Για ποιον δανείζεται το ελληνικό δημόσιο; Η έκδοση του 5ετούς ομολόγου αποδεικνύει για άλλη μία φορά, μετά από τις προηγούμενες εκδόσεις και ειδικά εκείνη του 30ετούς ομολόγου, ότι ο μεγάλος κερδισμένος από τον κρατικό δανεισμό δεν είναι μόνο το δημόσιο, αλλά κυρίως το τραπεζικό σύστημα και η επιχείρηση απελευθέρωσής του από την θηλειά των NPLs.
Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, έχει τοποθετηθεί σε κεντρικής σημασίας θέση για την εξασφάλιση και διαχείριση του συστήματος εγγυήσεων στις τιτλοποιήσεις του Ηρακλή Ι και ΙΙ.
Και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα είναι πρωτοφανή, αν σκεφτεί κανείς ότι η ταχύτερα απαλλασσόμενη οικονομία και τραπεζικό σύστημα από τον σε ιστορικά επίπεδα μεγαλύτερο όγκο Npls στην Ευρώπη, είναι η Ελλάδα, ήτοι η μοναδική με non investment grade (jung bonds) χρέος χώρα της Ευρώπης…
Η πλέον ακραία αντίφαση στον χώρο της αγοράς κεφαλαίων!
Βέβαια ολόκληρο το οικοδόμημα αυτό στηρίζεται στο γεγονός ότι η EKT έχει παραχωρήσει την επιλεξιμότητα ένταξης στο PEPP και στα ελληνικά ομόλογα κατ’ εξαίρεση.
Όμως ακόμα και πριν ενεργοποιηθεί το PEPP με την πανδημία - και όχι χάρη των προβλημάτων της Ελλάδας - και πάλι τα ελληνικά ομόλογα κινούνταν σε επίπεδα αποδόσεων μερικές φορές χαμηλότερα ακόμα και από τα αμερικανικά δεκαετή.
Και ο λόγος ήταν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους με την τελική συμφωνία του Ιούνη του 2018, έφερε τις τρέχουσες ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους σε πολύ χαμηλά επίπεδα, διαμόρφωσε ένα αποθεματικό που δεν είχε καμία άλλη χώρα στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα αφαίρεσε το 80% και πάνω του ελληνικούς χρέους από την δευτερογενή αγορά, μηδενίζοντας έτσι τον κίνδυνο και τις επιπτώσεις από τις όποιες αναταραχές στο κόστος δανεισμού...
Με τα δεδομένα αυτά ο ΟΔΔΗΧ βγαίνει έκτοτε στις αγορές, όχι για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος και να κλείσει ελλείμματα – μέχρι να ξεσπάσει η πανδημία – αλλά για να καλύψει θέσεις και να έχει παρουσία στις αγορές. Εν ολίγοις για να έχει πραμάτεια στη βιτρίνα του στη δευτερογενή αγορά...
Η ενεργοποίηση του PEPP εκτόξευσε αυτή την πραμάτεια σε επίπεδα πρωτοφανή με τις αποδόσεις να αντιστοιχούν σε εκδόσεις ΒΒΒ και πάνω, την ίδια στιγμή που η επίσημη διαβάθμιση παραμένει στο ΒΒ.
Με αυτά τα δεδομένα πλέον ο Ηρακλής Ι και ΙΙ απέκτησαν τις απαραίτητες εγγυήσεις για να τιτλοποιηθεί ένας τεράστιος όγκος ιδιωτικού χρέους, ο οποίος τιτλοποιημένος δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει ελκυστική παρουσία στις αγορές ούτε γι' αστείο, αν δεν στηριζόταν σε μία τόσο ενεργή και επιτυχή διαχείριση του δημόσιου χρέους, με εγγύηση κρατικά ομόλογα τα οποία οι θεσμικοί επενδυτές κάνουν ουρά σε κάθε έκδοση για να πάρουν το... μέρισμά τους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ήμαστε μόλις 12 – 13 χρόνια μετά την κατάρρευση των αντίστοιχων τιτλοποιήσεων που οδήγησαν στην Lehman Brothers και την κρίση του 2008 (sub-prime loans).
Με αυτά τα δεδομένα οι εκδόσεις κρατικών ομολόγων έχουν γίνει ο φύλακας άγγελος ενός ιστορικού πειράματος χωρίς προηγούμενο στην Ευρωζώνη, αυτού της μαγικής... εξαφάνισης των «κόκκινων δανείων» από τα χαρτοφυλάκια των εγχώριων τραπεζών. Μόνο η Ιταλία έχει επιχειρήσει κάτι ανάλογο αλλά σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα.
Μπορεί να συμβεί κάτι που να ανατρέψει αυτό το... θαύμα; Και βέβαια μπορεί. Αρκεί να αναστραφεί η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ ή της Fed ταχύτερα από όσο οι αγορές την περιμένουν. Στις 10 του Ιούνη ίσως έχουμε τα πρώτα σημεία από το ΔΣ της ΕΚΤ για να γίνουν εκτιμήσεις πάνω σ’ αυτή την προοπτική. Μέχρι τότε, οι ελληνικές εκδόσεις ομολόγων θα σημαίνουν, όπως όλα δείχνουν, ένα καλοδεχούμενο γεγονός στην αγορά.
