Η κατά γενική ομολογία αποτυχία της Ε.Ε. να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα την καμπάνια εμβολιασμού έχει οδηγήσει σε ένα μη ελεγχόμενο οικονομικό περιβάλλον τις χώρες της Ευρωζώνης.
Ακόμα και η Γερμανία – που εμπιστεύθηκε τις ικανότητες της Κομισιόν για την διαχείριση του εμβολιασμού – βρίσκεται σήμερα σε παρατεταμένο lockdown με ποσοστά εμβολιασμού κάτω του 10% όταν στις ΗΠΑ ήδη ξεπερνούν το 18%.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης αποτυπώθηκε άλλωστε στα δυσάρεστα, για το κυβερνόν κόμμα της κας Μέρκελ το CDU, αποτελέσματα των εκλογών σε δύο κρίσιμα κρατίδια της Γερμανίας Μπάντεν - Βυτεμβέργης και Ρηνανίας Παλατινάτου. Το πρώτο είναι το πλουσιότερο κρατίδιο της Γερμανίας και αποτελεί την καρδιά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της γερμανικής οικονομίας, ενώ το δεύτερο είναι ένα από τα ισχυρά κέντρα της αγροτικής παραγωγής…
Στην σημερινή συνάντηση του Eurogroup η ατζέντα – πέραν των επι μέρους θεμάτων όπως η συζήτηση για την 9 η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας - περιορίζεται σε ένα… αμήχανο απολογισμό της κατάστασης με την παρουσία της κας Λαγκάρντ.
Τα δεδομένα είναι απολύτως σαφή, η ευρω-οικονομία λόγω της κακής διαχείρισης των εμβολιασμών υφίσταται αλλεπάλληλους κύκλους καραντίνας με αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας. Το κόστος αυτής της εμπλοκής έχει θέσει, αφ’ ενός σε αμφιβολία πλέον την επάρκεια του πακέτου για το NGEU (Ταμείο Ανάκαμψης) και αφ’ εταίρου έχει μετατοπίσει χωρίς συγκεκριμένη πρόβλεψη το πως και πότε στην επιστροφή της κανονικής δημοσιονομικής λειτουργείας της Ευρωζώνης. Ήδη η ρήτρα αναστολής του Συμφώνου Σταθερότητας έχει επεκταθεί και στο 2022, με το μεγάλο ερώτημα να είναι πλέον το «πως» αυτή θα επανέλθει μετά το 2022.
Η ΕΚΤ δια στόματος Λαγκάρντ (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ στο Insider.gr) έχει ήδη τοποθετηθεί δημοσίως για το θέμα υποστηρίζοντας ότι οι προϋποθέσεις και οι στόχοι του Συμφώνου Σταθερότητας πρέπει να αναθεωρηθούν καθώς η διαμόρφωσή τους στην δεκαετία του 90’ δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στις σημερινές συνθήκες.
Ούτε ο στόχος του ελλείμματος (3%) ούτε ο στόχος για το χρέος (60%) είναι πλέον εφαρμόσιμοι. Και οι δύο πρέπει να αναπροσαρμοσθούν.
Το ερώτημα βέβαια είναι το πώς.
Μέχρι στιγμής η «γραμμή» που φαίνεται να υπερισχύει έτσι ώστε να αποφευχθεί η μεγαλύτερη αναταραχή στο κανονιστικό δημοσιονομικό πλαίσιο της Ευρωζώνης, είναι η υιοθέτηση ενός μεταβατικού συστήματος, με «αλα κάρτ» εφαρμογή του Συμφώνου για κάθε χώρα μέλος έτσι ώστε να διασφαλισθεί η απαραίτητη δημοσιονομική ελαστικότητα λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη και το μέγεθος του χρέους και την ιδιαίτερη κατάσταση της οικονομίας.
Όμως ακόμα και αυτό δεν είναι σε θέση να προωθήσει από τώρα η Ευρωζώνη και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθώς οι προβλέψεις για την κατάσταση συνολικά της οικονομίας της Ε.Ε., αλλά και ξεχωριστά κάθε μίας χώρας μέλους, δεν μπορεί να αξιολογηθεί πριν από την εκτόνωση της πανδημίας. Και αυτό δεν αναμένεται να μπορεί να γίνει πριν από το φθινόπωρο με την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε θα έχουν διορθωθεί οι αστοχίες της καμπάνιας εμβολιασμού…
Το πρόβλημα όμως περιπλέκεται ακόμα περισσότερο καθώς αυτό το χρονικό διάστημα συμπίπτει με τις γερμανικές εκλογές και την αποχώρηση της κας Μέρκελ από την καγκελαρία αλλά και το ηγετικό πόστο που διατηρεί μέχρι σήμερα στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Με άλλα λόγια οι μεγάλες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν όχι μόνο αργά το φθινόπωρο, αλλά και με εντελώς νέες πολιτικοοικονομικές ισορροπίες στην Ευρώπη, η οποία στο ίδιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να «διορθώσει» - χωρίς την Μέρκελ – και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ η οποία στο μεταξύ θα έχει δρομολογήσει την υλοποίηση του οικονομικού πακέτου Μπάϊντεν.
