Στα Χρόνια της Κρίσης

Τι έμαθα σε αυτά τα 9 χρόνια περιδίνησης στην εποχή της Κρίσης; Αν δηλαδή με ρωτήσουν αύριο τα εγγόνια μου, τι έχω να τους πω; Ακόμα και το ερώτημα με τρόμαξε.

Τι έγινε τελείωσε η περίοδος της Κρίσης και σου έρχονται τέτοιες σκέψεις;

Προφανώς ο φτωχός, καρβέλια ονειρεύεται.

Επειδή όμως όντως, αλλάζουμε σελίδα στο Κεφάλαιο Κρίση, θα κάνω μια προσπάθεια πρώτης Αποτίμησης της Γνώσης που η Κρίση μας πρόσφερε πλουσιοπάροχα.

Η Κρίση εμφανίστηκε φορώντας την στολή της Οικονομίας και οι περισσότεροι θεωρήσαμε ότι φταίνε κάποιο άλλοι… Στην πραγματικότητα η Κρίση στην Οικονομία, ζυμώθηκε και εκδηλώθηκε από την Κρίση των Αξιών του κάθε ενός από εμάς και συνολικά της Κοινωνίας.

Η αναζήτηση περισσότερων χρημάτων, έστω και δανεικών, δημιουργήθηκε από την ανάγκη του φαίνεσθαι, αλλά και από την ανάγκη κάλυψης ψεύτικων αναγκών.

Η προσπάθεια του εύκολου πλουτισμού, δημιουργήθηκε από την έλλειψη σεβασμού στην έννοια της Αξιοκρατίας και της Αξιοπρέπειας.

Η αναζήτηση του Ευ ζην σε κάθε επίπεδο, δεν έγινε μοχλός εργατικότητας και επαγγελματισμού, αλλά μοχλός εφευρετικότητας για την ανατίμηση των προϊόντων και την εξαπάτηση του καταναλωτή…

Όλοι οι Απατεώνες ονομάστηκαν Επιχειρηματίες και δοξάστηκαν ανάλογα με τον τρόπο που πετούσαν τα χρήματα.

Όλοι οι Απατεώνες και οι Νεόπλουτοι της «στιγμής», με την Υποστήριξη Πολιτικών και Δημοσιογράφων στην φούσκα του Χρηματιστηρίου, κάνοντας την μεγαλύτερη κλοπή περιουσίας από την αδαή μεσαία τάξη.

Όλη η Αγωνία, η Στέρηση, η Φτώχια του Λαού, βρήκε διέξοδο στην κατανάλωση με Δανεικά.

Μην φανταστείτε όμως ότι το Κράτος ήταν καλύτερο. Πώς θα μπορούσε άραγε, αφού το Κράτος γεννιέται και ανανεώνεται από εμάς.

Οργάνωση Κακή, Σχεδιασμός Ευκαιριακός, Ανάλυση Ρηχή, Ωχαδερφισμός, Αδιαφορία, Αναποτελεσματικότητα, Διαφθορά…

Τέλος οι Τράπεζες, λειτούργησαν με έναν μόνο σκοπό: να σπρώξουν τον πακτωλό των χρημάτων που είχαν, για τα δικά τους Κέρδη: Μπόνους, Προαγωγές, Συμφέροντα.

Χωρίς Έλεγχο, χωρίς Κριτήρια, χωρίς Εποπτεία… Καμιά Αξία Επιχειρηματική, Τραπεζική δεν επικράτησε.

Νομίζω ότι είναι σαφές ποιος φταίει, αλλά ουσία έχει σήμερα και ακόμα περισσότερο αύριο, τι μάθαμε από την Κρίση αυτή και τι θα μεταφέρουμε σαν Γνώση στις επόμενες γενιές.

Μάθαμε να μην «κλέβουμε» τον πελάτη μας, γιατί θα μας κλέψει και αυτός με τη σειρά του;

Μάθαμε να επιλέγουμε συνεργάτες (προμηθευτές, εργαζόμενους, εξωτερικούς συνεργάτες), με βάση τα προσόντα τους και την δουλειά τους και όχι με βάση τις φιλικές η συγγενικές σχέσεις;

Μάθαμε να εκτιμάμε και να αμείβουμε την καλή Εργασία η Συνεργασία;

Μάθαμε ότι το εύκολο κέρδος είναι συνήθως προϊόν Απάτης;

Μάθαμε ότι για να έχουμε Αποτέλεσμα του Χρόνου πρέπει να σχεδιάσουμε και να επενδύσουμε φέτος;

Μάθαμε ότι η έρευνα, η καινοτομία και η πρωτοτυπία είναι θέμα αναζήτησης σε κάθε είδους εργασία;

Μάθαμε ότι κανείς ΔΕΝ μας χρωστάει τίποτα και ό, τι θα κερδίσουμε πρέπει να το δουλέψουμε;

Μάθαμε να εργαζόμαστε πιο σκληρά, αποδοτικά και επαγγελματικά;

Μάθαμε να μετράμε το όλο κόστος μας και να αναζητούμε ένα λογικό κέρδος;

Μάθαμε ότι για να απαιτούμε μεγαλύτερη αμοιβή, πρέπει να παρέχουμε καλύτερη ή περισσότερη Υπηρεσία;

Μάθαμε ότι το ποσοστό κέρδους στο εμπόριο δεν είναι το άπειρο;

Μάθαμε να λειτουργούμε με προϋπολογισμό και απολογισμό ενός έργου;

Μάθαμε να είμαστε Ειλικρινείς και Αξιοπρεπείς;

Μάθαμε να φερόμαστε, όπως θα θέλαμε να μας φέρονται;