Είναι από τις πλέον πολυσχιδείς προσωπικότητες της χώρας, καταφέρνοντας να πρωταγωνιστήσει στον επιχειρηματικό στίβο της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.
Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δεν ήταν ποτέ ένας απλός επιχειρηματίας. Από μικρή ηλικία είχε φανεί ότι θα διακρινόταν και θα ξεχώριζε από το πλήθος.
Τολμηρός, ριψοκίνδυνος αλλά και αντισυμβατικός, θεωρείται ο άνθρωπος πίσω από την πιο επιτυχημένη πώληση που έγινε ποτέ στην χώρα μας, αποκομίζοντας σημαντικές οικονομικές απολαβές.
Από την πώληση της Vivartia του μεγαλύτερου Ομίλου τροφίμων στη χώρας στην οποία ήταν συνιδιοκτήτης με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο της Chipita, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πήρε το ποσό των 560 εκατομμύριων ευρώ.
Πως έφτασε όμως μέχρι εδώ; H ιστορία και η ανέλιξη του προς την κορυφή ξεκινά το 1952 όταν ο πατέρα του, Αριστείδης Δασκαλόπουλος ιδρύει στην Αθήνα (στα Εξάρχεια) την ΔΕΛΤΑ, μία οικογενειακή επιχείρηση με 20 υπαλλήλους και 10 αυτοκίνητα που μοίραζαν γάλα και γιαούρτι σε όλες τις γειτονιές.
Δίπλα στο κατάστημα του πατέρα του υπάρχει ένα κατάστημα γαλακτοκομικών και γλυκισμάτων. Είναι της οικογένειας του Σπύρου Θεοδωρόπουλου του νυν ιδιοκτήτη της Chipita.
H γειτνίαση των δύο καταστημάτων θα φέρει κοντά τα δύο αγόρια και θα τους δέσει με μία ισχυρή φιλία.
Στο μεταξύ, στα χρόνια που ακολούθησαν η Δέλτα κατάφερε να μετατραπεί σε μία από τις ισχυρότερες γαλακτοβιομηχανίες της χώρας.
To 2005 ήταν έτος-σταθμός για τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο καθώς μαζί με τον παιδικό του φίλο Σπύρο Θεοδωρόπουλο θα δημιουργήσουν τον μεγαλύτερο παίκτη στον κλάδο τροφίμων στην Ελλάδα και έναν από τους μεγαλύτερους ομίλους στην Ευρώπη, την Vivartia, η οποία είχε στο χαρτοφυλάκιο της τις καλύτερες εταιρείες του κλάδου τροφίμων όπως η Δέλτα, η Chipita, ο Μπαρμπά Στάθης, η Χρυσή Ζύμη και τα Goody’s.
Οι δύο άντρες εκτός από συνεταίροι είναι και φίλοι…. Όμως η φιλία τους δεν θα κρατήσει για πολύ. O Δημήτης Δασκαλόπουλος, δύο χρόνια μετά αποφασίζει – αυτοβούλως - να πουλήσει την αυτοκρατορία της Vivartia στον Ανδρέα Βγενόπουλο της MIG. Η συμφωνία κλείνεται εν αγνοία του Θεοδωρόπουλου και μάλιστα μέσα σε δύο μέρες, καθώς όπως υποστήριξε τότε ο ίδιος «είναι κατάλληλη η εποχή καθώς υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από ξένα επενδυτικά funds».
Η δυσθυμία του Θεοδωρόπουλου είναι μεγάλη. Οι κακές γλώσσες λένε ότι στην συνάντηση που έγινε τον Ιούλιο του 2007 στα γραφεία της Vivartia, μεταξύ των δύο βασικών μετόχων του ομίλου, με τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο Mr Chpita ήταν σχεδόν αμίλητος και περιορίζεται μόνο στα τυπικά.
Από το deal, η οικογένεια του Δ. Δασκαλόπουλου αποκομίζει 560 εκατομμύρια ευρώ και η οικογένεια του Σ. Θεοδωρόπουλου 147 εκατ. ευρώ.
Η θητεία στο ΣΕΒ και οι συμμετοχές
Το 2006 ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος αναλαμβάνει τα ηνία του Συνδέσμου Ελήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και παρέμεινε εκεί μέχρι το 2014.
Η θητεία του στο ΣΕΒ επικρίθηκε όσο κανενός άλλου.
Τον αποκάλεσαν «κόκκινο πρόεδρο» για το θεσμικό άνοιγμα προς τον Αλέξη Τσίπρα ήδη από το 2012 αλλά και για το κοινωνικό προφίλ που επιχείρησε να προσδώσει στον ΣΕΒ.
Στο βιβλίο που γράφτηκε για εκείνο με τον τίτλο «Δημήτρης Δασκαλόπουλος - Η θητεία ενός Ίκαρου, ΣΕΒ 2006-2014», στον πρόλογο, ο φίλος του Αλέξανδρο Βέλιος έγραψε χαρακτηριστικά:
«Ο Δ. Δασκαλόπουλος επιχείρησε να «εξαγνίσει» τον επιχειρηματικό κόσμο προσδίδοντάς του τα χαρακτηριστικά μιας διευθυντικής τάξης χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και χωρίς κοινωνικές αναστολές, με διαχειρίσιμο όραμα για τον τόπο και το μέλλον. Στην προσπάθειά του αυτή δεν δίστασε να στιγματίσει τις παθογένειες μιας ορισμένης επιχειρηματικότητας, κρατικοδίαιτης, διαπλεκόμενης και αδιάφορης απέναντι στην κοινωνία. Έτσι όμως, έβαλε απέναντί του, κι όχι δίπλα του, ένα μεγάλο μέρος της κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας.
Δεν μπορούσαν να συλλάβουν ότι ο ηθικός εξαγνισμός που επιχειρούσε ο Δασκαλόπουλος εξυπηρετούσε μεσομακροπρόθεσμα τα συμφέροντα του συνόλου της επιχειρηματικής κοινότητας –επιδιώκοντας να τη μετασχηματίσει σε μια σύγχρονη και δυναμική επιχειρηματική τάξη. Αντίστοιχα, δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι το «δόγμα Δασκαλόπουλου» (επιχειρηματίες ανεξάρτητοι από κόμματα και ανοιχτοί στην κοινωνία) αποσκοπούσε στην καταξίωση των δυνάμεων του κεφαλαίου και ενδυνάμωνε τη θέση, το ρόλο, τη διαπραγματευτική ισχύ και την επιρροή του τόσο ως προς το πολιτικό και οικονομικό σύστημα όσο και μέσα στην κοινωνία.»
Βέβαια υπήρχε και η αντίθετη άποψη που εξέφραζαν πολλοί ακόμη και εντός του Συνδέσμου, καθώς τον κατηγόρησαν ότι επί των ημερών του και ειδικότερα το 2012 πολλές ελληνικές επιχειρήσεις αποχώρησαν από την Ελλάδα, αλλά και επίσης ότι δεν κατάφερε να φέρει ποτέ τον αέρα ανανέωσης που χρειαζόταν ο Σύνδεσμος.
Από επιχειρηματίας… χρηματοδότης επιχειρήσεων
Mετά την αποχώρηση του από την Vivartia αν και κάποιοι πίστευαν ότι ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, θα παραμείνει εκτός επιχειρηματικού στίβου, σύντομα διαψεύστηκαν. Με οικονομική ρευστότητα 500 εκατ. ευρώ, αποφασίζει να επιστρέψει ως χρηματοδότης εταιρειών και επιχειρηματικών ιδεών.
Το δυναμικό του came back γίνεται μέσω του fund Damna Holdings, με έδρα το Λουξεμβούργο αποκτώντας μία σειρά στρατηγικών ποσοστών όπως: το 33,9% στην Ελληνική Ζυθοποιϊα Αταλάντης της οικογένειας Συριανού έναντι 25 εκατ. ευρώ, το 5% της εταιρείας καλλυντικών Κορρές, το 7,5% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας Μέγα Γύρος ενώ από κοινού με τον ισχυρό άντρα της Coca Cola Γιώργο Δαυιδ επένδυσαν στην αγορά της νέας τεχνολογίας LED, εξαγοράζοντας την ιταλική Sireclab, καθώς οι προοπτικές του εν λόγω τομέα κρίθηκαν ότι είναι μεγάλες.
Όμως ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δεν έμεινε μόνο εκεί. Ίδρυσε και την DECA Investments ΑΕΔΟΕΕ (DECA), ένα fund με στόχο να συμβάλει στο μεγάλο κρίσιμο στοίχημα της ελληνικής οικονομίας: την επάνοδο στην ανάπτυξη, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Ήδη το fund Diorama, που διαχειρίζεται η DECA, έχει επενδύσει ήδη 26 εκατ. ευρώ σε τρεις ελληνικές επιχειρήσεις, την Atlas Tapes που κατασκευάζει αυτοκόλλητες ταινίες, την Damavand που παράγει προϊόντα ντομάτας και την InternetQ που δραστηριοποιείται στο streaming και τις in-app διαφημίσεις.
Τα συνολικά κεφάλαια που διαχειρίζεται το private equity fund ανέρχονται σε 135 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 50 εκατ. έχουν επενδυθεί από τον ίδιο. Από τα υπόλοιπα, 60 εκατ. ευρώ προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων (EIF), την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΙΒ). Με μικρότερο μερίδιο συμμετέχουν τράπεζες, όπως η Eurobank, καθώς και ασφαλιστικές εταιρείες και Έλληνες επιχειρηματίες.
Η ενασχόληση της οικογένειας του με τη μουσική και τις τέχνες
Εκτός από την επιχειρηματική του δράση ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος έχει ένα μεγάλο πάθος: την τέχνη. Είναι μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης και ένας από τους πέντε μεγαλύτερους της Ελλάδας.
Πληροφορίες λένε πώς η συλλογή των έργων του είναι μεγάλη και ιδιαίτερης αξίας, ενώ ο ίδιος δείχνει προτίμηση στους νέους καλλιτέχνες.
Η αγάπη του για τη τέχνη ξεκίνησε όταν ήταν στην εφηβεία, μετά από μία επίσκεψη με τους θείους του στην Alte Pinakothek του Μονάχου. Το 1994 μπαίνει μέσα του το μικρόβιο του συλλέκτη, φτιάχνει το ίδρυμα για τον πολιτισμό «Δήμεργον» ενώ είναι μέλος του διεθνούς συμβουλίου του μουσείου Guggenheim και της Tate Gallery.
Τα βήματα του πατέρα της… ακολούθησε κατά ένα τρόπο η κόρη του Αλεξάνδρα.
Αν και όπως λένε, σπούδασε στα καλύτερα κολλέγια του εξωτερικού, εκείνη προτίμησε να ασχοληθεί με τη μουσική και τα ερτζιανά.
Η Αλεξάνδρα είναι σήμερα ιδιοκτήτης τριών ραδιοφωνικών σταθμών: του Εν Λευκώ, του Hit και του Red.
Επίσης έχει και μία ακόμη κόρη στην Αγγελική, γνωστή και ως Angelica Dusk, η οποία εμφανίζεται αυτή την περίοδο σε γνωστή μουσική σκηνή σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Πράγματα που ίσως δεν γνωρίζουμε
- Προσφάτως έχασε την μητέρα του, την οποία υπεραγαπούσε
- Ο άνθρωπος που είναι το «δεξί» του χέρι σε όλες τις υποθέσεις του και βρίσκεται κοντά του επί πολλά χρόνια ακούει στο όνομα Ουρανία Μαχαίρα
- Ο Αλέξανδρος Βέλιος (ο άνθρωπος που πέθανε με ευθανασία) ήταν από τους ανθρώπους που εκτιμούσε ιδιαίτερα ο ίδιος, αφού τον είχε επί 12 χρόνια ως σύμβουλο του στο ΣΕΒ.
- Δέχτηκε προτάσεις από διάφορους πολιτικούς χώρους για να κατέβει ως υποψήφιος. Στη μία εξ αυτών αν και ήταν πολύ κοντά να δεχτεί… αλλά τελικά αρνήθηκε.
