Ροή
Πέρα από τις επίσημες ανακοινώσεις της ΕΚΤ, η κατάσταση στην Ευρωζώνη προσδιορίζεται από χαρακτηριστικά «χειρότερα» και πολύ περισσότερο «επικίνδυνα» για το ευρώ, από ότι ήταν το 2012.
Τότε στην κρίση του χρέους που είχε ξεσπάσει στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και την αντίδραση της Fed, η αλλαγή προέδρου στην ΕΚΤ εκτός από το πρόσωπο άλλαξε – ευτυχώς - και την πολιτική της.
Στην θέση του Τρισέ που αύξησε τα επιτόκια μπήκε ο Ντράγκι που τα …μηδένισε σε χρόνο dt και έπνιξε το σύστημα με «δωρεάν χρήμα».
Σήμερα η ΕΚΤ βρίσκεται σε μία ποιοτικά πιο δύσκολη θέση και ο τρόπος που κινείται δεν θυμίζει τίποτα από το «Whatever it Takes» του Ντράγκι.
Σήμερα η πολιτική της ΕΚΤ στηρίζεται στην «ευχή» να μειωθεί ο πληθωρισμός για να μη χρειασθεί να αυξήσει τα επιτόκια…
Αν σκεφτεί κανείς ότι αφ’ ενός τίποτα δεν προδικάζει την μείωση του πληθωρισμού και αφ’ εταίρου οι οικονομίες της Ευρωζώνης μετά την μικρή ανάκαμψη του Β' εξαμήνου του 2021 αρχίζουν και πάλι να φρενάρουν, το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς είναι ότι η ΕΚΤ ταξιδεύει χωρίς πυξίδα.
Ο πληθωρισμός αυτή την στιγμή για την Ευρωζώνη, πέραν των άλλων τροφοδοτείται από δύο παράγοντες των οποίων η διάρκεια ξεπερνά τον ορίζοντα της διετίας:
Για μία δεκαετία οι επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας με ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν είναι υπό ευρωπαϊκό έλεγχο, έχουν καθυστερήσει σε πρωτοφανή βαθμό με αποτέλεσμα, το ενεργειακό της πρόβλημα να δημιουργεί ανοδική πίεση στις τιμές
Η απόφαση για την πράσινη ενεργειακή μετάβαση που συνδέεται με τον προηγούμενο παράγοντα «εξασφαλίζει» την διατήρηση του υψηλού κόστους στην ενεργειακή της επάρκεια.
Αν στους δύο αυτούς παράγοντες προσθέσει κανείς αφ’ ενός την γεωπολιτική κρίση στα ανατολικά της σύνορα με την Ουκρανία και την εμπλοκή της ενεργοποίησης του Nord Stream 2 και αφ’ εταίρου την παρατεταμένη εμπλοκή και συμφόρηση στις διεθνείς αλυσίδες τροφοδοσίας εμπορευμάτων, γίνεται σαφές ότι η προσδοκία της ΕΚΤ για επικείμενη απόσυρση των πληθωριστικών πιέσεων είναι ένα «όνειρο θερινής νυκτός».
Αυτό το όνειρο οδηγεί την οικονομία της ευρωζώνης σε αδιέξοδο, αν η ΕΚΤ προχωρήσει σε μία νομισματικά φυσιολογική αντίδραση αυξάνοντας το κόστος του χρήματος.
Αν σ’ αυτό το περιβάλλον συνυπολογίσει κανείς ότι τώρα πολύ περισσότερο από ότι το 2012, οι χώρες της Ευρωζώνης και ειδικά οι χώρες της Ν. Ευρώπης, είναι χωμένες μέχρι το λαιμό στο χρέος τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, εύκολα μπορεί να ακούσει τις καμπάνες της νέας κρίσης χρέους να χτυπάνε εκκωφαντικά καθώς η ΕΚΤ θα αρχίσει να αποσύρει το QE και να αυξάνει το κόστος εξυπηρέτησης αυτού του χρέους.
Οι αγορές συνηθίζουν να αντιδρούν πριν αρχίσουν να χτυπάνε οι καμπάνες… όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς παρατηρώντας την ταχεία αύξηση των αποδόσεων και των spreads.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι ΕΚΤ ακόμα στο πλαίσιο του PEPP (μέχρι τις 31 Μάρτη) και του APP εξακολουθεί να αγοράζει ότι κινείται στις αγορές από δημόσιο χρέος…
Το χρέος αυτό έχει εκδοθεί σε ευρώ…
Μια δεύτερη κρίση χρέους στην Ευρωζώνη ισοδυναμεί με μία δεύτερη κρίση του ευρώ.
Και αυτό απειλεί να συμβεί πριν καν το ευρώ κλείσει 20 χρόνια κυκλοφορίας…
