Ως ορόσημο χαρακτηρίζει η S&P τη δεύτερη κίνηση αποεπένδυσης του ΤΧΣ από την Εθνικής, διατηρώντας πλέον ένα μικρό ποσοστό, πιθανώς για την είσοδο κάποιου στρατηγικού επενδυτή.
Σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης, η κίνηση αποεπένδυσης του ελληνικού δημοσίου αποτελεί ορόσημο στην αναδιάρθρωση και την εξυγίανση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Η ελληνική κυβέρνηση δημιούργησε το ΤΧΣ το 2010 για να σταθεροποιήσει τον ελληνικό τραπεζικό τομέα κατά τη διάρκεια της κρίσης δημόσιου χρέους της χώρας. Με την υποστήριξη του ΤΧΣ, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ενοποιήθηκε σημαντικά, πράγμα που σημαίνει ότι οι τέσσερις εγχώριες συστημικές τράπεζες και η Attica Bank αντιπροσωπεύουν πλέον το 98% του ενεργητικού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, έναντι 68% στα τέλη του 2007.
Οι προσπάθειες αναδιάρθρωσης βελτίωσαν την αποτελεσματικότητα των τραπεζών και μείωσαν το μέσο δείκτη κόστους προς έσοδα στο 32,4% στα τέλη Ιουνίου 2024 - τη δεύτερη καλύτερη μέτρηση στην ΕΕ. Οι υγιείς ισολογισμοί - οι δείκτες μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων διαμορφώθηκαν στο 3,6% για τα τέσσερις τράπεζες και 6,9% για το τραπεζικό σύστημα στα τέλη του πρώτου εξαμήνου, έναντι υψηλού στο 48,6% στα τέλη Μαρτίου 2018 - και οι σημαντικά βελτιωμένες προοπτικές κερδοφορίας σημαίνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε καλή θέση να αποχωρήσει εντελώς από τον εγχώριο τραπεζικό κλάδο.
«Κατά την άποψή μας, η επιτυχημένη διάθεση των μετοχών του ΤΧΣ στις τέσσερις συστημικές τράπεζες της Ελλάδας και η ισχυρή ζήτηση από ξένους θεσμικούς επενδυτές για μετοχές ΕΤΕ καταδεικνύουν το ολοένα και πιο θετικό κλίμα των αγορών προς τις ελληνικές τράπεζες», αναφέρει η S&P.
Τον Οκτώβριο η UniCredit αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή τράπεζα που σύναψε στρατηγική συνεργασία με μια από τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες εδώ και μια δεκαετία, την Alpha Bank. Το θετικό επενδυτικό κλίμα θα στηρίξει την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στις αγορές για την άντληση κεφαλαίων και θα ενισχύσει την ευελιξία τους και το χρηματοδοτικό τους προφίλ.
Η έξοδος του ΤΧΣ από τις τέσσερις τράπεζες δεν θα επηρεάσει την άποψη των αναλυτών για την πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών, καθώς οι αξιολογήσεις αντανακλούσαν πάντα την υπόθεση ότι η θέση του ελληνικού δημοσίου θα ήταν προσωρινή και μη παρεμβατική.
Οι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις (DTC) αποτελούν την τελευταία εκκρεμότητα από την ελληνική κρίση χρέους αλλά η μείωσή τους θα χρειαστεί χρόνια. Το υψηλό DTC επιβαρύνει το αξιόχρεο των τραπεζών καθώς μια πιιθανή ενεργοποίησή του θα προκαλέσει dilution στους μετόχους. Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες στοχεύουν να μειώσουν τα ποσοστά DTCs περίπου στο 30% ως το 2026 και κάτω από το 20% των κεφαλαίων τους ως το 2030, μέσω οργανικής παραγωγής κεφαλαίων και αποσβέσεων.
