Η φημολογία για το ενδεχόμενο επικείμενης κατάρρευσης της Credit Suisse και η απειλή μιας ισχυρής σεισμικής... δόνησης για την Deutsche Bank, έχουν προκαλέσει δικαιολογημένη ανησυχία στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Και στην... ΕΚΤ.
Η «πηγή» αυτής της απειλής εντοπίζεται σε έναν... τρομακτικό όγκο παραγώγων, συνολικού ύψους περίπου 30 τρισ. δολαρίων, που έχει μετατραπεί σε ωρολογιακή βόμβα, λόγω του selloff των ομολόγων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.
Ο «όγκος» αυτός των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης, μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν μία ...εξαιρετική και πολύτιμη «πηγή» κερδοφορίας για τους δύο ευρωπαϊκούς κολοσσούς και ιδιαίτερα για την CS η οποία εξυπηρετεί μια ευρύτερη ευρωπαϊκή πελατεία.
Τι μετέτρεψε την «κότα που έκανε τα χρυσά αυγά», ξαφνικά σε μία απειλητική περίπτωση ευρωπαϊκής Lehman Brothers, δεκατέσσερα ακριβώς χρόνια μετά τον Σεπτέμβρη του 2008;
Η απάντηση βρίσκεται στις αποφάσεις της Fed να προχωρήσει σε ραγδαία αύξηση των επιτοκίων και – κάτι σημαντικότερο – απόσυρση κεφαλαίων σταθερά και σε μηνιαία βάση.
Η Fed εχει προχωρήσει σε αλλεπάλληλες αυξήσεις επιτοκίων με συνέπεια και σταθερότητα τέτοια που να θεωρείται πλέον βέβαιο οτι στα τέλη του χρόνου ή το αργότερο στις αρχές του 2023 τα επιτόκια της Fed θα βρίσκονται στο 4,3% - 4,5% -με άλλα λόγια τα αμερικανικά ομόλογα θα «αποδίδουν» στους επενδυτές τους πάνω από δύο μονάδες υψηλότερα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, ακόμα και αν η ΕΚΤ ακολουθήσει με ανάλογες αυξήσεις επιτοκίων μέσα στο 2022.
Ταυτόχρονα η Fed έχει αφήσει να λήξουν περί τα 95 δισ. δολ. ομολόγων που είχε αγοράσει την περίοδο της νομισματικής χαλάρωσης χωρίς να τα επανεπενδύσει, πράγμα που σημαίνει απόσυρση ρευστότητας που θα συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό σύμφωνα με τις αποφάσεις της Fed και τους επόμενους μήνες.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι μία χωρίς προηγούμενο «έξοδος» κεφαλαίων από όλες τις αγορές, με κατεύθυνση τις ΗΠΑ.
Σημαίνει πώληση νομισμάτων για αγορά δολαρίου το οποίο, αφενός λόγω των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων, αφετέρου λόγω της αυξανόμενης συναλλαγματικής ισοτιμίας υπέρ του δολαρίου, αποτελεί περιζήτητο στοιχείο αγορών οι οποίες γίνονται με την πώληση ομολόγων απ΄ όλα τα νομίσματα, μαζί και την Ευρώπη.
Η άμεση επίπτωση αυτής της μαζική πώλησης ομολόγων στο Ευρώ, στην Στερλίνα, στο Γιεν, κ.λ.π. έχει ήδη προκαλέσει δύο «ατυχήματα».
Ενα με την στερλίνα και ενα δεύτερο με το γιεν, αναγκάζοντας τις κεντρικές τράπεζες της Βρετανίας και της Ιαπωνίας να παρέμβουν – μετά από πολλές δεκαετίες – για να στηρίξουν τα νομίσματά τους. Η ΕΚΤ δεν έχει κάνει ακόμα κάτι...
Όμως αυτό το ξεπούλημα ομολόγων έχει ρίξει τις τιμές τους σε επίπεδα επικίνδυνα.
Αυτό έχει σαν συνέπεια την απομείωση της αξίας των χαρτοφυλακίων κρατικών ομολόγων, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί ως εγγυήσεις από τις τράπεζες ή άλλους παράγοντες της αγοράς, σε πράξεις δανεισμού, συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης, κ.λ.π.
Γεγονός που υποχρεώνει τους συμβαλλόμενους να αποκαταστήσουν την προβλεπόμενη αξία των εγγυήσεων αυτών, δηλαδή να ρευστοποιήσουν ότι έχουν και δεν έχουν για να καλύψουν την «τρύπα», ήτοι τα λεγόμενα margin calls, όπως έχει επισημάνει εδώ και εβδομάδες με σχετικά ρεπορτάζ το Insider.gr.
Βέβαια αν δεν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία ρευστοποιήσιμα ή έστω μερικώς ρευστοποιήσιμα, ...χτυπάνε οι καμπάνες του χρεοστασίου.
Οι ίδιες που ακούστηκαν τον Σεπτέμβρη του 2008, αλλά αυτή την φορά ...πιo δυνατά.
Πληροφορίες του Insider.gr που δεν έχουν διασταυρωθεί επισήμως, αναφέρουν οτι ήδη από την Παρασκευή αλλά και το Σαββατοκύριακο έγιναν κάποιες κρίσιμες συναντήσεις στην Φρανκφούρτη, ενώ ανάλογες πληροφορίες αναφέρονται σε έκτακτη συνάντηση της Fed.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται να υπάρχει μεγάλη κινητικότητα καθώς από την πλευρά της CS δεν δίνονται πειστικές απαντήσεις για το αν αντέχει ή όχι τις πιέσεις που δέχεται η μετοχή της, αφού ήδη οι απώλειες της κεφαλαιοποίησης ξεπερνούν το 60% (!) μέσα σε λιγότερο από 12 μήνες.
Τα ελληνικά ομόλογα
Η περίπτωση της Deutsche Bank φαίνεται να απέχει ακόμα από το σημείο που ήδη βρίσκεται η CS, καθως έχει υποχρεωθεί από την αμερικάνικη SEC να απαλλαγεί τα τελευταία 2 χρόνια από μεγάλο πακέτο «εκκρεμοτήτων» αυτής της κλίμακας.
Για την Ελλάδα αυτή η διαδικασία φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση να ακουμπάει τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου στις τιτλοποιήσεις των κόκκινων δανείων μέσα από το Ηρακλής I και ΙΙ. Αλλά τα μεγέθη είναι σχετικά μικρά και κατα τα φαινόμενα διαχειρίσιμα σε περίπτωση που εμφανιστούν απαιτήσεις margin calls στο πεδίο αυτό.
Οπως είχε επισημάνει άλλωστε το Insιder.gr σε πρόσφατο ρεπορτάζ, αυτό ήταν και το αντικείμενο της έρευνας των σχετικών στοιχείων από την Eurostat για τις εγγυήσεις αυτές.
Και κατα πως φαίνεται δεν εντοπίστηκαν λόγοι ανησυχίας προς το παρόν, γεγονός στο οποίο συνέβαλαν τότε και σχετικές διευκρινίσεις και από την ΕΚΤ.
