Η ανακοίνωση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ πέρα από το ότι... έβαψε «κόκκινες» τις χρηματιστηριακές αγορές, πρόσθεσε άλλο ένα... ξενύχτι στους ευρωπαίους κεντρικούς τραπεζίτες.
Ο υψηλότερος του αναμενόμενου πληθωρισμός (8,2%) και ο αναμενόμενα υψηλότερος δομικός πληθωρισμός (6,5%) μεταφράζεται σε μεγαλύτερη βεβαιότητα για επικείμενη μεγάλη αύξηση (0,75%) των επιτοκίων από την Fed, κατά συνέπεια περαιτέρω ανατίμηση του δολαρίου στις αγορές συναλλάγματος.
Οι αγορές ήδη προεξοφλούν τις κινήσεις αυτές με αποτέλεσμα οι πιέσεις στα ευρωπαϊκά ομόλογα να αυξάνονται, οι τιμές πέφτουν οι αποδόσεις αυξάνονται, τα spreads διευρύνονται και μαζί τους αυξάνεται η βεβαιότητα ότι η ΕΚΤ στην επόμενη κίνησή της θα υποχρεωθεί και αυτή σε άλλη μία μεγάλη (0,75%) αύξηση των επιτοκίων.
Και αυτό όχι γιατί με αυτή την κίνηση θα ανακόψει την αύξηση του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, αλλά με την βαθύτερη προσδοκία ότι έτσι θα αναχαιτίσει την περαιτέρω διολίσθηση του ευρώ έναντι του δολαρίου… και έτσι τον (εισαγόμενο) πληθωρισμό.
Τα 50 τρισ. δολάρια χρέους
Ένα τέτοιο πλαίσιο εκτιμήσεων που προεξοφλείται από τις αγορές σε μία οικονομία που ήδη βρίσκεται σε ταχεία επιβράδυνση, όπως αποκαλύπτουν οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ... δεν είναι καλά νέα.
Το μοναδικό εργαλείο που αποδεικνύεται ότι έχουν στα χέρια τους οι κεντρικές τράπεζες για να αναχαιτίσουν τον πληθωρισμό, είναι η αύξηση των επιτοκίων.
Όμως η αύξηση των επιτοκίων, ήτοι του κόστους του διαθέσιμου χρήματος, στις σημερινές συνθήκες πυροδοτεί μία «αφανή» απειλή, αυτή του χρέους, τόσο του κρατικού όσο και του ιδιωτικού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, σήμερα το κρατικό χρέος έχει αυξηθεί μέσα από τα προγράμματα νομισματικής χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών κατά 50 τρισ. δολ. πάνω από εκείνο που υπήρχε το …2018, ήτοι μόλις τέσσερα χρόνια πριν.
Τα 20 τρισ. εξ αυτών αφορούν στην προσθήκη χρέους στις ΗΠΑ...
Η Ευρωζώνη ακολουθεί, όπως και η Ιαπωνία.
Αυτό το επιπλέον κρατικό χρέος έχει διαχυθεί και έχει «μοχλευθεί» μέσω των χρηματαγορών και του τραπεζικού συστήματος κατά μέσο όρο 12 – 15 φορές στον ιδιωτικό τομέα…
Αλλά κάθε εκατοστό της μονάδας που αυξάνεται το βασικό επιτόκιο από την Κεντρική Τράπεζα ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης αυτού του χρέους, τόσο του κρατικού όσο και του ιδιωτικού.
Οικονομίες σε αναπτυξιακή πορεία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το επιπλέον αυτό κόστος μέσω της κερδοφορίας και των αποδόσεων των επενδεδυμένων κεφαλαίων τους.
Σύμφωνα όμως με το ΔΝΤ η «πληρωμή» αυτή θα πρέπει να γίνει από οικονομίες οι οποίες είτε ήδη βρίσκονται σε ύφεση είτε θα μπουν σε ύφεση το 2023...
Για την Ευρωζώνη τα βήματα πλέον είναι συγκεκριμένα. Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει την Fed στο εύρος αύξησης των επιτοκίων όχι για να μειώσει τον πληθωρισμό, αλλά για να «σώσει» το Ευρώ, μεταφέροντας το «κόστος» αυτής της διάσωσης στα ευρωπαϊκά ομόλογα, κρατικά και ιδιωτικά…
Μετά την ανακοίνωση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, ίσως έχει μειωθεί ο χρόνος που μας χωρίζει από το να μάθουμε τι είναι και πως λειτουργεί το περιβόητο TPI, το εργαλείο της ΕΚΤ για την διάσωση των ευρωπαϊκών ομολόγων, αυτών που θα βρεθούν σύντομα στην θέση του βρετανικού Gilt μετά τις επόμενες αυξήσεις επιτοκίων από την ΕΚΤ...
