Πένθος για το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και την Ελλάδα καθώς έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 ετών ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Η ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη συνδέθηκαν με τις σημαντικότερες καμπές της ελληνικής ιστορίας στον 20ο αιώνα. Το όνομα του έγινε γνωστό σε όλες τις ηπείρους και σε κάθε γωνιά της Γης. Το 1983 είχε τιμηθεί με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν για τη δράση του. Το 2000 προτάθηκε για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Γεννημένος στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο, από Μικρασιάτες γονείς, «μοίρασε» την παιδική του ηλικία σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως τη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη. Παράλληλα, δείχνει από μικρός την κλίση του στην μουσική, δίνοντας την πρώτη του συναυλία μόλις στα 17 του, με το έργο Κασσιανή, στην Τρίπολη.
Εντάσσεται από μικρή ηλικία στην αντίσταση κατά του κατακτητή. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στον ΕΛΑΣ και εκτελεί χρέη διαφωτιστή στον Πέμπτο Τομέα της ΕΠΟΝ, ενώ αγωνίζεται και σαν διμοιρίτης της Μεταξωτής διμοιρίας του 1ου τάγματος της Νέας Σμύρνης κατά τα Δεκεμβριανά. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το 1954, μεταβαίνει με κρατική υποτροφία για σπουδές στο Παρίσι και μαθητεύει δίπλα στους Olivier Messiaen και Eugène Bigot. Η συγκεκριμένη περίοδος και μέχρι το 1960 που επιστρέφει στην Ελλάδα είναι μια περίοδος μεγάλης δημιουργικότητας στην οποία συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Covent Garden, Stuttgart Ballet όπως και για τον κινηματογράφο.
Το 1963 και μετά την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», που έμειναν στην ιστορία ως Λαμπράκηδες, των οποίων γίνεται πρόεδρος. Την περίοδο εκλέγεται πρώτη φορά βουλευτής, με την ΕΔΑ.
Όταν εγκαθιδρύεται η χούντα των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967, βγαίνει στην παρανομία και κρύβεται για να αποφύγει την σύλληψη. Δεν καταφέρνει να ξεφεύγει για πάντα, και τον Αύγουστο συλλαμβάνεται και μετά από βασανισμούς, φυλακίσεις, απεργία πείνας και μεγάλους αγώνες, εκτοπίζεται μαζί με την οικογένεια του στη Ζάτουνα, χωρίς να διακόψει ούτε στιγμή το συνθετικό του έργο, με τα τραγούδια του να γίνονται οι αναστεναγμοί της ελευθερίας πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες καθ' όλη την διάρκεια του ζόφου της επταετίας.
Μετά απο διεθνείς πιέσεις και μετά από επιδείνωση της υγείας του, απελευθερώνεται και μεταβαίνει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει τον αγώνα για να γνωστοποιήσει το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα επιστρέφει με την πτώση της χούντας, όπου πλέον ενσωματώνεται στην προσπάθεια για την εξομάλυνση της πολιτικής ζωής του τόπου.
Σε όλη του την ζωή αγωνίστηκε, φυλακίστηκε αλλά και εξορίστηκε, κατά τον εμφύλιο πόλεμο και κατά την περίοδο της επταετίας, σε Ικαρία και Μακρόνησο, με το επώνυμο του να γίνεται συνώνυμο της αντίστασης και της απαγορευμένης τέχνης από τα εκάστοτε καθεστώτα.
Παρά τις δυσκολίες που επιφέρει μια ζωή γεμάτη μάχες, κατάφερε ταυτόχρονα να συνθέσει μερικά από τα πιο εμβληματικά μουσικά έργα που έκαναν την ελληνική μουσική γνωστή σε κάθε άκρη της Γης. Είναι ο συνθέτης της πιο γνωστής ελληνικής μελωδίας διεθνώς, «Ζορμπάς». Άλλα ξακουστά έργα του είναι το Άξιον Εστί, η Μπαλάντα του Μάουτχάουζεν, Επιτάφιος, Επιφάνεια κ.α.
Στις συνθέσεις του περιλαμβάνονται έργα όπερας, συμφωνικής μουσικής, μουσικής δωματίους, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακής, εκκλησιαστικής μουσική, μουσικής αρχαίου δράματος, θεάτρου, κινηματογράφου, έντεχνου, λαϊκού τραγουδιού, λαϊκά ορατόρια και μετασυμφωνικά έργα.
Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζόαν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ έχει γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973). Το 1970, για τη μουσική στη ταινία Ζ, του απονεμήθηκε το βραβείο BAFTA για πρωτότυπη μουσική, ενώ ήταν υποψήφιος στην ίδια κατηγορία του 1974, για την ταινία State of Siege, και το 1975, για την ταινία Serpico. Επίσης ήταν υποψήφιος για Γκράμι το 1966 και το 1975 για το μουσικό θέμα των ταινιών Ζορμπάς και Serpico αντίστοιχα.
Ραχοκοκαλιά του έργου του αποτέλεσε ανέκαθεν τα μελοποιημένα ποιήματα, συμπεριλαμβάνοντας μερικά από τα πιο λαμπρά έργα της ελληνικής και διεθνούς ποίησης, βραβευμένων ποιητών όπως οι Γιάννης Ρίτσος (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1976), Γιώργος Σεφέρης (Νόμπελ 1963), Πάμπλο Νερούδα (Νόμπελ 1971), Οδυσσέας Ελύτης (Νόμπελ 1979).
Παράλληλα, ακολούθησε πολιτική πορεία διατελώντας 4 φορές βουλευτής με το ΚΚΕ και την ΝΔ, ενώ με την τελευταία ανήλθε στην θέση του υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου και Επικρατείας για 2,5 χρόνια. O πολιτικός κόσμος από το πρωί αποχαιρετά τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, εκφράζοντας την συγκίνηση του για την μεγάλη απώλεια.
Τα τελευταία χρόνια οι δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις του είχαν περιοριστεί λόγω της επιβαρυμένης υγείας του από την προχωρημένη ηλικία του.
