Ροή
Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα γεγονότα, με την οποία επιδεινώνεται η κατάσταση - διεθνώς και εγχωρίως - είναι μεγάλη. Και τα νερά παραμένουν πολύ θολά. Όχι μόνο για την πορεία της ίδιας της κρίσης, αλλά και για το αν θα βρεθούν τα λεφτά για επαρκή στήριξη της κοινωνίας και της οικονομίας.
Η ορατότητα είναι πολύ χαμηλή πρώτα απ' όλα στις Βρυξέλλες. Ακόμη και ο οδικός χάρτης για το πόσα μέτρα στήριξης θα μπορούν τα κράτη (και η Ελλάδα) να λαμβάνουν από τώρα έως και το 2023 δεν αναμένεται πριν τον Ιούλιο. Όσο για το μεγάλο μέτωπο των νέων δημοσιονομικών κανόνων (που ουσιαστικά καθορίζουν όλο το πακέτο μειώσεων φόρων, εισφορών, «χαρατσιών» των μνημονίων κλπ), έχει πλέον τελεσίδικα μεταφερθεί, για μία ακόμη φορά, για το προσεχές φθινόπωρο και… βλέπουμε. Γιατί, με δεδομένο πως η «κουβέντα» αυτή διακόπηκε για πρώτη φορά με αφορμή την πανδημία, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και μία νέα χρονοκαθυστέρηση για… μετά, για το 2023.
Μόνο που αυτή τη φορά, είπαμε, οι ταχύτητες είναι άλλες, πολύ υψηλές. Και οι κίνδυνοι πολύ πιο μεγάλοι, ακόμη και από μία υγειονομική κρίση.
Υπό αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτά που έχει. Επιχειρεί να κάνει διαχείριση όσων ορίζει η ίδια. Αυτήν την εβδομάδα, ελπίζει σε καλά νέα για το ΑΕΠ του 1ου τριμήνου και για τα φορολογικά έσοδα, με τα οποία θα μπορεί να αρχίσει να υπολογίζει το νέο πακέτο στήριξης του Ιουλίου. Για να αντισταθμίσει – εν μέρει – την επέλαση της ακρίβειας που αναμένεται να πιστοποιηθεί εντός της εβδομάδας από την ΕΛΣΤΑΤ.
Η αλήθεια είναι όμως πως με τα όπλα που δίνει η Ευρώπη, με τους περιορισμούς που τίθενται και με την ασάφεια που διατηρείται, δεν μπορούν να γίνουν και πολλά. Η Ελλάδα θα πρέπει να κινείται με σφικτό «ζωνάρι» και με… μετρημένα μέτρα στήριξης για αρκετό διάστημα ακόμα, χωρίς καν να γνωρίζει το «μετά». Με ότι αυτό θα συνεπάγεται σε οικονομικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Να θυμίσουμε ότι οι ανάγκες είναι πολλές και μεγάλες. Δεν είναι μόνο τα μέτρα κάλυψης - πολιτών και επιχειρήσεων - από τη νέα κρίση που, προφανώς, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Είναι και τα υπέρογκα «χαράτσια» από το παρελθόν που θα μπορούσαν - υπό άλλες συνθήκες ευελιξίας- να έχουν μειωθεί ταχύτερα και με μόνιμο τρόπο.
Να μην ξεχνάμε και τις μεγάλες ελλείψεις πού υπάρχουν, λόγω της μνημονιακής λιτότητας ετών, σε πολλά πεδία: στην παιδεία, στην υγεία ή στο κοινωνικό κράτος. Και στο περιβάλλον οι ανάγκες αυξάνονται, αφού δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μία πιο γρήγορη και επώδυνη ενεργειακή μετάβαση, αλλά και με μία πολύ πιο έντονη κλιματική αλλαγή και κρίση, όπως αποδεικνύεται - δυστυχώς - ήδη και φέτος από τις πυρκαγιές και όχι μόνο.
Η ανάγκη λοιπόν για ορατότητα είναι μεγάλη. Όπως μεγάλη, και ανεκπλήρωτη, είναι η ανάγκη για άμεση ισχυρή στήριξη.
