Θα μπορούσαν ποτέ άραγε τα δωρεάν online μαθήματα των MOOC - Massive Open Online Courses (Mαζικά Ελεύθερα Διαδικτυακά Μαθήματα) που προσφέρονται από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο να ανταγωνιστούν τα master για τα οποία οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να πληρώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά και μάλιστα σε μια εποχή κρίσης;
Αν και στο παρελθόν αυτό το ερώτημα δεν θα ετίθετο καν καθώς τα πρώτα ξεκίνησαν ως σεμινάρια τα οποία έδιναν μεν κάποιες πιστοποιήσεις αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αναμετρηθούν με τα master, τα νέα δεδομένα θέτουν νέες προκλήσεις.
Τα MOOC έχουν για σύμμαχό τους την οικονομική κρίση και το γεγονός ότι χορηγούν με ένα μικρό αντίτιμο τις περισσότερες φορές κάποια βεβαίωση παρακολούθησης. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε το «prestige» που προσδίδει σε μια τέτοια βεβαίωση το όνομα ενός πανεπιστημίου όπως είναι το Harvard ή το MIT. Παράλληλα, διαθέτουν μια πολύ ευρεία γκάμα προγραμμάτων από marketing και management, μέχρι μαθήματα ψυχολογίας και πληροφορικής αλλά και πιο «ψαγμένα» σεμινάρια όπως είναι μαθήματα για την τεχνητή νοημοσύνη, την ιστορία της τέχνης, την καινοτομία στην εκπαίδευση. Ακόμη, άτομα που δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα για να βελτιώσουν τη γνώση τους σε μια ξένη γλώσσα, υπάρχουν μαθήματα για κάθε επίπεδο και ανάγκη όπως είναι η βελτίωση του γραπτού ή προφορικού λόγου, επαγγελματικά αγγλικά κλπ.
Aπό την άλλη, αυτό το είδος εκπαίδευσης έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: το υψηλό ποσοστό εγκατάλειψης των σπουδών (dropout rate). Σύμφωνα με τα στοιχεία, το ποσοστό των ατόμων που ολοκληρώνουν την εκπαίδευση είναι μικρότερο από το 10% και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν αυτά τα προγράμματα ως μια ευκαιρία για να εμπλουτίσουν απλώς τις γενικές τους γνώσεις.
Παρά το γεγονός ότι τα MOOC προσφέρουν πιστοποιήσεις και βεβαιώσεις παρακολούθησης, η αξιολόγηση γίνεται με ένα από τεστ και εργασίες που παραδίδει ο φοιτητής. «Οι πιστοποιήσεις αυτές είναι αρκετά ετερογενείς», αναφέρει ο ερευνητής, Matthieu Cisel. Ακόμη, κάθε οργανισμός και εκπαιδευτικό ίδρυμα έχει την ελευθερία να δίνει πιστοποιήσεις, σε αντίθεση με τα master που υπόκεινται σε ελέγχους από τις κρατικές αρχές.
Μερικά MOOC επιτρέπουν να λάβει κάποιος μονάδες ECTS (Ευρωπαϊκό Σύστημα Πιστωτικών Μονάδων) αλλά κατά γενική ομολογία η αναγνώριση των πιστοποιητικών αυτών δεν είναι ιδιαίτερα διευρυμένη. Όπως εκτιμά ο Matthieu Cisel, «μια βεβαίωση πιστοποιεί κυρίως τη γνώση σε ένα συγκεκριμένο τομέα» και τα συγκεκριμένα απέχουν από το να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη κατάρτιση. Ωστόσο, αποτελούν μια καλή λύση έναντι των 50.000 ευρώ που μπορεί να απαιτεί ένα master. «Πάνω από το 70% αυτών των μαθημάτων είναι εισαγωγικά», προσθέτει ο Matthieu.
Με πληροφορίες από τη Le Monde
