Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα τόσο μακρινό δάσος, ένας υπουργός μας είχε μάθει τη διαφορά του νόμιμου με το ηθικό. Και αυτή ακριβώς η διαφορά του κόστισε όχι μόνο την κατακραυγή, αλλά και πολλούς πόντους στην πολιτική του καριέρα. Γιατί, σε αυτό το δάσος, τα πολιτικά πρόσωπα δεν αρκούσε να κινούνται με βάση το γράμμα του νόμου, αλλά έπρεπε να τηρούν και μια σειρά από ηθικούς κανόνες.
Στο δικό μας δάσος πάλι, τις τελευταίες ημέρες τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή: μιλώντας μετά λόγου γνώσεως και με 15 χρόνια στο τραπεζικό ρεπορτάζ, τα δύο καταναλωτικά δάνεια που πήρε ο κ. Πολάκης από την Τράπεζα Αττικής είναι νομότυπα. Από τη στιγμή που υπάρχει εξασφάλιση, δηλαδή κάποιο περιουσιακό στοιχείο και από τη στιγμή που τα δηλωμένα εισοδήματα του κ. Πολάκη είναι αρκετά υψηλά, τυπικά η τράπεζα μπορεί χωρίς πρόβλημα να δώσει το συγκεκριμένο δάνειο.
Άρα, και για να είμαστε ξεκάθαροι, με το γράμμα του νόμου η δανειοδότηση πληροί τα τυπικά κριτήρια.
Από εκεί και πέρα όμως, περνάμε στη σφαίρα του ηθικού, και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα: Γιατί η Τράπεζα Αττικής (και η κάθε τράπεζα) να δώσει ένα τόσο μεγάλο καταναλωτικό δάνειο στο συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο; Και μάλιστα σε μια εποχή που ειδικά η καταναλωτική πίστη είναι ανύπαρκτη;
Επίσης, γιατί ο κ. Πολάκης να πάρει ένα τόσο μεγάλο καταναλωτικό δάνειο, δεδομένων των ήδη υψηλών εισοδημάτων του από τη βουλευτική αποζημίωση. Και εν τέλει πού δαπανήθηκαν ή πρόκειται να δαπανηθούν τα χρήματα αυτά;
Γιατί, πέρα από οτιδήποτε άλλο, ο κ. Πολάκης είναι ένα μέλος του υπουργικού συμβουλίου και σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται πλήρης διαφάνεια.
Όσο για τα επόμενα τραγελαφικά, με τη διαρροή δηλαδή της συνομιλίας Στουρνάρα-Πολάκη, εδώ εγείρονται θέματα που –πέραν του ηθικού- περνούν στη σφαίρα της νομιμότητας.
Αν δεχθούμε την ανεξαρτησία της Τράπεζας της Ελλάδος, πώς εντέλλεται ένα πολιτικό πρόσωπο να υποδεικνύει στον Κεντρικό Τραπεζίτη ποιον πρέπει να ελέγξει και γιατί.
Και επιπλέον, πόσο νόμιμο ή και ηθικό είναι να διαρρέεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης το περιεχόμενο μιας ιδιωτικής συνομιλίας, είτε αποτελεί προϊόν καταγραφής είτε απόδοσης των όσων ειπώθηκαν;
Σε κάθε περίπτωση, στο δικό μας δάσος το ηθικό το έχουμε χάσει προ πολλού και τώρα χάνουμε και το νόμιμο. Σε λίγο, θα χάσουμε και το δάσος…
