Ροή
Μεγάλο μέρος των πολιτών/ ψηφοφόρων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλα τα κράτη της ΕΕ παρέμεινε όλο το προηγούμενο διάστημα αδιάφορο για την προεκλογική διαδικασία, για μια σειρά από λόγους που έχουν επαρκώς αναλυθεί. Κι όμως, ειδικά φέτος, ειδικά σε αυτές τις Ευρωεκλογές έχει σημασία όχι μόνο να ψηφίσουν οι πολίτες, αλλά και να δώσουν πολύ μεγάλη προσοχή στην επιλογή των προσώπων που θα τους εκπροσωπήσουν. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα κομβικό όργανο της ΕΕ, με αποφασιστικό ρόλο σε όλα όσα θα συμβούν το επόμενο διάστημα. Οι Ευρωβουλευτές είναι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της χώρας σε ένα Ευρωπαϊκό οικοδόμημα το οποίο εισέρχεται σε μια φάση ταχύτατων και ευρύτατων αλλαγών. Θα βρεθεί αντιμέτωπο με πολλά διλήμματα, μεγάλες αντιθέσεις και θα πρέπει να πάρει πολλές κρίσιμες αποφάσεις το επόμενο διάστημα.
Υπό το βάρος των γεωπολιτικών κρίσεων η πράσινη ατζέντα αναμορφώνεται (ή για κάποιους άλλους ξηλώνεται), και οι νέοι στόχοι για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας αλλά και της ανταγωνιστικότητας της μεταποίησης της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας πρέπει να αποφασισθεί από που θα χρηματοδοτηθούν αλλά και πως θα «δομηθούν». Δηλαδή αν θα διατηρηθεί/ενισχυθεί ο στόχος για κοινωνική (και όχι μόνο) συνοχή της Ευρώπης και άρα αν θα διασφαλισθεί επαρκής χρηματοδότηση του Νότου (και της Ελλάδας), ή αν θα υπάρχει (όπως ήδη προτείνεται) μία αναδιανομή ενός «κουρεμένου» προϋπολογισμού που δεν θα μας ευνοεί ως χώρα. Στο «κάδρο» θα πρέπει να μπει και η (σχετικά ξεχασμένη) ψηφιακή μετάβαση, αλλά και το νέο μέτωπο της γήρανσης. Μιλάμε μόνο για το καθαρά οικονομικό πεδίο, γιατί - προφανώς – η συνολική ατζέντα είναι πολύ πιο ευρεία και έχει έντονο ελληνικό ενδιαφέρον, ειδικά στο αμυντικό πεδίο...
Στην οικονομία της ΕΕ λοιπόν τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα καλά, τούτο είναι σαφές. Ακόμα και η μόνη θετική είδηση το τελευταίο διάστημα, αυτή της μείωσης των επιτοκίων κατά 0,25 μονάδες από την ΕΚΤ συνοδεύεται από προβληματισμό για τη συνέχεια λόγω των πιο δυσμενών προβλέψεων για την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού στην ΕΕ. Πλέον μπήκε στο «κάδρο» και το σενάριο για μόνο μια ακόμη μείωση φέτος (και αυτή τη Φθινόπωρο) με «θετικό» σενάριο τις δύο ακόμη κινήσεις (δηλαδή συνολικά 2 ή 3 μειώσεις φέτος), με ότι αυτό συνεπάγεται για το κόστος δανεισμού του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και στην Ελλάδα.
Η ελληνική οικονομία δείχνει να αντέχει, με την άνοδο του ΑΕΠ το 1ο τρίμηνο να είναι πολύ πιο ισχυρή από αυτή της ΕΕ, αλλά είναι δεδομένο πως έχει πολλές δυσκολίες μπροστά της αφού θα πρέπει να πορευθεί σε ένα δύσκολο και ασαφές διεθνές περιβάλλον με υποχρεωτικά περιοριστική δημοσιονομική πολιτική για πολλά χρόνια. Έτσι λοιπόν η ανάγκη στήριξης (επενδυτικών αλλά και κοινωνικών ή άλλων πολιτικών) από τον κοινοτικό προϋπολογισμό είναι καθοριστικής σημασίας, για να συνεχισθεί η μείωση της (υψηλής ακόμη) ανεργίας, να διατηρηθεί η ανάπτυξη και για να γίνει εφικτή η πραγματική άνοδος των εισοδημάτων. Η οικονομία προφανώς ευημερεί μόνο αν υπάρχει εμπεδωμένο το αίσθημα ασφάλειας, κάτι που συνδέεται επίσης άρρηκτα με τις γεωπολιτικές/αμυντικές αποφάσεις που θα ληφθούν σε επίπεδο ΕΕ.
Όλες αυτές, και πολλές ακόμη, «μάχες» είναι μπροστά. Γι αυτό και έχει ειδική σημασία η ψήφος σε αυτές τις Ευρωεκλογές.
