Οι τελευταίες εξελίξεις στην ουκρανική κρίση, πέραν της απειλής του πολέμου, έχουν πυροδοτήσει νέους παράγοντες που τροφοδοτούν την ανάδειξη οικονομικών κινδύνων που αφορούν στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα.
Ρωσία και Ουκρανία, την ίδια στιγμή που αποτελούν σημείο αναφοράς για ένα ενδεχόμενο θερμό μέτωπο ρήξης στο έδαφος της Ευρώπης, δεν έχουν πάψει να είναι οι βασικοί τροφοδότες της Ε.Ε. αφενός σε φυσικό αέριο και αφετέρου σε σιτάρι. Η εξάρτηση της Ε.Ε. και ειδικά της Κεντρικής Ευρώπης με τη Γερμανία στο κέντρο από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι γνωστός. Οι συνέπειες της κρίσης στην Ουκρανία έχουν εκτινάξει τις τιμές του φυσικού αερίου στις αγορές σε σημείο που να αποτελούν πλέον τον ισχυρότερο παράγοντα ενίσχυσης των πληθωριστικών πιέσεων.
Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό είναι ότι η Ουκρανία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγός σιτηρών και ειδικά σιταριού στην Ε.Ε. με πολύ ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής του στις ευρωπαϊκές αγορές. Γεγονός που επηρεάζει, πέραν των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και των συγκυριακών καιρικών συνθηκών, τη διαθεσιμότητα και τις τιμές του και για την Ελλάδα με μία ισχυρή ανοδική τάση.
Το σημείο που δεν πρέπει να αγνοηθεί είναι ότι παρ’ ότι η μετωπική ρήξη απειλεί να φθάσει σε σημείο βρασμού με κάποιο θερμό επεισόδιο, η σχέση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας είναι ουσιαστική για την Ουκρανία, καθώς από τη Ρωσία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό η τροφοδοσία και η ενεργειακή της επιβίωση με το φυσικό αέριο...
Ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να συνυπολογίζει κανείς είναι ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η τροφοδοσία της Ε.Ε. με αμερικανικό φυσικό αέριο (LNG) δεν μπορεί να καλύψει το ενδεχόμενο διακοπής ροής του ρωσικού αερίου, ειδικά όσον αφορά τις ανάγκες της βαριάς βιομηχανίας από την Β. Ιταλία μέχρι και τη Γερμανία ή τη Γαλλία παρά τη διαθεσιμότητα της πυρηνικής ενέργειας στην τελευταία. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τις εντάσεις το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί αλλεπάλληλες συναντήσεις μεταξύ ευρωπαίων βιομηχάνων της Κεντρικές Ευρώπης και Ρώσων αξιωματούχων...
Πέραν αυτών υπάρχει και ένας πολιτικός παράγοντας, ο οποίος δεν πρέπει να υποτιμηθεί τόσο όσον αφορά στη Γαλλία και στη Γερμανία. Στη Γαλλία διπλωματικοί κύκλοι αναφέρουν ότι μέχρι την ολοκλήρωση των εκλογών για την επιλογή του νέου Προέδρου τον Απρίλιο είναι εξαιρετικά δύσκολο για την γαλλική προεδρεία να αναλάβει ευθύνες μεγαλύτερης εμπλοκής, πολύ περισσότερο αν αυτό έχει να κάνει με θερμά επεισόδια.
Όσο για τη Γερμανία, παρά τις εξαιρετικά φιλικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ειδικά από τη νέα υπουργό Εξωτερικών, είναι γνωστές οι ιστορικά διαμορφωμένες σχέσεις της Σοσιαλδημοκρατίας με τη Μόσχα και ειδικά σε ό, τι έχει να κάνει με τη βιομηχανία ενέργειας, με πρώην Καγκελαρίους να έχουν αναλάβει πολύ σημαντικές θέσεις σ’ αυτή...
Βέβαια καθώς φαίνεται η Ουάσιγκτον παρά τη στρατιωτική ετοιμότητα που έχει επιδείξει, έχει γύρει την πλάστιγγα όσον αφορά τις επιλογές της στην ουκρανική κρίση, στα οικονομικά μέτρα εις βάρος της Ρωσίας και ειδικά εναντίον του Πούτιν.
Σ' αυτό αναμένεται να παίξει ισχυρό ρόλο το δολάριο και τα συστήματα διεθνών πληρωμών, στα οποία αυτό κατέχει κυρίαρχη θέση, παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο η Μόσχα έχει αντικαταστήσει – όχι τυχαία - μεγάλο μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της σε χρυσό, μειώνοντας αντίστοιχα τις ποσότητες αμερικάνικου χρέους.
Σε κάθε περίπτωση η ουκρανική κρίση πέραν της στρατιωτικο-πολιτικής διάστασης φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσει και να επιδεινώσει την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη, ανάλογα αφενός με το πόσο θα διαρκέσει και αφετέρου με το ποια θα είναι η κατάληξή της.
