Μια προσεκτική ματιά στις «παροχές» της ΕΚΤ στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και στον κρατικό δανεισμό, αναδεικνύει ένα win-win «παιχνίδι», με κερδισμένους και κανένα … χαμένο, για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και ειδικά για την μεγάλη επιχείρηση του Ηρακλή Ι και ΙΙ.
Και από μία σημαντική πλευρά επηρεάζει τον σχεδιασμό του ΟΔΔΗΧ για τις εκδόσεις κρατικού χρέους το 2021 και 2022.
Με την είσοδο στο 2021 και με βάση τις αναπροσαρμογές στις αποφάσεις της ΕΚΤ του Δεκέμβρη, ελληνικό δημόσιο και τράπεζες, αποκτούν ή ακριβέστερα επεκτείνουν ακόμα περισσότερο τις ενισχυτικές για τα κεφάλαια των τραπεζών ευκαιρίες.
Από τον Ιανουάριο και μετά οι ελληνικές τράπεζες αποκτούν μεγαλύτερα περιθώρια ευνοϊκής επιδοτούμενης δανειοδότησης από την ΕΚΤ μέσω των προγραμμάτων των TLTROs. Πρόκειται για δανειοδότηση με αρνητικό έως και -1% επιτόκιο, ήτοι δάνεια για τα οποία οι τράπεζες …αμείβονται από την ΕΚΤ για να τα πάρουν.
Μέχρι τα τέλη του 2020 το περιθώριό τους ήταν 41 δισ. ευρώ.
Από τούδε και στο εξής με την επέκταση του προγράμματος της ΕΚΤ μπορούν να τα αυξήσουν κατά 18 περίπου δισ. ευρώ επιπλέον, απολαμβάνοντας μέχρι το – προσωρινό – τέλος του προγράμματος (μέσα του 2022) μιας επιδότησης 1%.
Πρόκειται για «δώρο» στις τράπεζες το οποίο υποτίθεται ότι δίνεται για να ενισχύσει την δανειοδοτική τους ισχύ…
Χρειάζονται κρατικά ομόλογα
Προϋπόθεση όμως για να πάρουν τα κεφάλαια αυτά είναι το εύρος διαθέσιμων «εγγυήσεων», ήτοι – μετά το PEPP – κρατικά ομόλογα. Οι τέσσερεις συστημικές τράπεζες στην Ελλάδα διαθέτουν σημαντικό, αλλά όχι μεγάλο χαρτοφυλάκιο κρατικών ομολόγων καθώς μέχρι και το 2020 η ΕΚΤ είχε επιβάλει πολύ χαμηλό πλαφόν στα κρατικά ομόλογα που μπορούσαν να έχουν οι ελληνικές τράπεζες, λόγω της non investment grade διαβάθμισής τους. Τώρα το όριο αυτό έχει παραμερισθεί αλλά τα διαθέσιμα στην αγορά ελληνικά κρατικά ομόλογα είναι πολύ λίγα…
Χρειάζονται όμως κρατικά ομόλογα αφενός γιατί είναι από τα ελάχιστα με θετικές αποδόσεις και αφετέρου γιατί με αυτά ως εγγύηση μπορούν να απορροφήσουν τα TLTROs της ΕΚΤ και να ενισχύουν περαιτέρω τα κεφάλαιά τους εν όψη των συνεπειών από τις πωλήσεις Npls και τις τιτλοποιήσεις μέσω του Ηρακλή Ι και ΙΙ.
Οι πιέσεις στον ΟΔΔΗΧ για εκδόσεις που θα καλύψουν τις ανάγκες αυτές αυξάνονται βέβαια, αν και ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους έχει μέχρι στιγμής ανταποκριθεί με ομολογιακά swap. Αλλά …χρειάζονται κι άλλα.
Το περιβάλλον ποτέ δεν ήταν καλύτερο – εξ αιτίας της κρίσης – με την ΕΚΤ να διασφαλίζει με τις αγορές της μέσω του PEPP σταθερά χαμηλότερες αποδόσεις και spreads.
Ενας επιπλέον παράγοντας έχει προστεθεί σ’ αυτό το περιβάλλον, η επανεμφάνιση του κυρίου «whatever it takes» Μάριο Ντράγκι στην γειτονική Ιταλία της οποίας το χρέος και τα τραπεζικά προβλήματα συγκλίνουν με ταχύτητα στα αντίστοιχα ελληνικά.
Οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις με την παρουσία του Ντράγκι αναμφίβολα ενισχύουν το υποστηρικτικό περιβάλλον στην νομισματική χαλάρωση στην Ευρωζώνη, γεγονός που διευκολύνει και το έργο του ΟΔΔΗΧ.
Ένα έργο που όσο και αν δεν φαίνεται προς το παρόν, αφορά περισσότερο το σχέδιο της ελάφρυνσης των τραπεζών από τα Npls και λιγότερο την αναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους.
