Υπάρχει άραγε κάποιος που χρησιμοποίησε το Πυθαγόρειο Θεώρημα από τότε που αποφοίτησε από το σχολείο; Κι όμως το θέμα αναφέρθηκε, αυτή την εβδομάδα, στο Λονδίνο, σε μια αίθουσα γεμάτη από Μillennials. Από ανθρώπους της νέας γενιάς που απασχολούνται στον χρηματοπιστωτικό κλάδο.
Σε αυτό το κοινό τέθηκε ένα συγκεκριμένο ερώτημα: Τι θα επέλεγε για το μέλλον του ένας νέος; Τις κρατήσεις για να λάβει σύνταξη στα βαθιά γεράματα ή τις αποταμιεύσεις για την αγορά ενός ακινήτου; Ένας στους δύο απάντησε πως προτιμά το ακίνητο, το ένα τρίτο επέλεξε την «ασφάλεια» της σύνταξης, ενώ οι υπόλοιποι δήλωσαν πως «δεν είναι σίγουροι».
Καθώς όμως η απόκτηση ακινήτου στη Μεγάλη Βρετανία δεν συνιστά μια εύκολη υπόθεση, για την οποία μπορούν να απαιτηθούν ολόκληρες δεκαετίες, οι «ειδικοί» επιχείρησαν να πείσουν τους νέους πως η σύνταξη αποτελεί πιο σίγουρη «επένδυση» για το μέλλον. Το ερώτημα τέθηκε ξανά κι όμως πάλι σχεδόν ένας στους δύο νέους απάντησε πως δεν τον ενδιαφέρει η έννοια της σύνταξης.
Μετά από σχεδόν μιας ώρας συζήτησης, το ερώτημα τέθηκε εκ νέου. Ακίνητο ή σύνταξη; Κι όμως και πάλι η πλειοψηφία των νέων, εμφανώς μπερδεμένη, δήλωνε πως «δεν είναι σίγουρη». Και την ίδια στιγμή, ολοένα και λιγότεροι τάσσονταν υπέρ της επιλογής της σύνταξης.
Το συμπέρασμα αυτής της ανοιχτής συζήτησης ήταν πλέον σαφές: Το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται επαναπροσδιορισμό. Τα ασφαλιστικά συστήματα έχουν την τάση να είναι περίπλοκα, αλλά και να βρίσκονται πολύ… μακριά από το μέλλον των νέων, οπότε δύσκολα οι τελευταίοι θα ασχοληθούν με το πότε και πόση σύνταξη θα λάβουν. Αυτός είναι και ο λόγος που στα μάτια αυτής της γενιάς η επένδυση σε ακίνητη περιουσία θεωρείται πιο ασφαλής επιλογή.
Εκείνο που πρέπει, όμως, να γίνει είναι οι νέοι να μάθουν περισσότερα για τον κόσμο του χρήματος. Να ενημερωθούν για την οικονομία και να έρθουν ένα βήμα πιο κοντά σε αυτήν. Πρόκειται για μια «αποστολή» που δεν χρειάζεται να έχει την αφετηρία της στα σχολικά χρόνια ενός παιδιού. Καθοριστικός είναι ο ρόλος της οικογένειας και δη των γονέων, που όχι μόνο θα πρέπει να εμφυσήσουν στα παιδιά τους την αγάπη για τα μαθηματικά από πολύ νωρίς, αλλά και να τους διδάξουν πως γίνεται η διαχείριση των χρημάτων.
Μια πολύ θλιβερή εξέλιξη του σήμερα είναι η αδυναμία των νέων να εργαστούν σε μια δουλειά μερικής απασχόλησης. Ο όγκος των μαθητικών απαιτήσεων είναι τέτοιος που κανένας νέος δεν έχει χρόνο – πέρα από συνεχείς εξετάσεις και αλλεπάλληλα τεστ – να εργάζεται για λίγες ώρες και να έρχεται σε επαφή με την αξία του να «βγάζει τα δικά του χρήματα».
Το πανεπιστήμιο αποδεικνύεται, δεδομένων των συνθηκών, ο πιο κατάλληλος χώρος – και χρόνος – για να μάθουν οι νέοι να διαχειρίζονται τα οικονομικά τους. Είναι η πρώτη φορά που ο κάθε νέος έχει στα χέρια του μεγάλα χρηματικά ποσά, είτε αυτά προέρχονται από φοιτητικά δάνεια, είτε αποτελούν συμβολή της οικογένειας.
Όπως προκύπτει από «μαρτυρίες» πλειάδας φοιτητών, το on-line shopping αποτελεί τον «νούμερο ένα» λόγο για τον οποίο οι νέοι σήμερα κυκλοφορούν… με άδειες τσέπες. Κι όμως υπάρχουν κι εκείνοι οι φοιτητές που, μόνο με το άνοιγμα ενός απλού αποταμιευτικού λογαριασμού, μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά τους. Είναι οι ίδιοι νέοι που μπορούν να αποταμιεύσουν αξιόλογα ποσά, είτε για να πάνε διακοπές, είτε για να αγοράσουν ένα νέο κινητό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του αρμόδιου βρετανικού ινστιτούτου (Pensions Policy Institute), οι μεγάλοι χαμένοι του ασφαλιστικού συστήματος της Μεγάλης Βρετανίας θα είναι οι νέοι, οι σημερινοί «20άρηδες», οι οποίοι όμως δεν πρόκειται να εξοργιστούν για την εξέλιξη αυτή. Γιατί; Γιατί πολύ απλά δηλώνουν πλήρη άγνοια επί του θέματος…
