Έναν οδικό χάρτη, που απαιτεί από όλο σχεδόν το κράτος να λειτουργήσει με άλλους ρυθμούς και ενδεχομένως σε κάποια πεδία να κάνει την υπέρβαση, διαμορφώνουν τα κείμενα των συστάσεων των δανειστών για την Ελλάδα, που δόθηκαν προ ημερών στη δημοσιότητα. Ευτυχώς πλέον δεν μιλάμε για νέα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, δεν μιλάμε για χαράτσια. Μιλάμε για μεταρρυθμίσεις και κινήσεις που θα βοηθήσουν τη χώρα να πάει μπροστά. Για παρεμβάσεις που επιπλέον, στηρίζοντας την ανάπτυξη ή «νοικοκυρεύοντας» το κράτος θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί ο χώρος για να μειωθούν οι φόροι του παρελθόντος ή, έστω, αν χειροτερεύσει το μέτωπο της κρίσης, να ληφθούν και άλλα μέτρα στήριξης.
Αυτό είναι και το... μεγάλο ζήτημα. Οι στόχοι είναι απαιτητικοί, αλλά και η ανάγκη να εκπληρωθούν μέχρι κεραίας είναι μεγάλη, ειδικά τώρα που μαίνεται η νέα κρίση.
Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε για τους επόμενους μήνες. Πρέπει να γίνουν όλες οι «ουρές» από τα προαπαιτούμενα που αποφασίσθηκαν το 2018 για την ενισχυμένη εποπτεία που λήγει και εκτείνονται από την πλήρη αποπληρωμή των οφειλών του κράτους προς ιδιώτες, έως την απαίτηση για συγκεκριμένη πρόοδο στο Κτηματολόγιο και στους δασικούς χάρτες, για την είσπραξη του clawback και την εφαρμογή του συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης, για τις ιδιωτικοποιήσεις ή για την κωδικοποίηση της νομοθεσίας. Σε αυτά προστίθεται η νέα πρόκληση για διπλασιασμό των επενδύσεων που πρέπει να «παράγει» ετησίως η κρατική μηχανή, ώστε μαζί με τα ΕΣΠΑ και τη ΚΑΠ να τρέξει το Σχέδιο Ανάκαμψης, αλλά και να καταστεί εφικτή η υλοποίηση των δεκάδων (για φέτος) μεταρρυθμίσεων που συνοδεύουν τις επενδύσεις. Να προσθέσουμε και τις νέες συστάσεις του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου» αλλά και τις νέες ανάγκες των εργαλείων της ΕΕ για την ενεργειακή κρίση.
Δεν θα είναι περίπατος η ολοκλήρωση αυτών των παρεμβάσεων, αυτών των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Το καλό νέο είναι πως ήδη πολλές από τις κινήσεις προχωρούν ή είναι στο δρόμο. Το αποδεικνύουν τα καλά σχόλια των δανειστών.
Πρέπει ωστόσο αυτή η πορεία να συνεχισθεί και σε πολλά πεδία να επιταχυνθεί. Για να στηριχθεί η Ελλάδα και να θωρακισθεί, όσο, γίνεται και από τη νέα κρίση, αλλά και για να διατηρήσει έστω μέρος της δυναμικής που θα έδιδαν όλες αυτές οι παρεμβάσεις σε συνθήκες διεθνούς «κανονικότητας» η οποία δυστυχώς ούτε υπάρχει, ούτε είναι ορατό πότε θα αποκατασταθεί.