Οι τεράστιες ελλείψεις κεφαλαίων και οι καθυστερήσεις από την πλευρά των κυβερνητικών πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο "φράσσουν το δρόμο" της ανάπτυξης της βιομηχανίας πράσινου υδρογόνου με κίνδυνο, η ζήτηση για πράσινο υδρογόνο να μην μπορέσει να καλυφθεί από την προσφορά μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Τον τελευταίο χρόνο ανακοινώθηκαν 50 νέα έργα αλλά όπως εκτιμά μια νέα έκθεση του Ινστιτούτου Ενέργειας Οικονομικής και Χρηματοοικονομικής Ανάλυσης (IEEFA), ο ρυθμός ανάπτυξης δεν είναι αρκετά γρήγορος για να ανταποκριθεί στην παγκόσμια ενεργειακή ζήτηση, με τεράστιες ελλείψεις κεφαλαίων και αδράνεια σε κυβερνητικό επίπεδο, παράγοντες οι οποίοι προκαλούν καθυστερήσεις στις νεοσύστατες επιχειρήσεις.
Ο συγγραφέας της έκθεσης, Yong Por σημειώνει ότι, βάσει της ανάλυσής του για τα 50 νέα έργα, η προμήθεια παγκόσμιου πράσινου υδρογόνου είναι πιθανό να φθάσει μόνο τους 3 εκατομμύρια τόνους το χρόνο. Ωστόσο, η ζήτηση για πράσινο υδρογόνο έχει προβλεφθεί σε 8,7 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030, προμηνύοντας ένα απίστευτο έλλειμμα προσφοράς.
Τι συμβαίνει στην Ασία, την Ευρώπη και την Αυστραλία
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια σημαντική κινητήριος δύναμη στον νέο παγκόσμιο τεχνολογικό αγώνα, με έργα πράσινου υδρογόνου που υποστηρίζονται από τη βελτίωση της οικονομίας, τη μείωση των ανανεώσιμων δαπανών, την επιλογή παραγωγής υδρογόνου με την αξιοποίηση των υφιστάμενων αγωγών φυσικού αερίου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά.
Ωστόσο, πολλά από τα 50 πρόσφατα ανακοινωθέντα έργα πράσινου υδρογόνου ενδέχεται να αντιμετωπίσουν καθυστερήσεις λόγω αβέβαιης χρηματοδότησης, δυσκίνητων κοινοπραξιών και δυσμενών συνθηκών στο εμπόριο, σημειώνει η έκθεση.
Πώς μπορούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια
Ο Por διαπίστωσε ότι για την επιτυχία των νέων έργων, η κατασκευή ηλεκτρολυτών, κυψελών καυσίμου και συναφούς εξοπλισμού (συμπιεστές υδρογόνου, λέβητες, τρένα κίνησης, δεξαμενές αποθήκευσης, εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού, αγωγοί, αισθητήρες, εξοπλισμός μέτρησης και εγκαταστάσεις υγροποίησης) θα πρέπει να επιταχυνθούν, ενώ το κόστος μεταφοράς υδρογόνου δια θαλάσσης θα πρέπει να μειωθεί σημαντικά.
Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συνεργαστούν με τη βιομηχανία καθώς ο κόσμος απομακρύνεται από τα ορυκτά καύσιμα και μεταβαίνει στις καθαρότερες ανανεώσιμες ενέργειες», λέει ο Por.
«Το πράσινο υδρογόνο θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί βασικός τεχνολογικός παράγοντας για την ενσωμάτωση συνεχώς φθηνότερων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», συμπληρώνει.
Αν και ασχολούμαστε με μικρά έργα πράσινου υδρογόνου, οι στρατηγικές της Κίνας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας επικεντρώνονται κυρίως στο μπλε υδρογόνο (που παράγεται από ορυκτά καύσιμα με δέσμευση άνθρακα) ή το γκρίζο υδρογόνο (το οποίο βασίζεται σε ορυκτά αέρια και πρώτες ύλες με βάση τον άνθρακα με μηδενική μείωση άνθρακα), παρά το ανανεώσιμο πλούσιο πράσινο υδρογόνο, επισημαίνει ο Por.
