Οικονογράφημα: Το ευρώ που γλιστράει και ο Γερμανός βιομήχανος

Κυριακή απόγευμα η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τηλέφωνο από τον κ. Χ. Δεν το συνηθίζει να τηλεφωνεί. Το κάνει μόνο όταν κάτι τον απασχολεί τόσο που να μη μπορεί ή να μη θέλει, να περιμένει μέχρι το τακτικό ραντεβού μας.

Το τηλέφωνο χτύπησε και φυσιολογικά σκέφτηκα ότι θα ήταν από την δουλειά, καθώς με τις άδειες να τρέχουν τα απρόοπτα δεν σπανίζουν.

«Καλησπέρα, ελπίζω να μη ενοχλώ» είπε ο κ. Χ.

«Όχι βέβαια, είναι ευχάριστο να σε ακούω όπως ξέρεις. Τί γίνεται; Είσαι ακόμα στην Αθήνα ή έχετε πάει στο εξοχικό;» ρώτησα.

«Όχι στην Αθήνα ήμαστε, άλλωστε έχει αυτό το αεράκι που ώρες - ώρες είναι πολύ όμορφο. Και λέμε να πάμε ένα θερινό σινεμαδάκι… Εσείς τι γινόσαστε; Είχες κατέβει ταξίδι αστραπή στην Κρήτη έμαθα».

«Ναι, αλήθεια είναι… όποιος ξεχνάει αυτά παθαίνει. Υποχρεώθηκα να κατέβω για να μαζέψω «χαρτιά» που είχα ξεχάσει. Βρήκα ευκαιρία όμως και συμπλήρωσα τις προμήθειες σε τυράκια και ντάκο… Σου έχω φέρει, δεν σε ξέχασα» απάντησα.

Η κουβέντα από την Κρήτη… μετακινήθηκε σιγά σιγά στα θέματα που κινούν το ενδιαφέρον του κ. Χ.

«Έχεις καταλάβει γιατί η Λαγκάρντ έκανε αυτό το «βήμα» προχθές με τον πληθωρισμό; Εννοώ αυτή την μετατόπιση από το μέχρι «κάτω του 2%», στο «2% συμμετρικά και μέχρι να δείξει ότι πιάνει αυτό τον στόχο»; Η άποψή μου είναι ότι δεν θέλησε να προειδοποιήσει τις αγορές, αλλά να προλάβει τις αντιδράσεις τους. Και βέβαια να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο για τις κυβερνήσεις… Τι λες;».

Απάντησα αμέσως. «Σωστά νομίζω ότι το λες. Στην πραγματικότητα νομιμοποίησε με την απόφαση αυτή το ύψος του πληθωρισμού που θα ξεπερνάει πλέον τον παλιό στόχο… Αν δεν το είχε κάνει η αντίδραση των αγορών θα μπορούσε να είναι άσχημη, πολύ άσχημη. Και παράλληλα, όπως λες, δημιουργεί μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο για τις κυβερνήσεις, αφού οι ΥΠΟΙΚ όχι μόνο δεν θα έχουν να ανησυχούν για το ενδεχόμενο αύξησης των επιτοκίων και έτσι του κόστους αναχρηματοδότησης του χρέους, αλλά ταυτόχρονα παίρνουν και το μήνυμα ότι ο πληθωρισμός, τουλάχιστον αυτός που προβλέπει η ΕΚΤ δεν είναι δα και για …θάνατο. Και εδώ που τα λέμε ο πληθωρισμός κάνει καλό στο …χρέος, άμα δεν συνοδεύεται από αύξηση επιτοκίων. Κακό κάνει βέβαια όταν πας στο Σούπερ Μάρκετ, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, έτσι δεν είναι;».

«Νομίζω ότι η απόφαση της ΕΚΤ σημαίνει και κάτι άλλο» παρατήρησε ο κ. Χ. «Αν η ΕΚΤ δίνει τώρα τέτοιο σήμα, όταν ο κ. Πάουελ έχει ήδη δώσει χρονοδιάγραμμα για το πότε και πως θα προχωρήσει σε αυξήσεις επιτοκίων, σημαίνει ότι η διολίσθηση του ευρώ έναντι του δολαρίου είναι «μέσα» στις προθέσεις της Ευρωζώνης. Ήδη το ευρώ έχει πέσει αρκετά και αυτό με την σειρά του κάνει τον «μαύρο χρυσό» σε πραγματικούς όρους περισσότερο ακριβό από όσο φαίνεται…Με άλλα λόγια η ΕΚΤ θέλει τον πληθωρισμό «συμμετρικά» πάνω από το 2% για τα καλά... Και οι αγορές έχουν ήδη αρχίσει να το καταλαβαίνουν αυτό. Ανεβάζει τον πήχη η ίδια πριν αυτό αρχίσει να χαρακτηρίζεται επικίνδυνο από τις αγορές και οι αντιδράσεις γίνουν άσχημες… Και το ερώτημά μου είναι αν αυτό το κάνει επειδή πράγματι θέλει τον πληθωρισμό υψηλότερο από το 2% ή γιατί δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση και απλώς την βαφτίζει …νόμιμη και επιθυμητή. Τι λες;».

«Το ερώτημά σου το θεωρώ λογικό. Και δεν νομίζω ότι έχει προφανή απάντηση. Πάντως με την διολίσθηση του ευρώ κυρίως έναντι του δολαρίου και με τον πληθωρισμό να ανεβαίνει, σε πραγματικούς όρους χαλαρώνει έμμεσα την νομισματική της πολιτική, καθώς τα πραγματικά επιτόκια γίνονται ακόμα πιο …αρνητικά. Αν από το ονομαστικό επιτόκιο αφαιρέσεις τον ολοένα αυξανόμενο πληθωρισμό έχεις ένα ολοένα πιο αρνητικό επιτόκιο… και με το ευρώ να διολισθαίνει έναντι του δολαρίου έχεις ένα παραπάνω λόγο να αυξάνεις τον εισαγόμενο πληθωρισμό.

Αυτό» παρατήρησα «είναι ένα καλό δώρο για την εξαγωγική Γερμανία, αλλά και την Ιταλία, κυρίως όμως για την Γερμανική βιομηχανία. Και ταυτόχρονα μειώνει το κόστος παραγωγής σε πραγματικούς όρους αν σκεφτείς ότι δεν ακούγεται πουθενά ακόμα να συζητείται αύξηση αμοιβών για να ισοσκελισθεί ο πληθωρισμός…».

«Ναι έτσι είναι» σχολίασε ο κ. Χ, «αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι πάμε σε νέα μέτωπα ανταγωνισμού, που δεν ξέρω που θα μας βγάλουν τελικά. Σου θυμίζω ότι καμία συναλλαγματική κόντρα δεν έχει συμβεί χωρίς να αφήσει πίσω της …θύματα».

Η τηλεφωνική μας συζήτηση τράβηξε έτσι για κάμποσο ακόμα, αλλά κάποια στιγμή, ο κ. Χ πάντα ευγενικός ζήτησε συγνώμη για τον χρόνο μου και με καληνύχτισε.

Όπως το σκεφτόμουν λίγο αργότερα, ο κ. Χ μάλλον πρέπει να έμεινε ανικανοποίητος από τις «απαντήσεις» που βγήκαν στην συζήτησή μας. Ήμουν βέβαιος ότι η κουβέντα αυτή δεν είχε λήξει.