Ροή
«Οι εικόνες από τη Μόρια δεν άφησαν κανέναν αδιάφορο, αλλά δεν επιτρέπεται να επαναληφθεί η κατάσταση της κρίσης μετανάστευσης του 2015», τονίζει ο Αυστριακός καγκελάριος και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Σεμπάστιαν Κουρτς, σε βίντεο που έχει αναρτήσει στο Facebook και στο οποίο εξηγεί τους λόγους της άρνησής του για υποδοχή προσφύγων στην Αυστρία από τη Μόρια.
Κατά την άποψή του, η Αυστρία έχει συμβάλει σημαντικά μετά την προσφυγική κρίση το 2015, περισσότερο από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, και το 2020, κατά μέσο όρο, 100 παιδιά την εβδομάδα, έχουν λάβει θετική απόφαση για παροχή ασύλου στη χώρα.
«Δεν μπορώ να συμφιλιώσω αυτό το απάνθρωπο σύστημα από το 2015 με τη συνείδησή μου», σημειώνει και προσθέτει: «θα βοηθήσουμε επί τόπου, έτσι ώστε να διασφαλιστεί μια αξιοπρεπής μέριμνα». Για τον σκοπό αυτό διεξάγονται συνομιλίες με τον εταίρο στον κυβερνητικό συνασπισμό (σ.σ. τους Πράσινους). Και δεν πρόκειται μόνον για τη Μόρια, αλλά και για άλλα μέρη του κόσμου που δεν βρίσκονται στο φως των προβολέων των μέσων ενημέρωσης, διευκρινίζει ο Σεμπάστιαν Κουρτς.
«Χρειάζεται μια βιώσιμη υποστήριξη για τις πληγείσες περιοχές»
«Σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα υποστηρίξουμε μια ολιστική προσέγγιση, και αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι η πολιτική συμβόλων», αναφέρει, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπονοώντας τη γαλλο-γερμανική πρωτοβουλία για την υποδοχή παιδιών και νέων από τη Μόρια. Σύμφωνα με τον Αυστριακό καγκελάριο, αυτό που χρειάζεται είναι «πραγματική βιώσιμη υποστήριξη για τις πληγείσες περιοχές, μια οικονομική προοπτική για την αφρικανική ήπειρο και επίσης μια αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών μας συνόρων».
Ο Αυστριακός καγκελάριος επισημαίνει ότι ήταν οι «φοβερές εικόνες στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βουδαπέστης» το καλοκαίρι του 2015 που οδήγησαν την «ευρωπαϊκή πολιτική να υποχωρήσει στην πίεση και να ανοίξει τα σύνορα», και να ξεκινήσουν τότε για την Ευρώπη, αρχικά χιλιάδες, κατόπιν δεκάδες χιλιάδες, και στο τέλος ένα εκατομμύριο. Οι διακινητές κέρδισαν τεράστια χρηματικά ποσά, αμέτρητοι άνθρωποι πνίγηκαν στη Μεσόγειο, αναφέρει ο Σεμπάστιαν Κουρτς, επαναλαμβάνοντας την επιχειρηματολογία του, η οποία παρέμεινε αμετάβλητη για πέντε χρόνια, και την οποία προφανώς δεν θέλει να εγκαταλείψει, ακόμη και υπό την αυξανόμενη εσωτερική πολιτική πίεση στη χώρα του.
