Ροή
Τα χθεσινά στοιχεία της Eurostat για τη μεγάλη μείωση του ποσοστού των ανέργων στην Ελλάδα στο 12,7% του εργατικού δυναμικού το Δεκέμβριο (από 13,3% το Νοέμβριο και από 15,6% έναν χρόνο πριν) είναι - προφανέστατα - μία πολύ καλή είδηση. Και αυτό γιατί λόγω του τουρισμού ο χειμώνας ήταν πάντα μία πολύ δύσκολη περίοδος για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα, αλλά και γιατί δεν έχουν αρχίσει οι νέες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για το πρώτο ένσημο αλλά και για τα προγράμματα κατάρτισης του Ταμείου Ανάκαμψης που ευελπιστούν να περιορίσουν και άλλο το πρόβλημα από το 2022 και μετά.
Οι νέοι δείκτες αποτελούν μία απόδειξη πως τα μέτρα στήριξης αλλά και οι υπόλοιπες πρωτοβουλίες λειτουργούν και στην αγορά εργασίας. Αλλά, είναι επίσης προφανές πως ο αγώνας δεν έχει τελειώσει...
Στην Ευρώπη, οι ανάλογες πρωτοβουλίες οδήγησαν σε ποσοστό ανεργίας 7% το Δεκέμβριο από 8,2% έναν χρόνο πριν. Ο λόγος για ένα ποσοστό που είναι ιστορικά το χαμηλότερο για την Ευρώπη, προκαλώντας πανηγυρισμούς από εκπροσώπους των θεσμών.
Στην Ελλάδα, η επίδοση του 12,7% συνιστά το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας από το 2010. Δηλαδή, η χώρα ακόμη παλεύει να φτάσει στα προ μνημονίων επίπεδα.
Προφανέστατα ο δρόμος που διανύθηκε είναι πολύ μεγάλος από το «μαύρο» ιστορικό υψηλό το Σεπτέμβριο του 2015, όταν ο δείκτης είχε σκαρφαλώσει στο 24,9%, αλλά και με ιστορικό χαμηλό το Μάιο του 2008 στο 7,4%.
Με άλλα λόγια, η πληγή ήταν πολύ μεγάλη και – όπως είναι φυσικό – δεν έχει κλείσει. Μένουν ακόμη πολλά να γίνουν όχι μόνο για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν πριν τα μνημόνια (και σε θέσεις εργασίας και σε αμοιβές), αλλά και για να πάμε ακόμη πιο καλά.
Γιατί ποτέ η Ελλάδα δεν είχε χαμηλά «φυσικά» ποσοστά ανεργίας. Ποτέ δεν είχε υψηλά ποσοστά απασχόλησης. Η ελληνική αγορά δεν ήταν ποτέ αρκετά ανταγωνιστική για να παράγει πολλές, και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Α, και να μην ξεχνάμε το brain drain. Όλους αυτούς/αυτές που «έφυγαν» αναζητώντας σε άλλη χώρα εργασία και ναι μεν βοηθούν τις στατιστικές, αλλά όχι και την οικονομική πρόοδο της χώρας, αφού της στερούν ανθρώπινο κεφάλαιο. Να μην ξεχνάμε και όσους έχουν «παραιτηθεί». Δηλαδή όσους στα ερωτηματολόγια της ΕΛΣΤΑΤ/Eurostat απαντούν «δεν αναζητώ εργασία», εντασσόμενοι έτσι στον «μη ενεργό πληθυσμό» και όχι στη δεξαμενή των ανέργων.
Είναι λοιπόν πολύ κρίσιμο να κλείσουν οι πληγές. Αυτές που προκλήθηκαν από την κρίση αλλά και αυτές που προϋπήρχαν.
