαμβάνονται σε αυτούς», αναφέρει η ανακοίνωση του κόμματος.
Αξίζει να θυμηθούμε, τέλος, όλα τα φιάσκα με την ονομασία τα τελευταία 25 χρόνια και τις μάχες που έχει χάσει η ελληνική διπλωματία σε όλα τα επίπεδα και από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει δείξει γενναιότητα στην στήριξη των στελεχών της κυβέρνησης. Και αυτό φάνηκε και στην πρόσφατη υπόθεση των κρίσεων στην Ελληνική Αστυνομία με τον υποστράτηγο Μανώλη Σφακιανάκη, όπου ο πρωθυπουργός –καλώς ή κακώς- «άδειασε» τον υπουργό του. Το θέμα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε η δυνατότητα να αλλάξει έναν υπουργό που ασχολείται με το πιο σημαντικό θέμα της χώρας για μια αστειότητα.
