Η Άγκελα Μέρκελ, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία, βρίσκεται μπροστά σε μία τέταρτη εκλογική νίκη. Μοιάζει εξωπραγματικό, στην εποχή της αβεβαιότητας και των δύσκολων αποφάσεων, με τους πολίτες όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία κ.ά.) να υποκύπτουν σε μεγάλο ή μικρό βαθμό στη γοητεία του λαϊκισμού και των εύκολων «λύσεων», η Καγκελάριος Μέρκελ ετοιμάζεται να κερδίσει μία τέταρτη θητεία και κατά πάσα πιθανότητα θα διατηρήσει τα ηνία της Γερμανίας για 16 ολόκληρα χρόνια. Μπορεί κάποιοι να το έχουν ξεχάσει, αλλά η Μέρκελ εκλέχτηκε Καγκελάριος το 2005, πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση και διαδεχόμενη τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος, παρά την κριτική που δέχτηκε για πολλές επιλογές του, είχε βάλει τον πήχη ψηλά για τη διάδοχο του. Η ίδια η ανάληψη των καθηκόντων της Καγκελαρίου ήταν μία μεγάλη είδηση, η πρώτη γυναίκα Καγκελάριος της Ομόσπονδης Γερμανίας και μάλιστα προερχόμενη από την Ανατολική Γερμάνια, κάτι φαινόταν πως άλλαζε σε αυτή τη χώρα. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή υπήρχε έντονη καχυποψία γύρω από το πρόσωπό της, ειδικότερα εντός της Ε.Ε., καθώς η Μέρκελ δεν είχε διστάσει να διαφοροποιηθεί από την κεντρική επιλογή του Σρέντερ και να υποστηρίξει δημόσια με παρεμβάσεις της την επέμβαση στο Ιράκ. Ήταν η εποχή της «Παλιάς» και «Νέας» Ευρώπης και η Ε.Ε. ήταν επιφυλακτική έναντι της σιδηράς κυρίας της Γερμανίας.
Γρήγορα όμως η Άγκελα Μέρκελ έδειξε πως μπορεί να διαχειριστεί περίπλοκα ζητήματα και επί της ουσίας είναι η ηγέτης που αναδείχτηκε μέσα από την οικονομική κρίση που κλόνισε και την Ε.Ε. Η Μέρκελ απέδειξε εμφατικά, ακόμη και σε όσους είχαν αμφιβολία, πως η επιλογή της δεν ήταν να περιχαρακώσει τη Γερμανία στο εσωτερικό της. Στο εσωτερικό πέτυχε να κυβερνήσει με συνασπισμούς μεγάλους, αλλά και μικρούς, με τους σοσιαλδημοκράτες, αλλά και με τους φιλελεύθερους. Η τρίτη της θητεία χαρακτηρίστηκε και από μία πιο ενεργή συμμετοχή της ίδιας, αλλά και της Γερμανίας στις διεθνείς υποθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είχε μία άριστη συνεργασία και με τον Πρόεδρο Ομπάμα, στην οποία όπως ο ίδιος δήλωσε, παρέδωσε τα ηνία της Δύσης. Η Μέρκελ είναι η εκπρόσωπος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, του συντηρητικού δηλαδή κόμματος της Γερμανίας, δεν δίστασε όμως να υιοθετήσει πολλές φορές θέσεις που παραδοσιακά υποστήριζαν τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα. Χαρακτηριστικότερη όλων η επιλογή της για τη διαδικασία fast- track αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στους Σύρους που οδήγησε περίπου 800.000 στη Γερμανία. Αυτή η επιλογή της έχει δεχτεί μεγάλη κριτική, ακόμη και από το ίδιο της το κόμμα, η Μέρκελ όμως κερδίζει πάντα μέσα από τις επιλογές της.
Αξίζει ειδικής αναφοράς η μεγάλη υποστήριξη των νέων ανθρώπων στη Μέρκελ, κάτι επίσης εντυπωσιακό, καθώς είναι μία συντηρητική- από πλευράς κόμματος- πολιτικός, ενώ κυβερνά 12 χρόνια, πραγματικά ιδιαίτερο στοιχείο η υποστήριξη της από τους νέους που συνήθως αναζητούν τις ανατροπές. Το μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν για τις Γερμανικές εκλογές δεν εστιάζεται τόσο στο ποιος θα κερδίσει, αλλά στο τι μορφή θα έχει η Κυβέρνηση που θα σχηματίσει η Μέρκελ από Δευτέρα, καθώς είναι μόνο δύο και ακραία τα σενάρια που θα την φέρουν, ανεξαρτήτως της νίκης της, εκτός Καγκελαρίας. Ενώ ακόμη μεγαλύτερο είναι το ενδιαφέρον για την Ε.Ε., αλλά και για τον κόσμο σχετικά με την επόμενη ημέρα στη Γερμανία. Μία σειρά υποθέσεων, από τις σχέσεις με την Τουρκία, τη διαχείριση του μεταναστευτικού και την πορεία της τρίτης αξιολόγησης στην Ελλάδα θα τεθούν σε τροχιά κίνησης μετά τις εκλογές. Ενώ, το μέλλον της Ε.Ε. είναι το μεγάλο ζήτημα στην agenda της επόμενης ημέρας, με τον Πρόεδρο Μακρόν να έχει βάλει ήδη στη δημόσια συζήτηση το δικό του όραμα για τη νέα Ευρώπη. Όλοι λοιπόν περιμένουν το αποτέλεσμα για τους δικούς τους λόγους και προτεραιότητες.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
