Όλα φαίνεται να οδηγούν σε νέα έκδοση χρέους από το ελληνικό δημόσιο, μετά την επιτυχή έκδοση του 30ετούς ομολόγου τον Μάρτιο.
Οι ανάγκες, αν και περιορισμένες προς το παρόν, σε συνδυασμό με τις συνθήκες που διαμορφώνουν οι αναγκαστικές κινήσεις της ΕΚΤ, υπό την πίεση της πολιτικής που ακολουθεί η Fed, έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον που... γεννάει ευκαιρίες για μια νέα καλή έξοδο στις αγορές.
Η καθυστέρηση στην απεμπλοκή της διαδικασίας ενεργοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης – μετά την απαγορευτική για το Ταμείο απόφαση του Δικαστηρίου της Καρλσρούης – έχει αρχίσει να μετατοπίζει τα προγράμματα των εθνικών κυβερνήσεων όσον αφορά την εκταμίευση σημαντικών πόρων που είχαν προγραμματιστεί για να αντιμετωπίσουν τις ταμειακές πιέσεις του 2021.
Και αυτό αναγκαστικά οδηγεί σε αυξημένη προσφυγή σε δανεισμό. Αυτό άλλωστε είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρωζώνη μετά τον Φεβρουάριο.
Για την Ελλάδα οι προσδοκίες εκταμιεύσεων από το NGEU είχαν τοποθετηθεί στο δεύτερο εξάμηνο και ειδικότερα κάπου στις αρχές του φθινοπώρου.
Οι νεότερες εκτιμήσεις για το αν και πότε της απεμπλοκής του Ταμείου, από τους γερμανούς δικαστές, έχουν μετατοπίσει τις προσδοκίες αυτές στο αόριστο μέλλον, γεγονός που υποχρεώνει το ΥΠΟΙΚ να επανεξετάσει την κάλυψή του από πλευράς ρευστότητας από άλλες πηγές, ήτοι μέσω ΟΔΔΗΧ από τις αγορές, με αύξηση του δανεισμού σε συνδυασμό με αναδιάρθρωση της σύνθεσης του χρέους.
Η «ανάγκη» αυτή έρχεται να συμπέσει και να ευνοηθεί από το γεγονός οτι η ΕΚΤ, λόγω των εξωτερικών πιέσεων από την στάση της Fed που έχουν οδηγήσει σε μία σημαντική αύξηση των μακροπρόθεσμων αποδόσεων, υποχρεώθηκε να εντατικοποιήσει τις αγορές μέσω PEPP. Το έκανε για να «προστατέψει» το κόστος του δανεισμού των ευρωπαϊκών χωρών από μία αύξηση των αποδόσεων σε μία συγκυρία που θα είχε σοβαρές συνέπειες για τις ευρω-οικονομίες.
Η ένταση των αγορών κρατικού χρέους από την ΕΚΤ, όπως φάνηκε από τα πρακτικά του τελευταίου ΔΣ θα επανεξετάζεται κάθε τρίμηνο.
Και αυτό σημαίνει οτι στα τέλη του Ιούνη θα επανεξεταστεί αν πρέπει να συνεχιστεί ή θα πρέπει να αρχίσει να περιοριστεί, όπως για παράδειγμα προανήγγειλε ο αυστριακός κεντρικός τραπεζίτης κ. Ρόμπερτ Χόλτζμαν δηλώνοντας «πιστεύω πως στο τέλος του β' τριμήνου θα μπορούμε να περιορίσουμε τις αγορές του PEPP...».
Αυτό σημαίνει οτι το χρονικό περιθώριο που έχει το ελληνικό δημόσιο για να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας έχει ήδη αρχίσει να μετράει ανάποδα.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε οτι οι «υπολογισμοί» αυτοί έχουν αρχίσει να μεταφράζονται σε κινήσεις στην δευτερογενή αγορά με ορισμένους μεγάλους θεσμικούς επενδυτές όπως π.χ. η JP Morgan να κλείνουν τις θέσεις τους σε χαρτιά διάρκειας 7 – 10 ετών, να καταγράφουν τα κέρδη τους και να περιμένουν τις νέες εκδόσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο insider.gr τραπεζικός παράγοντας που εμπλέκεται εδώ και δεκαετίες στην δευτερογενή του ελληνικού χρέους, «η επόμενη κίνηση του ΟΔΔΗΧ είναι μία υπόθεση win – win για όλους» καθώς τόσο οι συνθήκες, όσο και οι τρέχουσες ανάγκες που θα πρέπει να ικανοποιηθούν «αποτελούν κέρδος για όλους, από το ελληνικό δημόσιο μέχρι τους θεσμικούς που αναμένουν τις νέες κινήσεις του ΟΔΔΗΧ».
Ούτως ή άλλως το ελληνικό δημόσιο υπό τις νέες συνθήκες που διαμορφώνει η διαφαινόμενη καθυστέρηση και οι ανησυχίες για την ενεργοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, υποχρεώνεται σε μία κατ’ αρχήν διεύρυνση του ορίου δανεισμού για το 2021 στα 14 – 16 δισ. ευρώ με το ανώτατο όριο να εξαρτάται και από τις μετατροπές βραχυπρόθεσμου σε μακροπρόθεσμο δανεισμό και το αντίστροφο.
Στο πλαίσιο αυτό οι κινήσεις που αναμένονται από τον ΟΔΔΗΧ, σύμφωνα με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις, θα κινηθούν σε διάρκειες μεταξύ 5 και 7 ετών, αν και στις τελικές αποφάσεις του ΟΔΔΗΧ δεν θα πρέπει να αποκλείονται οι εκπλήξεις...
