Αυξημένος είναι ο κίνδυνος διάγνωσης άνοιας μετά από πτώσεις που προκαλούν τραυματισμό σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο διεθνές περιοδικό JAMA.
Σε 2.453.655 ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που υπέστησαν τραυματισμό, το 10,6% των ασθενών που παρουσίασαν πτώση, στη συνέχεια διαγνώστηκαν με άνοια εντός 1 έτους. Σε σύγκριση με άλλους μηχανισμούς τραυματισμού, η πτώση συσχετίστηκε με 21% αυξημένο κίνδυνο για μελλοντική διάγνωση άνοιας μετά από έλεγχο για πιθανούς άλλους παράγοντες.
Η αναδρομική αυτή μελέτη εξέτασε δεδομένα της αμερικανικής υπηρεσίας Medicare από το 2014 έως το 2015. Οι συμμετέχοντες περιελάμβαναν ενήλικες ηλικίας 66 ετών και άνω που υπέστησαν πτώση με τραυματισμό οι οποίες οδήγησαν σε ένα τμήμα επειγόντων περιστατικών ή σε εισαγωγή στο νοσοκομείο και δεν είχαν προϋπάρχουσα διάγνωση άνοιας. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε από τον Αύγουστο του 2023 έως τον Ιούλιο του 2024.
Αναλυτικά, η μελέτη περιελάμβανε 2.453.655 ηλικιωμένους ενήλικες ασθενείς που υπέστησαν τραυματισμό, με μέση ηλικία ήταν 78,1 έτη. Ο μηχανισμός τραυματισμού ήταν πτώση σε 1.228.847 περιστατικά (50,1%). Η άνοια διαγνώστηκε συχνότερα εντός 1 έτους από την πτώση σε σύγκριση με άλλους μηχανισμούς τραυματισμού (10,6% έναντι 6,1%). Στην ανάλυση, η πτώση συσχετίστηκε ανεξάρτητα με αυξημένο κίνδυνο διάγνωσης άνοιας μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων μετά από έλεγχο για δημογραφικά στοιχεία ασθενών, ιατρικές συννοσηρότητες και χαρακτηριστικά τραυματισμού.
Όπως αναφέρουν οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής (Νοσοκομείο Αλεξάνδρα) της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Παθολόγος, Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Παναγιώτα Ζαχαράκη (Βιολόγος) αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο νευρο-γνωστικός έλεγχος θα πρέπει να εφαρμόζεται για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν βιώσει πτώση, η οποία καταλήγει σε επίσκεψη στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ή εισαγωγή στο νοσοκομείο. Τα αναδυόμενα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η ήπια γνωστική διαταραχή, η οποία είναι πρόδρομος της νόσου του Αλτσχάιμερ και των σχετικών ανοιών (ADRD), θέτει τους ηλικιωμένους ενήλικες σε αυξημένο κίνδυνο πτώσεων.
