Ροή
Αυτή τη χρονιά, η ψήφιση του προϋπολογισμού επιστρέφει στις…παραδόσεις, καθώς προγραμματίζεται να συζητηθεί την τελευταία εβδομάδα και να ψηφιστεί το βράδυ της Παρασκευής, 22ας Δεκεμβρίου. Και, μπορεί η ημερομηνία της ψήφισης να απέχει ακόμα περίπου έναν μήνα, ήδη όμως από χθες ξεκίνησαν οι προειδοποιητικές βολές, ενώ τόσο κυβέρνηση όσο και αντιπολίτευση λαμβάνουν θέσεις μάχης.
Βασικές προβλέψεις του προϋπολογισμού για το επόμενο έτος είναι πως το πλεόνασμα θα υπερβεί τον στόχο του 3,5% και, μάλιστα, θα διαμορφωθεί στο 3,8%, καθώς στο οικονομικό επιτελείο εκτιμούν ότι η φετινή εντυπωσιακή υπεραπόδοση έναντι του στόχου θα λειτουργήσει ως «βατήρας», προκειμένου να μην υπάρξει ενεργοποίηση του κόφτη. Παράλληλα, με βάση το σχέδιο του προϋπολογισμού που παρέδωσε ο Γιώργος Χουλιαράκης στον Νίκο Βούτση, η ανάπτυξη θα διαμορφωθεί στο 2,5%, με κυβερνητικούς επιτελείς να εκτιμούν ότι την επόμενη χρονιά, μετά από μια χρονιά οριακής ύφεσης και μια με καλά δείγματα, θα φανεί η πραγματική δυναμική της επαναφοράς της ελληνικής οικονομίας.
Βέβαια, μπορεί ο προϋπολογισμός ουσιαστικά να αποτυπώνει την κυβερνητική αισιοδοξία για επίτευξη των τεθέντων στόχων, αλλά και μεγέθυνση της οικονομίας κατά τρόπο αισθητό, πλην όμως στο προσχέδιο υπάρχουν συγκεκριμένα απαραίτητα προαπαιτούμενα, προκειμένου οι επιδιώξεις να ευοδωθούν. Μια θεμελιώδης, προϋπόθεση, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, είναι η έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης και ακολούθως του προγράμματος το καλοκαίρι του 2018, αν και η πολιτική αστάθεια στη Γερμανία λειτουργεί ως δυνητική νάρκη για το χρονοδιάγραμμα που έχει μπροστά του το Μαξίμου. Ακόμα, απαραίτητη είναι η σταδιακή επιστροφή στις χρηματαγορές και η διαμόρφωση του λεγόμενου «μαξιλαριού ασφαλείας», ενώ καίριας σημασίας, με βάση το σχέδιο του προϋπολογισμού, είναι η εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Τέλος, απαραίτητη είναι και η καλή πορεία από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων.
Είναι σαφές, πάντως, πως στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν πως ο προϋπολογισμός δεν είναι κρίσιμο τεστ για την κυβερνητική συνοχή, μιας και δεν προκύπτει από πουθενά ενδεχόμενο διαφοροποίησης κυβερνητικών βουλευτών. Από την άλλη, όμως, η ΝΔ έχει σπεύσει να εξαπολύσει πυρά για τις προβλέψεις του πρωθυπουργού, μιας και η βασική άποψη στα ηγετικά κλιμάκια και στο οικονομικό επιτελείο του κόμματος είναι πως η ανταπόκριση στους στόχους για το πλεόνασμα δεν προέρχεται από τη μεγέθυνση της οικονομίας, αλλά από την υπερφορολόγηση.
«Πιστεύουν στους φόρους ως ορθή επιλογή, όταν εμείς το 2014, με τη σταθεροποίηση της οικονομίας, μειώσαμε το ΦΠΑ στην εστίαση, τον ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, τις ασφαλιστικές εισφορές και την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης» επισήμανε χθες στον ΣΚΑΪ ο τομεάρχης Οικονομικών της ΝΔ Χρήστος Σταϊκούρας και προσέθεσε ότι «από τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης γίνονται 6.000 κατασχέσεις την ημέρα». «Ο προϋπολογισμός του 2018 φέρνει νέους φόρους και περικοπές σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και αναιμική ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι η φετινή υπέρβαση του δημοσιονομικού στόχου, δεν οφείλεται στο ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, καθώς αυτός «ψαλιδίζεται», για μία ακόμη φορά, στο 1,6%, αντί 2,7% της αρχικής πρόβλεψης. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα της συνειδητής, ανελέητης, φορολογικής και ασφαλιστικής κυβερνητικής επιδρομής και της εσωτερικής στάσης πληρωμών», σημειώνει στο ίδιο μήκος κύματος το γραφείο Τύπου της ΝΔ, αναφέροντας ως παραδείγματα τις κατασχέσεις, τη μη απονομή 300.000 συντάξεων και στην αναστολή δαπανών για δημόσιες επενδύσεις.
«Το 2018, νέα μέτρα, ύψους 1,9 δις ευρώ, θα επιβληθούν, όπως είναι ενδεικτικά οι νέες περικοπές στο ενιαίο μισθολόγιο, οι πρόσθετες περικοπές στις συντάξεις και τα οικογενειακά επιδόματα, η κατάργηση του ΕΚΑΣ και της έκπτωσης φόρου για ιατρικές εξετάσεις, η επέκταση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, ο φόρος διαμονής, οι πρόσθετες επιβαρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές για τους ελεύθερους επαγγελματίες», σημειώνουν επίσης από την αξιωματική αντιπολίτευση, υπογραμμίζοντας πως «η αλλαγή οικονομικής πολιτικής έχει καταστεί απολύτως αναγκαία». Κάτι που, σύμφωνα με την αξιωματική αντιπολίτευση, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με πολιτική αλλαγή.
