Ξεκινώντας, και επειδή είμαι σίγουρος ότι θα με πείτε λαϊκιστή και θα σχολιάσετε ότι «λεφτά υπάρχουν», ας δούμε τι γίνεται στο εξωτερικό. Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι δίνει στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις απεριόριστα δάνεια προκειμένου να μην καταρρεύσουν από την πανδημία του κορονοϊού. Μάλιστα, η ανακοίνωση έγινε στις αρχές Μαρτίου, για να υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε, όσοι χρειαστεί, να αντλήσουν ρευστότητα.
Στην Ελβετία, όπως γράφουν οι Financial Times, η αίτηση για χρηματοδότηση από τις επιχειρήσεις συμπληρώνεται σε 1 με 2 λεπτά και τα χρήματα φτάνουν στον εταιρικό λογαριασμό σε 30 λεπτά!
Στην Ελλάδα, όπου οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Προσοχή, δεν λέω ότι δεν έχει γίνει τίποτε, όμως σε σύγκριση με το εξωτερικό, αλλά και τις πραγματικές ανάγκες του σήμερα και του αύριο, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Το μέτρο της «επιστρεπτέας» προκαταβολής τρέχει, αλλά όπως φαίνεται και τα χρήματα που δίνει είναι σχετικά λίγα, αλλά και οι όροι και προϋποθέσεις για την αποπληρωμή τους θολοί, καθώς, για παράδειγμα, δεν έχει γίνει γνωστό το επιτόκιο.
Αντίστοιχα, στην περίπτωση των κρατικών εγγυήσεων για τα επιχειρηματικά δάνεια, αφενός το επιτόκιο εκτιμάται ότι θα είναι σχετικά υψηλό (κοντά στο 4%), αφετέρου συντρέχουν προϋποθέσεις –όπως για παράδειγμα η ύπαρξη δημοσιευμένων ισολογισμών του 2019- οι οποίες μπορούν να ισχύουν για την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά δεν είναι δεδομένες για την Ελλάδα.
Με δεδομένο μάλιστα ότι δεν υπάρχει ζήτημα ρευστότητας από τις ελληνικές τράπεζες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό. Είτε γιατί θα ενεργοποιήσουν lines of credit είτε γιατί θα πάρουν νέα δάνεια, καθώς έχουν τα οικονομικά δεδομένα, αλλά και τη «βαρύτητα» για να το κάνουν. Όσο για τις πολυεθνικές, είναι ξεκάθαρο ότι ακόμη και αν δεν αντλήσουν ρευστότητα από την Ελλάδα, θα έρθει άφθονο και φθηνό χρήμα από το εξωτερικό.
Όσοι κλείσουν δεν θα ξανανοίξουν
Τι γίνεται όμως με τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες, όπως σωστά είπε ο κ. Στουρνάρας, αν κλείσουν δεν θα ξανανοίξουν; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου 50 ή 100 χιλιάδες ευρώ μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μια διαφορά που μεταφράζεται σε απολύσεις δύο, τριών ή πέντε υπαλλήλων.
Με άλλα λόγια, με σχετικά λίγα χρήματα, μπορούν να σωθούν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ναι, είναι αλήθεια ότι πολλές από αυτές δεν θα τα καταφέρουν ούτως ή άλλως και τα χρήματα θα χαθούν. Αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι βιώνουμε πια πρωτοφανή συγκυρία, όπου τα δεδομένα του παρελθόντος δεν ισχύουν.
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται πιο γενναία και πιο άμεση στήριξη, τόσο από το κράτος όσο και από τις τράπεζες. Γιατί, όπως μου είπαν χαρακτηριστικά, αν αυτό δεν γίνει, τα χρήματα που θα χαθούν μετά θα είναι πολλαπλάσια από αυτά που κινδυνεύουμε να χάσουμε τώρα.
