Φορολογία, γραφειοκρατία και ελλιπής χρηματοδότηση αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, ενώ στα χρόνια της κρίσης η κατάρρευση των πωλήσεων των επιχειρήσεων «κοκκίνισε» τα δάνεια τους. Η σημαντικότερη πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν τη νέα χρονιά, τόσο οι ίδιες, όσο και οι τράπεζες, είναι να εντατικοποιήσουν τη διαδικασία διευθέτησης των κόκκινων δανείων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αναδιαρθρώνοντας όμως μόνο όσα δάνεια θα κρίνουν ως βιώσιμα.
Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας της ΕΥ, «Το τοπίο των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Το επιχειρηματικό προφίλ που αντέχει στην κρίση», που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών και παρουσιάστηκε χθες, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα αποτελούν σημαντικό πυλώνα της Ελληνικής Οικονομίας. Ωστόσο η ελληνική αγορά είναι σημαντικά κατακερματισμένη και παρουσιάζει μικρής κλίμακας επιχειρήσεις, με διασπορά πρωτοβουλιών, ενώ ο υπερδανεισμός είναι για πολλές το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωση τους. Στα χρόνια της κρίσης το σύνολο των ΜΜΕ μειώθηκε, με τις μεσαίες επιχειρήσεις να είναι αυτές που υπέστησαν το μεγαλύτερο πλήγμα.
«Ειδικότερα, όσον αφορά στο ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δάνειων, η κύρια πρόκληση έχει να κάνει με την αναγνώριση και υποστήριξη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΜμΕ, που, παρά τον υπέρμετρο δανεισμό τους, έχουν προοπτικές επιβίωσής και ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερης σημασίας είναι από τη μία η εξειδίκευση και καινοτομία, και από την άλλη το ζήτημα της μεγέθυνσης των ελληνικών ΜμΕ, μέσω συνεργασιών, συγχωνεύσεων και συμπράξεων, που θα υποβοηθήσει την απορρόφηση των επιμέρους προβλημάτων και θα επιτρέψει την πραγματοποίηση οικονομιών κλίμακας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για να μπορέσουν οι ελληνικές ΜμΕ να ανταγωνιστούν στο διεθνές περιβάλλον», τόνισε ο Τάσος Ιωσηφίδης εταίρος και επικεφαλής του τμήματος Χρηματοοικονομικών Συμβούλων της ΕΥ Ελλάδος παρουσιάζοντας τη μελέτη.
Μάλιστα ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν οι ελληνικές μικρομεσαίες τα προβλήματα είναι να αντιμετωπίσουν οι ίδιες τις ενδογενείς αδυναμίες τους που αφορούν στο ευρύτερο πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας.
Η εξειδίκευση και η ανάπτυξη καινοτομίας αλλά και η προσπάθεια μεγένθυσής τους μέσω συνεργασιών, συγχωνεύσεων και συμπράξεων, αποτελεί το σκηνικό της αγοράς το επόμενο διάστημα με πρωταγωνίστριες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας. Οι επιχειρήσεις μεσαίου μεγέθους είναι αυτές που δείχνουν τη μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην κρίση. Ωστόσο, οι αποδοτικές διαδικασίες παραγωγής διευκολύνονται από τη μεγενθυση, με τις μεσαίες επιχειρήσεις να ηγούνται των μικρών Από την έναρξη της κρίσης οι μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις αύξησαν τα περιθώρια κέρδους έως 35%, ενώ οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις παρουσίασαν πτώση της τάξης του 50%.
Η μελέτη εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Φόρουμ Μεσαίων και Μικρών Επιχειρήσεων του ΣΕΒ, με το συντονισμό του Τομέα Βιομηχανίας, Αναπτυξιακών Πολιτικών και Δικτύων του ΣΕΒ. Αποτελεί μια στρατηγική συνεργασία του ΣΕΒ με την ΕΥ, για την ανάδειξη των πραγματικών ζητημάτων και των τεκμηριωμένων πολιτικών για την ταχύτερη παραγωγική μεγέθυνση των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων που αντέχουν στην κρίση. «Ο παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας αποτελεί κρίσιμη προτεραιότητα για την βιώσιμη ανάκαμψη και την οριστική έξοδο από την κρίση.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντική πρόκληση και ευκαιρία ο εντοπισμός επιχειρήσεων όλων των μεγεθών στη βιομηχανία, τη μεταποίηση και συναφείς δραστηριότητες, οι οποίες συνθέτουν το ελληνικό επιχειρηματικό οικοσύστημα, συνεργάζονται σε παραγωγικά δίκτυα, καινοτομούν, εξάγουν και δημιουργούν δουλειές. Οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις είναι αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού παραγωγικού συστήματος και πηγή απασχόλησης. Η οργανωτική ενδυνάμωση και παραγωγική τους μεγέθυνση είναι κρίσιμη προτεραιότητα για την ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας. Όπως είπε, ο ΣΕΒ ανέλαβε πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των αναγκών των δυναμικών μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων, που αποτελούν, άλλωστε, και το 70% των μελών του.
Να σημειωθεί ότι από τα ευρήματα της μελέτης προκύπτει ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 99,9% του συνολικού αριθμού των ελληνικών επιχειρήσεων, το 87% της απασχόλησης και το 19,3% του ΑΕΠ. Ωστόσο, ο πολύ μεγάλος αριθμός των πολύ μικρών επιχειρήσεων (96,9% έναντι 93% στην Ε.Ε.) και ο συνακόλουθος παραγωγικός κατακερματισμός αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητά τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, η πολύ χαμηλή παραγωγικότητα των ΜμΕ στην Ελλάδα, η οποία κυμαίνεται στο 50% του ευρωπαϊκού μ.ο.). Ωστόσο, μεταξύ των ΜμΕ, οι μεσαίες επιχειρήσεις εμφανίζουν 178% μεγαλύτερη φαινόμενη παραγωγικότητα από τις πολύ μικρές και 40% από τις μικρές. Ένα άλλο σημαντικό εύρημα, είναι ότι η ευελιξία του πολύ μικρού μεγέθους δε μετασχηματίζεται σε απόδοση, με τις πολύ μικρές επιχειρήσεις (το 96,9% του συνόλου) να παράγουν περίπου το 9,3% του ΑΕΠ, ενώ οι μικρές και οι μεσαίες (το 3% του συνόλου) να παράγουν περίπου το 10% του ΑΕΠ. Τέλος, πλέον οι ΜμΕ έχουν εξελιχθεί σε «τροφοδότη» της ανεργίας (από 2,39 εκατ. εργαζόμενους το 2008, σε 1,79 εκατ. το 2014).
