Η μεγαλύτερη εφάπαξ αύξηση επιτοκίων από... γενέσεως Ευρώ, κατά 0,75%, δεν ήταν αρκετή για να αναστρέψει την πορεία διολίσθησης του ενιαίου ευρωνομίσματος που λίγες ώρες μετά τις ανακοινώσεις Λαγκάρντ βρισκόταν στο 0,996 δολ.
Η κα Λαγκάρντ παραδέχθηκε ότι η ΕΚΤ είχε κάνει λάθος στις εκτιμήσεις της για τον πληθωρισμό επαναλαμβάνοντας τα λόγια της κας Γέλεν για το ίδιο λάθος και τώρα δηλώνει ότι θα συνεχίσει να αυξάνει τα επιτόκια για όσο... χρειασθεί.
Η μετάφραση των κινήσεων αυτών από πλευράς αγοράς ήταν η επιβεβαίωση των προ-εκτιμήσεων για ισχυρή επιβράδυνση της Ευρωοικονομίας.
Η Ευρωζώνη και με την βούλα της ΕΚΤ, μπαίνει πλέον σε φάση επιβράδυνσης και ύφεσης, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, με σημείο αναφοράς το 2023.
Με άλλα λόγια για να σηκωθεί και πάλι το Ευρώ στα πόδια του και να πάψει να είναι κερκόπορτα εισαγωγής πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, η ΕΚΤ θα συνεχίσει να αυξάνει τα επιτόκια οδηγώντας τις οικονομίες της Ευρωζώνης σε μία οδυνηρό πεδίο «δημιουργικής καταστροφής» μη ανταγωνιστικών κεφαλαίων, που δεν μπορούν να επιβιώσουν στις συνθήκες αυτές.
Στον «ζωτικό χώρο» που θα δημιουργηθεί με αυτή την ασφυκτική νομισματική πίεση, όσος «πόνος» και να χρειασθεί να υποστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και όσο αντέξουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας και του Ευρώ… μετά το 2023.
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το «σχέδιο», που δεν είναι άλλο από μία οδυνηρή επανάληψη της αμερικάνικης εμπειρίας του 1919-20.
Αυτό το «μάθημα» από την αμερικανική εμπειρία του 1919-20, σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή εμπειρία της δεκαετίας του 1971-81, είχε προαναγγείλει ως «σύσταση» ο Μάριο Ντράγκι την άνοιξη του 2020 μετά την έξοδό του από την ΕΚΤ, στις αρχές τις πανδημίας σε συνέντευξή του στους FT.
Είχε εξηγήσει τότε ότι μετά την απόσυρση των κρατικών προγραμμάτων στήριξης θα ακολουθούσε μία φάση «εκκαθάρισης» των μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, μία φάση «δημιουργικής καταστροφής» μη ανταγωνιστικών και παραγωγικών κεφαλαίων, που θα γινόταν το εφαλτήριο της νέας ανάκαμψης.
Βέβαια η απόσυρση των προγραμμάτων στήριξης καθυστέρησε λόγω των όσων αναπάντεχα ακολούθησαν, του πληθωρισμού, του πολέμου, της ρήξης των διεθνών τροφοδοτικών αλυσίδων και οι «συστάσεις» του ξεχάστηκαν, καθώς λίγο μετά βρέθηκε πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Έτσι την «λειτουργία» της απόσυρσης των προγραμμάτων στήριξης στον σχεδιασμό αυτό έχει αντικαταστήσει η απόσυρση της φθηνής και χωρίς όρια διαθέσιμης χρηματοδότης αφού μέσα από την διαδικασία αυτή επιχειρείται να αναχαιτισθεί ο πληθωρισμός, το θηρίο που στο μεταξύ ξέφυγε από το κλουβί του από τις αρχές του καλοκαιριού του 2021 και μετά ξέφυγε εντελώς με τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία.
Τα ερωτήματα που έχουν προκύψει από σήμερα το μεσημέρι είναι πλέον δύο και θα είναι καθοριστικής σημασίας, το πως θα αντιδράσουν σ’ αυτά οι αγορές: πόσο μπορούν να αντέξουν στο νέο αυτό σοκ οι τράπεζες και μαζί τους οι κυβερνήσεις...
