Η απόφαση της κυβέρνησης να βάλει επισήμως τέλος στα capital controls, την οποία έχουν υποδεχθεί με ικανοποίηση και αισιοδοξία οι φορείς της αγοράς, έχει τόσο πρακτική, όσο και συμβολική αξία.
Η πρακτική αξία έγκειται στο ότι η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων είναι επιτέλους γεγονός.
Εξίσου σημαντική ωστόσο είναι και η συμβολική αξία της πλήρους κατάργησης των κεφαλαιακών περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων. Και αυτό γιατί, μπορεί τα capital controls να είχαν χαλαρώσει σημαντικά τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά η «ρετσινιά» των κεφαλαιακών περιορισμών δεν νοείται να συνοδεύει για 50 ολόκληρους μήνες μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Ιδίως όταν η «ρετσινιά» των capital controls συνόδευσε την Κύπρο, μια χώρα που βίωσε πραγματική τραπεζική κρίση και δεν απέφυγε το haircut στις καταθέσεις, μόλις για 24 μήνες. Και όλοι γνωρίζουμε ότι η «ρετσινιά» δεν αρέσει σε κανέναν… Και ούτε φεύγει εύκολα….
Μετά από 50 μήνες κεφαλαιακών περιορισμών η Ελλάδα παύει, επισήμως, να είναι ο «παρίας» της Ευρώπης. Οι τράπεζες της χώρας, παρά το γεγονός πως έχουν να διαχειριστούν το μεγάλο «αγκάθι» της μείωσης των κόκκινων δανείων - και όχι μόνο, - απελευθερώνονται επισήμως από τα δεσμά των κεφαλαιακών ελέγχων και μπορούν και με τη βούλα πλέον να επιτύχουν τον μεγάλο στόχο: Τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.
Μετά την άρση των capital controls, ανοίγει ο δρόμος για αναβαθμίσεις των αξιολογήσεων των ελληνικών τραπεζών, και της οικονομίας κατ’ επέκταση, ενώ εδραιώνεται και πάλι η εμπιστοσύνη των επενδυτών προς την Ελλάδα. Γιατί μπορεί η πλήρης κατάργηση των κεφαλαιακών ελέγχων να ήταν μια προδιαγεγραμμένη απόφαση, αλλά η ανακοίνωση του επίσημου τέλους επιδρά αλλιώς στην ψυχολογία. Και η ψυχολογία των επενδυτών είναι γνωστό πως πολλές φορές κινεί τα νήματα.
Στην επόμενη μέρα χωρίς κεφαλαιακούς περιορισμούς η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει τώρα το στοίχημα της ανάπτυξης. Ανάπτυξης εδραιωμένης, βιώσιμης και ουσιαστικής. Ανάπτυξης που θα φέρει επενδύσεις και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Αυτό χρειάζεται περισσότερο από όλα η Ελλάδα για να πάψει και ουσιαστικά να θεωρείται «παρίας».
