Η χθεσινή συνάντηση του Eurogroup είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Οι υπουργοί Οικονομικών υποχρεώθηκαν, αν και με τους περιορισμούς της διαδικτυακής επαφής, να συζητήσουν για τις πολιτικές με τις οποίες θα ξεκινήσει η exit strategy από την πανδημία. Το παράδοξο ήταν ότι αυτό έγινε την ίδια στιγμή που διαπιστώθηκε πως κανένας από τους αρμόδιους οργανισμούς της Ε.Ε. δεν ήταν σε θέση να κάνει την παραμικρή πρόβλεψη για το πότε αυτή, η «έξοδος» θα μπορούσε να ξεκινήσει.
Οι περισσότερες οικονομίες μεταξύ αυτών η ιταλική και η γαλλική, βρίσκονται μπροστά στο αδιέξοδο του πως θα αντιμετωπίσουν το τέλος της περιόδου απαγόρευσης των μαζικών απολύσεων από τις επιχειρήσεις, που για την Ιταλία είναι στα τέλη Μαρτίου και στην Γαλλία στα μέσα Μαρτίου και στις αρχές Απριλίου. Για την Γερμανία η απόφαση μέχρι στιγμής που «ωριμάζει» στο οικονομικό της επιτελείο είναι η επέκταση του lockdown τουλάχιστον κατά δεκαπέντε ημέρες με ανάλογες προσαρμογές στα προγράμματα στήριξης της απασχόλησης.
Βασικό στοιχείο αυτού του σιωπηρού αδιεξόδου είναι η πρωτοφανής καθυστέρηση και οι ανεπάρκειες της καμπάνιας εμβολιασμού με συνέπεια την αδυναμία προγραμματισμού της επόμενης ημέρας.
Το διάγραμμα που παρατίθεται είναι ενδεικτικό της καθυστέρησης αυτής έναντι των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας.
Στο διάγραμμα αυτό δεν καταγράφεται η θέση της Ελλάδας, αλλά είναι εύκολο να τοποθετηθεί στα χαμηλότερα επίπεδά του αν υπολογίσει κανείς ότι τα ποσοστά εμβολιασμού είναι ακόμα πολύ χαμηλότερα της ποσοστιαίας μονάδας…
Το νέο στοιχείο αυτής της καθυστέρησης για το οποίο υπάρχει πλέον σαφής εικόνα, είναι ότι από τα δύο βασικά εμβόλια που εφοδιάζεται η Ε.Ε. της Pfizer και της Astra Zeneca, για το μεν πρώτο δεν μπορεί η παραγωγή να καλύψει τις ανάγκες, ενώ για το δεύτερο υπάρχει δημόσια παραδοχή (FT) ότι δεν καλύπτει το νοτιοαφρικανικό στέλεχος του Covid και είναι αμφίβολο αν καλύπτει με ηλικιακή επάρκεια το βρετανικό στέλεχος…
Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με μία εκτίμηση ειδικών του χώρου το βρετανικό Economist υποστηρίζει ότι φέτος στην καλύτερη περίπτωση θα πετύχουν ανοσία παγκοσμίως περί τις 30 χώρες, το 2022 περί τις 60 και το 2023 περί τις 80-85.
Με αυτά τα δεδομένα η συνολική οριζόντια επανεκκίνηση της οικονομίας και των τροφοδοτικών αλυσίδων διεθνώς είναι αδύνατο να εξισορροπήσουν τις ανάγκες σε παγκόσμια κλίμακα για δύο τουλάχιστον ακόμα χρόνια.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον παρ’ όλα αυτά οι «οικονομολόγοι» του Eurogroup θέτουν στο τραπέζι «όρους» για την συνέχιση των πολιτικών στήριξης οι οποίοι θα πρέπει να δρομολογηθούν στο επίπεδο της «συμβουλευτικής εποπτείας» από την Κομισιόν.
Δηλαδή την καθ’ ύλη υπεύθυνη για την ανεπάρκεια της εμβολιαστικής καμπάνιας στην Ευρώπη.
Ακόμα περισσότερο πρέπει να σημειωθεί ότι οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας αυτής θεωρούν ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι η πλέον κατάλληλη για μία αναπροσαρμογή του παραγωγικού περιβάλλοντος στην Ευρωζώνη. Ήτοι την μετάβαση σε μία πολιτική στήριξης των αποκαλούμενων βιώσιμων επιχειρήσεων και την απόσυρση στήριξης από τις επιχειρήσεις που θεωρούνται ήδη ως μη βιώσιμες υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Η πολιτική αυτή έχει τιτλοφορηθεί ως πολιτική «στοχευμένης στήριξης» των βιώσιμων επιχειρήσεων.
Παραδόξως, πάλι από το εσωτερικό της Κομισιόν, αναδύονται ισχυρές αντιρρήσεις στην κατεύθυνση αυτή. Και αυτό γιατί η υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής οριζόντια στην Ευρώπη, μετά το τέλος των προγραμμάτων απαγόρευσης απολύσεων που έχουν εφαρμοσθεί μέχρι σήμερα, θα οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας για την οποία πολιτικά και οικονομικά δεν είναι προετοιμασμένη η Ευρωζώνη.
Απέναντι σ’ αυτή την «θέση» η Bundesbank έχει πάρει αρνητική στάση υποστηρίζοντας ότι σύμφωνα με τις δικές τους μελέτες δεν θα είναι τόσο υψηλό το ποσοστό των χρεοστασίων που θα προκύψει από την διαδικασία αυτή…
Αυτή η συζήτηση άνοιξε και επίσημα χθες στο Eurogroup. Αλλά κανείς προς το παρόν δεν μπορεί να προβλέψει το πως θα τελειώσει…
Στο μεταξύ βέβαια στις ΗΠΑ που έχει πολλαπλάσιο ποσοστό εμβολιασμών από την Ε.Ε. ετοιμάζεται να ενεργοποιηθεί το νέο πακέτο στήριξης της κατανάλωσης αλλά και της παραγωγής με ένα ποσοστό που φτάνει το 9% του ΑΕΠ.
