Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο για το 2020 υπήρξε σίγουρα μια «καταραμένη» διοργάνωση από πολλές πλευρές. Η βασική είναι ότι η πανδημία ανάγκασε τη ΔΟΕ να μεταθέσει την έναρξη των Αγώνων στο 2021. Έκτοτε, το πότε ακριβώς θα ξεκινήσουν οι Αγώνες είναι σημαντικό κομμάτι της δημόσιας και ιδιωτικής συζήτησης στην Ιαπωνία γιατί επηρεάζει σημαντικά τις τοπικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις που σπονσοράρουν τους Αγώνες.
Για την ώρα, υπολογίζουμε να ξεκινήσουν στις 24 Ιουλίου, όμως πολλά δημοσιεύματα τις τελευταίες ημέρες κάνουν λόγο για διαρκή πίεση που ασκούν οι βασικοί Ιάπωνες χορηγοί των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο ζητώντας να αναβληθούν οι Αγώνες τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο. Ο λόγος είναι ώστε περισσότεροι θεατές να μπορούν να παρευρεθούν και να μπορέσουν να ανταποδώσουν οι διαφημιστές καμπάνιες.
Το ολυμπιακό ρεκόρ στη χορηγία!
Οι Αγώνες του Τόκιο από την αρχή επενδύθηκαν με την αίγλη της πρώτης μεγάλης μετα-πανδημικής οργάνωσης και οι βασικές εταιρείες-χορηγοί (εκ των οποίων οι μεγάλοι 47 (!) είναι Ιαπωνικής προέλευσης, έσπευσαν να τους χρηματοδοτήσουν. Μάλιστα πρόκειται να λάβουν «χρυσό μετάλλιο» στη χορηγία, αφού μόνο από τις ιαπωνικές εταιρείες έχουν δοθεί μέχρι στιγμής πάνω από 3 δισ. δολάρια. Για να γίνει μια σύγκριση, το μεγαλύτερο ποσό που δαπανήθηκε ως τώρα σε χορηγία ήταν στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (2008) που δόθηκε το ποσό των 1.218 δισ. δολαρίων, ενώ οι Αγώνες της Αθήνας (2004) κόστισαν… μόλις 302 εκατομμύρια δολάρια σε χορηγίες.
Η διπλή σύγκρουση των χορηγών
Από τη μία υπάρχουν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το 80% των Ιαπώνων θεωρούν ότι οι Αγώνες πρέπει να αναβληθούν ή να ακόμα και να ακυρωθούν τελείως. Ο λόγος είναι κυρίως ότι το εμβολιαστικό πρόγραμμα κατά του COVID-19 πάει σχετικά αργά στην Ιαπωνία και σήμερα έχει εμβολιαστεί με τουλάχιστον 1 δόση το 11% του πληθυσμού.
Από την άλλη υπάρχει μια τεράστια εκστρατεία μάρκετινγκ που έχει ήδη ξεκινήσει από ιαπωνικές εταιρείες (τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλοι μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι) που πρόσβλεπε σε εισιτήρια και προσφορές διά μέσου των Αγώνων. Έτσι, η πλειοψηφία των εταιριών που χορήγησαν τους Αγώνες και δεν συνδέονται με τον αθλητισμό (λ.χ. η Toyota) θεωρούν ότι αν υπάρξει αναβολή των Αγώνων μέχρι να μπορέσουν να υπάρξουν περισσότεροι θεατές διά ζώσης, αυτό ίσως εξισορροπήσει τη μεγάλη «χασούρα» από τις χορηγίες.
Η Toyota μάλιστα, έκανε και πρόταση να μην πληρωθούν όλες οι χορηγίες από πριν, αλλά να υπάρξει ρήτρα για να δοθούν επιπλέον χρήματα ως χορηγία, μόνο σε περίπτωση επιτυχημένης περάτωσης των Αγώνων.
Άλλες εταιρείες όπως η Rakuten (Viber) είναι θερμά υπέρ της πλήρους αναβολής των Αγώνων γιατί θεωρούν ότι δεν πρέπει οι εταιρείες-χορηγοί που δεν σχετίζονται άμεσα με τον αθλητισμό, να «χρεωθούν» την παρουσία τους σε ένα γεγονός, όπως οι Αγώνες, που θα συμβάλλει αρνητικά στην εξέλιξη του COVID-19 στην Ιαπωνία.
Η μάχη για ένα καλύτερο πλασάρισμα
Οι διαμάχες των χορηγών και η επιρροή που έχουν στους Αγώνες δεν είναι κάτι καινοφανές. Ήδη από την πρώτη μαζικά χορηγούμενη Ολυμπιάδα (Λος Άντζελες, 1984) οι χορηγοί είχαν και απαιτήσεις και έκαναν εταιρική πολιτική πάνω στους Αγώνες. Το ζήτημα εδώ, είναι ότι οι Αγώνες του Τόκιο είναι οι πρώτοι Αγώνες που φέρουν το βάρος μιας «επιστροφής στην κανονικότητα» και με αυτόν τον συμβολισμό, οι εταιρείες-χορηγοί θεωρούν ότι αν όλα ολοκληρωθούν ομαλά, τότε και οι ίδιες θα έχουν πλασαριστεί σε καλύτερη θέση στην κούρσα του ανταγωνισμού των κλάδων τους, εφόσον διαβλέπουν ότι θα υπάρξει (σε περίπτωση επιτυχίας) μαζική εισροή κερδών. Όμως ακόμα όλα είναι στον αέρα, μέχρι το τέλος Ιουνίου, όπου και αναμένουμε αν θα αποδόσει η πίεση των χορηγών στην ιαπωνική Ολυμπιακή Επιτροπή.
