Με την επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου στο Μέγαρο Μαξίμου, χθες το απόγευμα, αλλά και με τις κοινές δηλώσεις της με τον Αλέξη Τσίπρα, δόθηκε ένας ισχυρός συμβολισμός για το τέλος του Μνημονίου. Αμφότεροι το ήθελαν: τόσο η κ. Μέρκελ που επιζητεί success stories για την πολιτική της παρακαταθήκη, όσο βαίνει προς το τέλος της θητείας της, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας που ήθελε, αν μη τι άλλο, να αξιοποιήσει πολιτικά τους επαίνους της Καγκελαρίου.
Παρά, όμως, τα καλά λόγια της κ. Μέρκελ και την αποφυγή της συνήθους γερμανικής «καραμέλας» για τις «μεταρρυθμίσεις που πρέπει να συνεχιστούν», το πραγματικό επίδικο ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών. Εδώ, η κ. Μέρκελ ήταν σαφής: προσφώνησε την πΓΔΜ με το νέο της όνομα, Βόρεια Μακεδονία δηλαδή, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα στη γείτονα, αλλά και στο ελληνικό ακροατήριο, με δεδομένο ότι η Γερμανία αναγνωρίζει και προσφωνεί τη γείτονα ως «Μακεδονία». Παράλληλα, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς τον Αλέξη Τσίπρα και τον Ζόραν Ζάεφ, για την πολιτική πρωτοβουλία που, όπως είπε, δεν ευνοεί μόνο τη γείτονα, αλλά και την ίδια την Ελλάδα. Και, επίσης, έστειλε σαφές μήνυμα ότι καμία ανταλλαγή δεν έγινε αναφορικά με το Σκοπιανό, αποδίδοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στον κ. Τσίπρα και εμφανιζόμενη και…απορημένη που μια τέτοια ερώτηση ετέθη.
Βεβαίως, η ερώτηση ήταν αναμενόμενη, αλλά, από την άλλη, και η απάντηση ήταν σαφής. Όπως σαφής ήταν η βούληση της κ. Μέρκελ να καταδείξει ότι τα πράγματα άλλαξαν στην Ελλάδα, κάνοντας λόγο για μια «νέα κατάσταση», σε σχέση με την τελευταία φορά που ήρθε στη χώρα μας, την άνοιξη του 2014. Άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, η Ελλάδα ήταν μεν η τελευταία από τις μνημονιακές χώρες που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα, αλλά για τη Γερμανία θεωρείται επιτυχία ότι πλέον η χώρα μας δεν απασχολεί κατά τρόπο αρνητικό τη γερμανική επικαιρότητα.
Κάπως έτσι, η κ. Μέρκελ έδωσε τα μηνύματα που ήθελε, τόσο για την οικονομία και το Σκοπιανό, όσο και για μια σειρά άλλων θεμάτων, όπως το προσφυγικό, στο οποίο αναφέρθηκε εκτενώς και ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσιάζοντας εαυτόν και την Καγκελάριο στην ίδια πλευρά του ευρωπαϊκού μπλοκ, δηλαδή στις δυνάμεις που έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η Καγκελάριος σήμερα συνεχίζει το πρόγραμμά της με επίσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο, συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το μεσημέρι, αλλά και επίσκεψη αργότερα στη Γερμανική Σχολή Αθηνών.
Η ώρα του Καμμένου
Σε αυτό το κλίμα, πάντως, ο πρωθυπουργός καλείται να αφήσει για λίγο στην άκρη τα καλά λόγια της Καγκελαρίου και να επικεντρωθεί στη σημερινή του συνάντηση με τον κυβερνητικό του εταίρο Πάνο Καμμένο, ίσως την κρισιμότερη συνάντησή τους. Ο κ. Τσίπρας, ήδη από προχθές το βράδυ, έχει περιγράψει τις κινήσεις που θα κάνει σε όλα τα σενάρια και έχει πετάξει το μπαλάκι στον κ. Καμμένο, καλώντας τον να μην ρίξει την κυβέρνηση και να μην ρίξει νερό στον μύλο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός, πάντως, θέλει να εμφανιστεί ως μη έχων το δίλημμα, λέγοντας ότι, αν ο κ. Καμμένος αποσύρει την εμπιστοσύνη του, υπάρχει και εναλλακτική πλειοψηφία 151 βουλευτών.
Τι θα κάνει ο κ. Καμμένος; Αρχικά, φρόντισε να…δραματοποιήσει τις συνθήκες, λέγοντας στους Αρχηγούς των Σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που τους βλέπει με την ιδιότητα του υπουργού. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι δεδομένο ότι ο κ. Καμμένος θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Αντίθετα, μπορεί να ζητήσει διευκολύνσεις από τον κ. Τσίπρα, όπως π.χ. να έρθει η Συμφωνία τον Μάρτιο στη Βουλή, αν και ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος ότι θα έρθει άμεσα, αλλά και να αποσυρθούν όλοι οι υπουργοί των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Βεβαίως, την ίδια ώρα, ουδόλως αποκλείεται και μια αποχώρηση του κ. Καμμένου, ιδίως αν πιστέψει κανείς χθεσινές δηλώσεις του «πιστού» βουλευτή του Κώστα Κατσίκη. Το αποτέλεσμα της σημερινής συνάντησης, όμως, που θα γίνει μετά τη συνεδρίαση της Κ.Ο. των ΑΝΕΛ το μεσημέρι, είναι ανοιχτό, αλλά και απολύτως κρίσιμο. Σε περίπτωση, δε, που επέλθει η ρήξη, η κυβέρνηση προτίθεται να ξεκινήσει άμεσα τις διαδικασίες για την ψήφο εμπιστοσύνης.
