Περισσότερα από 800.000 άτομα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ φαίνεται ότι εξαπατήθηκαν και μοιράστηκαν τα στοιχεία της κάρτας τους κι άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα με ένα ευρύ δίκτυο ψεύτικων ηλεκτρονικών καταστημάτων, που - δήθεν - διέθεταν επώνυμα προϊόντα. Τα καταστήματα αυτά φαίνεται ότι έχουν έδρα την Κίνα.
Διεθνής έρευνα των εφημερίδων Guardian, Die Zeit και Le Monde δίνει την ευκαιρία για μία σπάνια ματιά στους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργούσε «μία από τις μεγαλύτερες απάτες του είδους», όπως χαρακτηρίστηκε από το βρετανικό Chartered Trading Standards Institute, στο πλαίσιο της οποίας είχαν στηθεί 76.000 ψεύτικες ιστοσελίδες.
Από την έρευνα προκύπτει πως πρόκειται για μία εξαιρετικά οργανωμένη και τεχνικά εξελιγμένη δραστηριότητα. Οι προγραμματιστές δημιούργησαν δεκάδες χιλιάδες ψεύτικα διαδικτυακά καταστήματα που προσφέρουν εκπτωτικά προϊόντα από τις εταιρείες Dior, Nike, Lacoste, Hugo Boss, Versace και Prada, καθώς και πολλές άλλες premium μάρκες.
Ήταν στημένα σε διάφορες γλώσσες, από αγγλικά έως γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, σουηδικά και ιταλικά, και φαίνεται πως δημιουργήθηκαν για να παρασύρουν τους αγοραστές ώστε να δώσουν χρήματα και προσωπικά δεδομένα. Ωστόσο, οι ιστότοποι δεν είχαν καμία σχέση με τις μάρκες που ισχυρίζονταν ότι πουλούσαν και στις περισσότερες περιπτώσεις οι καταναλωτές κατήγγειλαν ότι δεν έλαβαν κανένα προϊόν.
Η αρχή της μεγάλης ηλεκτρονικής απάτης
Τα πρώτα ψεύτικα καταστήματα του δικτύου φαίνεται ότι δημιουργήθηκαν το 2015. Μόνο τα τελευταία τρία χρόνια έχουν διεκπεραιωθεί περισσότερες από 1 εκατομμύριο «παραγγελίες», σύμφωνα με την ανάλυση των δεδομένων. Παρότι δεν ολοκληρώθηκαν όλες οι πληρωμές, φαίνεται ότι έγιναν αγορές συνολικού ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ.
Σήμερα, τα περισσότερα από τα ηλεκτρονικά καταστήματα είναι αδρανή, αλλά πάνω από 22.500 παραμένουν σε λειτουργία. Μέχρι στιγμής, εκτιμάται ότι 800.000 άνθρωποι, σχεδόν όλοι τους στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, έχουν μοιραστεί διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενώ 476.000 από αυτούς έχουν δώσει στοιχεία χρεωστικών και πιστωτικών καρτών, συμπεριλαμβανομένου του τριψήφιου αριθμού ασφαλείας τους. Όλοι τους παρείχαν, επίσης, τα ονόματα, τους αριθμούς τηλεφώνου, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τις ταχυδρομικές διευθύνσεις τους στο δίκτυο.
Πώς αποκαλύφθηκε η απάτη
Η ύπαρξη του ψεύτικου δικτύου καταστημάτων αποκαλύφθηκε από την Security Research Labs (SR Labs), μια γερμανική συμβουλευτική εταιρεία κυβερνοασφάλειας, η οποία απέκτησε αρκετά gigabytes δεδομένων και τα μοιράστηκε με την Die Zeit. Ομάδα προγραμματιστών φαίνεται να έχει κατασκευάσει ένα σύστημα για την ημιαυτόματη δημιουργία ιστοσελίδων, επιτρέποντας την ταχεία ανάπτυξή τους.
Αυτός ο πυρήνας φαίνεται ότι λειτουργούσε ορισμένα καταστήματα μόνος, αλλά επέτρεπε και σε άλλες ομάδες να χρησιμοποιούν το σύστημα. Τα αρχεία καταγραφής δείχνουν ότι τουλάχιστον 210 χρήστες είχαν πρόσβαση στο σύστημα από το 2015. Στη Γερμανία, η ιδιοκτήτρια ενός εργοστασίου γυάλινων χαντρών δήλωσε ότι δεχόταν σχεδόν κάθε μέρα θυμωμένα τηλεφωνήματα από αγοραστές που ρωτούσαν πού βρίσκονται τα ρούχα μάρκας Lacoste που είχαν παραγγείλει. Ανακάλυψε ότι ένας παλιός της ιστότοπος, ο perlenzwoelfe.de, είχε χρησιμοποιηθεί για την απάτη. Έκανε σχετική καταγγελία στην αστυνομία.
Η σύνδεση με την Κίνα
Επί σχεδόν μια δεκαετία, ένα δίκτυο που λειτουργούσε από την επαρχία Φουτζιάν της Κίνας χρησιμοποιούσε αυτό που φαίνεται να είναι μια ενιαία πλατφόρμα λογισμικού για τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων ψεύτικων ηλεκτρονικών καταστημάτων. Πολλές από τις διευθύνσεις IP μπορούν να εντοπιστούν στην Κίνα, ορισμένες στις πόλεις Πουτιάν, Φίζου και Φουτζιάν.
Από έγγραφα μισθοδοσίας που βρέθηκαν στα δεδομένα φαίνεται ότι ορισμένα από τα άτομα που είχαν προσληφθεί ως προγραμματιστές και συλλέκτες δεδομένων, πληρώνονταν με μισθούς μέσω κινεζικών τραπεζών. Υπήρχαν, επίσης, τρία πρότυπα συμβάσεων εργασίας όπου ο εργοδότης αναφέρεται ως Fuzhou Zhongqing Network Technology Co Ltd.
Επίσημα εγγεγραμμένη στην Κίνα και εφοδιασμένη με επίσημο μοναδικό αναγνωριστικό αριθμό, η εταιρεία δίνει ως διεύθυνσή της τη Φουζού, την πρωτεύουσα της Φουτζιάν. Δεν είναι σαφές ποια σχέση έχει με το δίκτυο. Οι συμβάσεις ορίζουν αυστηρούς όρους εργασίας. Ο εργαζόμενος λαμβάνει βαθμολογία απόδοσης και μπορεί να αυξήσει τις απολαβές του ανάλογα με αυτά. Ακόμα, χάνει χρήματα σε περίπτωση ασθένειας ή αποχής από τη δουλειά.
