Ροή
Επιστρέφοντας από τις διακοπές, πάντα πλανάται το ερώτημα: μήπως είναι καλύτερα να μετακομίσω κάπου κοντά στη φύση; Η σκέψη αυτή οδηγεί στην επόμενη: μήπως να γίνω αγρότης;
Ας ρίξουμε μια ματιά στη φωτό του άρθρου μας: οι πιτσιρικάδες στριμώχνονται από το 1998 στη μεγάλη ρόδα μιας μάλλον αλωνιστικής μηχανής για να βγάλουν φωτό. Περίμεναν με αγωνία τον πατέρα κάποιου να επιστρέψει από τον αλωνισμό...για να αναλάβουν αυτοί! Παιδικά όνειρα, που για κάποιους βγαίνουν για άλλους όχι. Ο χειρισμός των αγροτικών εργαλείων έχει ομολογουμένως μια μαγεία για όλους όσους το έζησαν από παιδιά: τα πρώτα τρακτέρ, με τα βαριά τιμόνια που δύσκολα τα έστριβε παιδί, με τα άροτρα που αντικατέστησαν τα Ισιόδια και τις αντλίες που έβγαζαν νερό και ξεκίνησαν τα πρώτα συστηματικά ποτίσματα στα χωράφια. Τα τελευταία 50 χρόνια άλλαξε κυριολεκτικά ο κόσμος και όσοι το έζησαν από κοντά θεωρούν εαυτούς τυχερούς.
Τι γίνεται με τους υπόλοιπους, αυτούς που μεγάλωσαν σε πόλεις, χωρίς τις εμπειρίες και παραστάσεις του χωριού και της αγροτική παραγωγής; Ισως να μην αισθάνονται την ίδια μαγεία και έλξη, εάν κρίνουμε από το ελάχιστο αριθμό νεοεισερχομένων στο αγροτικό επάγγελμα χωρίς αγροτική καταγωγή. Βέβαια το αγροτικό επάγγελμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κλειστό, με δεδομένο οτι χρειάζεσαι τεράστιο κεφάλαιο να αγοράσεις γη και μηχανήματα και για να μπορέσεις να αποκτήσεις τις πολλές πρακτικές γνώσεις που είναι αναγκαίες για την καθημερινότητα. Με βάση το ρητό «Ο χρόνος είναι χρήμα», τότε το κεφάλαιο που χρειάζεσαι είναι πραγματικά τεράστιο, εάν δεν το έχεις κληρονομιά.
Αλλά δεν είναι μόνο τα χρήματα. Ο νέος που μεγάλωσε σε αγροτική οικογένεια, έχει μάθει οτι καμιά χρονιά δεν είναι ίδια με την άλλη. Εχει μάθει, οτι δεν πάμε πολυήμερες διακοπές το καλοκαίρι, ούτε ίσως για μπάνιο το απόγευμα, εαν τα πράγματα στραβώσουν. Οι ζωντανοί οργανισμοί, φυτά και ζώα, χρειάζονται φροντίδα όταν τη χρειάζονται και αναβολές μπορεί να είναι καταστρεπτικές για όλους. Τα απρόβλεπτα είναι ο κανόνας: από τη διακοπή της ΔΕΗ που καθυστέρησε το ποτιστικό να τελειώσει και η μετακόμισή του θα γίνει αργά το βράδυ, ενώ ήταν προγραμματισμένο για το απόγευμα. Από το χαλάζι που ανέτρεψε τα οικονομικά σχέδια της οικογένειας να αλλάξει αυτοκίνητο. Από τις τιμές που κατέρρευσαν και μετέτρεψαν τις χαρούμενες ημέρες του Δεκαπενταύγουστου σε... κηδεία. Κι ας είχαν έλθει τα ξαδέλφια από την Αθήνα, τίποτα δεν σέβονται πια αυτοί οι έμποροι…
Από την άλλη, το αγροτικό επάγγελμα θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ένα από τα πλέον σύγχρονα και δημιουργικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Είσαι στην πρωτοκαθεδρία για το νέο περιβάλλον, μετέχεις στο σύγχρονο διατροφικό γίγνεσθαι, κάθε φορά που εξοικονομείς νερό για άρδευση, είσαι ένας μικρός ήρωας (εκεί μοιάζει να πηγαίνει το πράγμα), όταν δοκιμάζεις ένα νέο βιοδιεγέρτη αισθάνεσαι σαν αλχημιστής και δεν κοιμάσαι τα επόμενα βράδια από την αγωνία εάν πέτυχε το μείγμα: όχι -μόνο- για τα λεφτά αλλά για την πρόκληση να φτιάξεις καλά πράγματα. Ασέ το άλλο, εάν κάνεις κάτι και σώσεις ένα δένδρο, ένα άρρωστο ζώο ή επισκευάσεις ένα ξεχαρβαλωμένο μηχάνημα. Οι 3 πόντοι πάνω στο μπόι σου είναι το ελάχιστον! Αισθάνεσαι ιδιαίτερα υπερήφανος όταν τα προιόντα σου βρίσκουν το σωστό δρόμο για την αγορά και τα χρήματα για το λογαριασμό σου στη τράπεζα.
Ολα αυτά, τα εισπράττουν σε μεγάλο βαθμό οι επισκέπτες μας. Μας βλέπουν να μιλάμε με ενθουσιασμό για τα δένδρα μας και μας πειράζουν: τους έχεις δώσει και ονόματα; Μας ρωτούν. Εκείνη την ώρα γι’ αυτούς, η ζυγαριά κλείνει προς εσένα, τον αγρότη. Εσύ πάλι δεν είσαι σίγουρος, αφού ξέρεις οτι όλα αυτά έχουν ένα κόστος προσωπικό, οικονομικό, κοινωνικό, συχνά μεγάλο. Από την άλλη αναρωτιέσαι, γιατί εάν είναι όλα τόσο καλά όπως νομίζουν οι άλλοι, τα χωριά ερημώνουν?
Τότε, το παίρνεις απόφαση: εμένα αυτή είναι η ζωή μου, έτσι έμαθα, έτσι έζησα, έτσι μου αρέσει!
Δηλαδή, αγρότης μάλλον γεννιέσαι, δεν γίνεσαι!
