Ροή
Η συναίνεση του Αμερικανού προέδρου Μπάιντεν στο αίτημα του Τούρκου προέδρου Ερντογάν για το εξοπλιστικό πρόγραμμα της γείτονος σχετικά με τα F16, στο πλαίσιο ίσως των ανταλλαγμάτων για την τουρκική συναίνεση στην είσοδο Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, συνέπεσε περίπου με το ξέσπασμα της υπόθεσης Turkaegean. Και ο συνδυασμός των δύο-τόσο διαφορετικών ωστόσο- υποθέσεων ξεσήκωσε σάλο, δημοσιογραφικές και πολιτικές κορόνες και διαξιφισμούς και αναζήτηση ευθυνών (για το Tukaegean) και στις δυο πλευρές του πολιτικού χάρτη.
Νομίζω ότι το πρώτο ζητούμενο θα πρέπει να είναι η ψυχραιμία. Και η σωφροσύνη χωρίς βιαστικές λαϊκίστικες τοποθετήσεις. Οι καιροί το απαιτούν. Δεν χρειάζεται ο διαγκωνισμός σε ακρότητες με χαρακτηρισμούς τύπου «Καραγκιόζης» για τον Ερντογάν. Ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Δεν προσφέρει τίποτε η υποτίμηση ενός ικανού παίκτη, όπως είναι ατυχώς για εμάς ο Τούρκος πρόεδρος, τον οποίο αν δεν σεβαστούμε στο σωστό μέτρο ως ενδεχόμενο αντίπαλο, δεν θα μπορέσουμε και να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς. Και η σοβαρότητα που έχει επιδείξει μέχρι τώρα η χώρα, αποτελεί πλεονέκτημά μας.
Σε ό, τι δε αφορά στην υπόθεση Turkaegean, είναι νομίζω χρήσιμο να διαβάσει κανείς την άποψη που εξέφρασε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, η οποία δίνει την απαιτούμενη ψύχραιμη και όχι επιπόλαιη διάσταση στο θέμα παραπέμποντας σε μελέτη υψηλόβαθμου στελέχους του EUIPO. Και προσθέτει ότι: «Θα πρότεινα λοιπόν, αντί να διεξάγεται μια επιπόλαια και ερασιτεχνική συζήτηση, αν κριθεί αρμοδίως ότι είναι πολιτικά βλαπτικός ο όρος Turkaegean (που πάντως εξ αντιδιαστολής αφήνει στην Ελλάδα τον αυθεντικό και επακριβή γεωγραφικό όρο Aegean), να αναληφθούν οι αναγκαίες νομικές πρωτοβουλίες στον EUIPO και το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ, με τη βοήθεια ειδικών νομικών που γνωρίζουν το θέμα».
Από εκεί και πέρα, οι κραυγές κατά δικαίων και αδίκων και το πολιτικό ξεκατίνιασμα, προφανώς και δεν κάνουν καλό. Και δεν αναφέρομαι στις εντυπώσεις ή τις τυχόν αβλεψίες και επακόλουθες ευθύνες, αλλά την ουσία του ζητήματος...
