Ροή
Μάλλον δεν έχει γίνει αντιληπτή η σημασία και οι κίνδυνοι που συνδέονται με το νέο μέτωπο της κατρακύλας του ευρώ έναντι του δολαρίου. Ειδικά για την Ελλάδα που σε αυτήν την κρίση είναι πάρα μα πάρα πολύ εκτεθειμένη. Το νέο αυτό μέτωπο, δυστυχώς, βρίσκει τη χώρα ανέτοιμη, ευάλωτη και πάρα πολύ εκτεθειμένη.
Το χειρότερο είναι πως η ΕΕ - που έχει δυστυχώς αποδειχθεί μικρότερη των περιστάσεων στο ενεργειακό μέτωπο - εθελοτυφλεί και σε αυτό το νέο μεγάλο πρόβλημα. Δεν κατανοεί πως μπορεί να εξελιχθεί σε Αρμαγεδδών. Δεν φαίνεται να κατανοούν όσοι ομιλούν εξ ονόματος της Ένωσης, επιλέγοντας την τακτική της στρουθοκαμήλου, πως η εν λόγω ατολμία και απραξία, όσο υπάρχει χρόνος, μπορεί να αναδειχθεί στο μέγιστο λάθος για την Ευρώπη όπως τη γνωρίζουμε.
Όσο για την Ελλάδα, οι επιφανειακές αναλύσεις για πρόσκαιρα οφέλη σε όρους τουρισμού δεν είναι καν άξια σχολιασμού. Ο τουρισμός εν μέσω μίας μεγάλης κρίσης είναι απλά πολυτέλεια. Εκτός και αν μιλάμε για πρόσκαιρα οφέλη από Αμερικανούς τουρίστες, άντε και από αμερικανικά κεφάλαια για τα οποία οι τοποθετήσεις στην ελληνική αγορά μπορεί να γίνουν πιο θελκτικές.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Η Ελλάδα δεν εξάγει. Δεν έχει παραγωγή. Δεν έχει δικές της πλουτοπαραγωγικές πηγές. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Η χώρα είναι εκτεθειμένη.
Ακόμη και οι λίγες (συγκριτικά με τις εισαγωγές) εξαγωγές της σε μεγάλο βαθμό αφορούν σε αγαθά που παράγονται με «ξένα» υλικά. Άρα, επηρεάζονται και αυτά από την κατρακύλα του ευρώ στον βαθμό που έρχονται από τρίτες χώρες.
Δυστυχώς η Ελλάδα είναι η χώρα που παρά τα τρία μνημόνια και την ενισχυμένη εποπτεία δεν έμαθε ουσιαστικά να παράγει. Δεν ενίσχυσε την εγχώρια παραγωγή για να είναι προφυλαγμένη από τέτοιου είδους καταστάσεις ή απλά για να γίνει ανταγωνιστική και έτσι να ευημερεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η Ελλάδα έχει και ένα επιπλέον πρόβλημα. Δεν είναι απλά ένα κράτος που κυρίως εισάγει. Είναι και ένα κράτος που δεν έχει δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τα κράτη της Ευρωζώνης. Για την ακρίβεια είναι το κράτος με την τρίτη μικρότερη αναλογία εισαγωγών από την ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ (στο 51,3% του συνόλου). Υπάρχουν και... χειρότερα: Αν δούμε τις εισαγωγές από τρίτες χώρες, τιμολογείται σε δολάριο το 64,9% του συνόλου, η υψηλότερη αναλογία από κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με απλά λόγια, σε αυτή τη νέα κρίση που προκαλεί η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου, η Ελλάδα είναι το πιο εκτεθειμένο κράτος στην ΕΕ. Αν λοιπόν συνεχιστεί η κρίση και δεν μαζευτεί το πράγμα, αν δεν ληφθούν πρωτοβουλίες από τις Βρυξέλλες, τότε τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα. Θα χαθούν ξένες αγορές, θα μειωθεί το εισόδημα και η αγοραστική δύναμη από την πρόσθετη ακρίβεια στις εισαγωγές πρώτων υλών και τελικών προϊόντων.
Η νέα αυτή κρίση δείχνει, στο τέλος της ημέρας, ότι η Ελλάδα δεν έμαθε από τα λάθη της. Δεν έμαθε από τα δίδυμα ελλείμματα που την οδήγησαν στη μεγάλη οικονομική κρίση. Δεν έγιναν οι κινήσεις που έπρεπε.
Είναι εντυπωσιακό το 4% στην άνοδο του ΑΕΠ που καταγράφει ο ρυθμός ανάπτυξης φέτος, σύμφωνα με την Κομισιόν. Μόνο που είναι απλά ένας αριθμός, απλά ένα ποσοστό. Η ουσία είναι ότι οι ποιοτικοί δείκτες για την ανθεκτικότητα και για την ανταγωνιστικότητα της χώρας δεν είναι καλοί. Και χρειάζεται να γίνουν πάρα πολλά, άμεσα αλλά και σε βάθος χρόνου. Έστω και τώρα, στο και πέντε της νέας κρίσης.
