Χωρίς καμία διάθεση ελιτισμού, αναρωτιέμαι με αφέλεια, στο άκουσμα της είδησης ότι ο ιδιοκτήτης του βουλκανιζατέρ ανέλαβε τη διοίκηση ενός νοσοκομείου επειδή τυχαίνει να είναι φίλος του υπουργού Υγείας, πως θα πρέπει να αντιδράσει ο πολίτης; Πως θα πρέπει να αντιδράσει ο ίδιος πολίτης αν έβλεπε ένα γιατρό, ένα οικονομολόγο ή ένα manager μιας εταιρείας, να αναλαμβάνει να δουλέψει ή να διοικήσει ένα συνεργείο ελαστικών; Πως θα σας φαινόταν να αναλάβει να προπονήσει μια ομάδα καλαθοσφαίρισης, ένας προπονητής ποδοσφαίρου; Η απάντηση στα αστεία αυτά ερωτήματα είναι ένα ακόμη ρητορικό ερώτημα: πως φτάσαμε ως εδώ; Πως φτάσαμε να γελάμε με τα έργα και τις ημέρες αυτής της κυβέρνησης; Πως φτάσαμε να έχει χαθεί κάθε έννοια μέτρου και λογικής; Πως φτάσαμε να αντιδικούμε πάνω στα αυτονόητα; Πως φτάσαμε να ζούμε την πλήρη απαξίωση κάθε θεσμού, τον ευτελισμό αξιών και ηθικής, να ζούμε με τη λάσπη στον εκτοξευτήρα επί δικαίων και αδίκων και ακόμη να το συζητάμε;
Ο κίνδυνος που υπάρχει για τη δημοκρατία μας είναι πλέον παραπάνω από υπαρκτός. Όταν μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τύπους από το αστυνομικό και τρομοκρατικό δελτίο για το ποιο ξενοδοχείο-φυλακή επιθυμούν καλύτερα να τους φιλοξενήσει, και εμμέσως υποκύπτει και υπακούει στις απαιτήσεις του κάθε Ρουβίκωνα ή της κάθε συλλογικότητας αναρχικών και ανένταχτων αριστερών, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της, δικαιοσύνη, αστυνομία και φύλακες των καταστημάτων κράτησης, είναι δεδομένο ότι κάθε θεσμός του πολιτεύματος και κάθε έννοια δικαιωμάτων και αίσθημα ασφαλείας και εμπιστοσύνης από τον πολίτη προς την κυβέρνηση του, έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα. Και επειδή στην κοινωνία ότι σπέρνει η εκάστοτε κυβέρνηση αυτό και θα θερίσει, όλα όσα βιώνουμε σήμερα θα τα βρίσκουμε μπροστά μας και στο μέλλον. Αναπαράγουμε εμπάθεια, κομματισμό, μιζέρια, διχασμό. Αυτοί και εμείς. Οι δικοί μας και οι δικοί σας. Συρματόπλεγμα παντού, σε κάθε επίπεδο, σε κάθε πολιτικό θέμα, ακόμη και στα εθνικά μας συμφέροντα.
Παρακολουθώντας αυτή τη χώρα να βουλιάζει για μια ακόμη φορά στον διχασμό και την επιπολαιότητα των κυβερνώντων της, παρακολουθώντας την ανικανότητα και την ανεπάρκεια να γενικεύεται και να κυριαρχεί έναντι της αξιοκρατίας, της μεθόδου και της οργάνωσης, οι εχθροί αυτής της χώρας έχουν την καλύτερη ευκαιρία να αναβαθμίσουν τα συμφέροντα τους στην διπλωματική σκακιέρα. Για τον κάθε Ερντογάν η εικόνα της Ελλάδας σε διπλωματικό επίπεδο, σε οικονομική δύναμη, σε πολιτική κουλτούρα και συμπεριφορά τον κάνει να αναζητά ευκαιρίες που ποτέ δεν είχε.
Η σημερινή κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία στέλνει το μήνυμα της απαξίωσης, της χαλαρότητας και της ανικανότητας. Ταυτόχρονα διχάζει και χωρίζει το λαό σε στρατόπεδα, ούτε καν σε πράσινα και μπλε καφενεία. Σε στρατόπεδα φανατισμένων οπαδών της από τη μια και a priori εχθρών της από την άλλη (για όσους δεν αποθεώνουν το Τσίπρα και τους λεβέντες του). Μπροστά σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται δεν αρκούν προσευχές και ευχολόγια, δεν φτάνει ο καναπές και το πληκτρολόγιο. Απαιτείται πολιτική αφύπνιση από όλους όσους συνθλίβουν την πολιτική στην ισοπέδωση, πριν ζήσουμε ακόμη χειρότερα συμβάματα. Τα σημερινά χειρότερα που αν πριν τρία χρόνια τα αποκλείαμε μετά βδελυγμίας ότι μπορεί να μας συμβούν, τώρα και τα ζούμε και τα λουζόμαστε!.....
Θα συνεχίσουμε πολύ να το συζητάμε; Ή θα κάνουμε επιτέλους το αυτονόητο;
