Σε μια κοινωνία που στοιβάζεται σε ουρές στο τέλος κάθε μήνα για να πληρώσει λογαριασμούς, τέλη κυκλοφορίας, εφορία, ΕΦΚΑ κοκ, είναι λογικό οι πολίτες της μπροστά στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης να προσπερνούν αδιάφορα πολλά από όσα νομοθετούνται ή να μην συνειδητοποιούν σε πολλές περιπτώσεις τι τους επιφυλάσσει η κατά όνομα πρώτη φορά Αριστερά. Η πρόσφατη νομοθέτηση, στο πλαίσιο της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, για την ίδρυση καζίνο και τη δυνατότητα αυτών να μετατραπούν σε μικρές τράπεζες με δυνατότητα δανεισμού στους παίκτες, εφόσον αυτοί καταβάλλουν κάποιας μορφής εγγύηση, δεν φάνηκε να συγκινεί τους σε άλλες περιπτώσεις ευαίσθητους συντρόφους των κυβερνώντων μας.
Θα θυμίσω τις πιο πρόσφατες αντιδράσεις τοπικών παραγόντων, κομματικών στελεχών ακόμη και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχε τεθεί το θέμα της δημιουργίας καζίνο στο Ηράκλειο της Κρήτης και το θέμα της μετεγκατάστασης του καζίνο της Πάρνηθας. Στην παρούσα συγκυρία οι ίδιοι άνθρωποι όχι μόνον εγκαθιστούν και ιδρύουν νέες μονάδες, αλλά πάνε ακόμη παρακάτω και μετατρέπουν τα καζίνο σε μικρές τράπεζες.
Το πιστεύετε δεν το πιστεύετε νέα και παλιά καζίνο θα έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν ακόμη και αποθεματικά ασφαλείας σε ξένο νόμισμα υποκαθιστώντας τραπεζικές εργασίες, ανταλλακτήρια συναλλάγματος ή και ενεχυροδανειστήρια. Έτσι, λοιπόν, οι ίδιοι άνθρωποι που θεωρούσαν υπεύθυνες τις τράπεζες για την οικονομική κρίση και κραύγαζαν ενάντια στο τραπεζικό σύστημα, από το οποίο σημειωτέον δανείστηκε ακόμη και η Αυγή, οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν τα capital controls και περιόρισαν την τραπεζική ελευθερία εις βάρος της ανάπτυξης και της λειτουργίας της πραγματικής οικονομίας και των επιχειρήσεων, έχουν το θράσος και την αμετροέπεια να δώσουν αγόγγυστα και χωρίς κανένα δισταγμό τη δυνατότητα σε καζίνο να υποδύονται τις τράπεζες και τα ανταλλακτήρια, επάνω σε στιγμές που η ανθρώπινη αδυναμία και το πάθος του τζόγου μπορεί να επιφέρει τεράστια καταστροφή και ζημία στους παίκτες.
Σε μια χώρα που η ατμομηχανή της οικονομίας της είναι ο τουρισμός, προφανώς χρειάζονται και τα καζίνο και τα ανταλλακτήρια, ακόμη και τα ενεχυροδανειστήρια. Όμως σε κάθε οικονομική δραστηριότητα θεωρώ πως υπάρχει ένα ηθικό όριο, και το ηθικό όριο ονομάζεται ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μέτρο. Όταν μέσα σε ένα χώρο που το ανθρώπινο πάθος μπορεί να νικήσει τη λογική και η χαρά ενός παιγνίου μπορεί να γίνει η αιτία μιας μη επανορθώσιμης ηθικής και οικονομικής βλάβης, εκεί πρέπει να παρεμβαίνει κατά την ταπεινή μου άποψη η πολιτεία και να δίνει οδό διαφυγής και αποτροπής. Είναι εδώ και καιρό ολοφάνερο πως στη σημερινή κυβέρνηση περισσεύει το πολιτικό θράσος. Δεν φείδεται νομοθετημάτων που σε άλλες εποχές οι πολίτες στο άκουσμά τους και μόνο θα ξεσηκώνονταν. Η απογοήτευση και η αδιαφορία σε μια κοινωνία που λυγίζει από χρέη, πλειστηριασμούς, κατασχέσεις και αναζήτηση μιας δουλειάς με 300 ευρώ, έχει επιτρέψει οι παλιές τους ψευδεπίγραφες ευαισθησίες να μεταμορφωθούν σε αυταπάτες και «περσινά ξινά σταφύλια». Σήμερα, όλα γίνονται για λίγο παραπάνω χρόνο στην εξουσία και οι πολίτες βουτηγμένοι στην απελπισία της καθημερινότητας τους σιωπούν.
Είναι σημαντικό όλα αυτά που νομίζουμε ότι σήμερα δε μας αφορούν να καταλάβουμε ότι αύριο ή έστω σε κάποια στιγμή της ζωής μας θα τα βρούμε μπροστά μας, και τότε θα είναι δύσκολο και να τα διαχειριστούμε και να αντιταχθούμε σε αυτά. Η ασυδοσία και η απαξίωση ακόμη και σε έννοιες όπως η τραπεζική πίστη, η ασφάλεια, η αποταμίευση, ο ασφαλής δανεισμός και η επένδυση, είναι συνυφασμένες με την πρόοδο και την ομαλή ανάπτυξη μιας πολιτείας σε σταθερά θεμέλια. Η υγεία της οικονομίας εξαρτάται από πολλά μικρά που σήμερα τα υποτιμούμε, αλλά εισβάλουν μέσα μας ως άρρωστη νοοτροπία και θα ισοπεδώσει εννοιολογικά τις τράπεζες με τα καζίνο. Είναι ηθική μας υποχρέωση να το δούμε αλλιώς και να μην θυσιάσουμε τα πάντα στο βωμό της άνευ όρων ανάπτυξης.
Και αν σας φάνηκε υπερβολική η ευαισθησία μου αυτή, θα μοιραστώ την εμπειρία ενός φίλου από την Κόρινθο, που ενώ ήταν έτοιμος να βάλει ενέχυρο το αυτοκίνητό του, παίζοντας ένα βράδυ στο καζίνο του Λουτρακίου, βγαίνοντας από την πόρτα ο θαλασσινός αέρας που φύσηξε στο πρόσωπο του, του άλλαξε γνώμη και τον έβαλε στο αυτοκίνητο και στο δρόμο για το σπίτι. Αν δεν χρειαζόταν να διανύσει αυτά τα 100 μέτρα ίσως σήμερα να μην είχε το αυτοκίνητο του. Τώρα όχι μόνο δε θα χρειάζεται να «περπατήσεις» πολύ για να δανειστείς, αλλά ακόμη και αν η τράπεζα δε σου δίνει, βρες το κοντινότερο καζίνο και θα κάνεις τη δουλειά σου…
