Νέα έρευνα καταδεικνύει ότι υψηλότερες δόσεις τοπικών κορτικοστεροειδών, που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων, συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων που σχετίζονται με την οστεοπόρωση.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας και βασίζονται σε πληροφορίες από την Εθνική Ερευνητική Βάση Δεδομένων Ασφάλισης Υγείας της Ταϊβάν.
Οι ερευνητές επέλεξαν 129.682 περιπτώσεις οστεοπόρωσης και 34.999 περιπτώσεις μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος και τις αντιστοίχησαν με 518.728 και 139.996 ελέγχους (χωρίς οστεοπόρωση ή κάταγμα) ανά φύλο και ηλικία.
Η ομάδα βρήκε σαφείς σχέσεις δόσης-απόκρισης μεταξύ της μακροχρόνιας χρήσης τοπικών κορτικοστεροειδών και της οστεοπόρωσης και του μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος.
Για παράδειγμα, σε σύγκριση με μηδενικές δόσεις, οι χαμηλές, μεσαίες και υψηλές σωρευτικές δόσεις τοπικών κορτικοστεροειδών συσχετίστηκαν με 1,22, 1,26 και 1,34 φορές υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης οστεοπόρωσης σε διάστημα πέντε ετών. Αυτές οι δόσεις συνδέθηκαν, αντίστοιχα, με 1,12-, 1,19 και 1,29 φορές υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος. Οι γυναίκες είχαν υψηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος από τους άνδρες. Επίσης, τα νεότερα άτομα (<50 ετών) είχαν υψηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης σε σύγκριση με άλλες ηλικιακές ομάδες.
«Αυτή η μελέτη τονίζει ότι η χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών για τη θεραπεία φλεγμονωδών δερματικών παθήσεων θα πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά και οι κλινικοί γιατροί πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις πιθανές παρενέργειες», δήλωσε ο συντάκτης της μελέτης Chia-Yu Chu, MD PhD, του Εθνικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ταϊβάν και του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ταϊβάν.
