Μόλις 3 δις ευρώ πρόκειται να ζητήσει ο ΟΔΔΗΧ από τις αγορές στο πρώτο δίμηνο, ενώ την ίδια στιγμή οι χώρες της ευρωζώνης θα «πυροβολούν» με ριπές... πολυβόλου νέες εκδόσεις εκατοντάδων δισ. ευρώ.
Μόνο η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία μέσα στο 2021 πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν χρέος της τάξης του 1,1 τρις ευρώ από τα οποία τουλάχιστον το 30 – 40% δηλαδή 300 – 400 δις ευρώ θα εκδοθεί πρώτο δίμηνο - τρίμηνο.
Δηλαδή όταν η Ελλάδα θα εκδίδει χρέος που δεν θα ξεπερνά τα 3 δις ευρώ.
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι μέσα στο διάστημα αυτό η ΕΚΤ θα έχει ανοίξει τα «ταμεία» και θα αγοράζει μέσω του PEPP δεκάδες δις ευρώ για να κρατήσει τα επιτόκια στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, ειδικά για Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία, γίνεται αντιληπτό, ότι τα ελληνικά ομόλογα δεν θα προλάβουν να …βγουν από το βιβλίο προεγγραφών του ΟΔΔΗΧ και θα έχουν γίνει ανάρπαστα, από αυτούς που τα περιμένουν πως και πώς λόγω της θετικής τους απόδοσης.
Ορισμένοι αναλυτές περιμένουν ότι λόγω αυτής της ιδιαίτερης συγκυρίας και το γεγονός ότι η Ιταλία – η πιο κοντινή σε αποδόσεις με την Ελλάδα – πρέπει να αναχρηματοδοτήσει μέσα στο 2021 χρέος που θα υπερβεί τα 433 δις ευρώ, είναι μάλλον βέβαιο ότι το spread μεταξύ ελληνικών και ιταλικών θα εξαφανιστεί. Αν δεν αντιστραφεί και γίνει αρνητικό…
Αυτό όμως όσο και αν αυξάνει τις πιέσεις στους Οίκους αξιολόγησης για επίσπευση των αναβαθμίσεων των ελληνικών ομολόγων – και οπωσδήποτε ικανοποιεί τους στόχους του ΟΔΔΗΧ – αυξάνει ταυτόχρονα και τις πιέσεις στο ΥΠΟΙΚ/ΟΔΔΗΧ για διεύρυνση των εκδόσεων.
Η ζήτηση παραμένει τα τελευταία χρόνια και αυξάνεται συστηματικά απέναντι σε μία προσφορά η οποία σκόπιμα και με πολύ προσοχή παραμένει πολύ χαμηλή, αφ’ ενός λόγω των χαμηλών αναγκών και αφετέρου λόγω της ύπαρξης του περιβόητου «μαξιλαριού» των 32 δις ευρώ. Επι πλέον όμως γιατί έτσι ο ΟΔΔΗΧ καταφέρνει να μετατρέψει ενα non investment grade χαρτί σε περιζήτητο "θησαυρό" στα χέρια των επενδυτών του.
Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει για τα επόμενα 2 – 3 χρόνια…
Το γεγονός αυτό διευκολύνει το ΥΠΟΙΚ να «δουλεύει» την σταδιακή αναδιάρθρωση του 20% του συνολικού χρέους, του τμήματος δηλαδή που παραμένει ελεύθερο προς διαπραγμάτευση στην αγορά, καθώς το υπόλοιπο είναι παρκαρισμένο… στον ESM και στο διακρατικό κομμάτι του δανεισμού του πρώτου μνημονίου (GLF) με πολύ χαμηλά και σταθερά επιτόκια μέχρι και το 2060.
Όμως ακόμα και το υπόλοιπο κομμάτι, αυτό του 20%, μόνο κατά ένα μέρος του παραμένει σχετικά ελεύθερο. Και αυτό γιατί τα ελληνικά ομόλογα αποτελούν το βασικό εργαλείο «εγγυητικών» τίτλων των ελληνικών τραπεζών για να διατηρούν την πρόσβασή τους στο κανάλι επιδοτούμενης ρευστότητας (TLTROs) της ΕΚΤ.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο ΟΔΔΗΧ περισσότερο από ποτέ θα υποχρεωθεί ειδικά μέσα στο πρώτο δίμηνο, να αυξήσει τις διάρκειες ενός μέρους των επόμενων εκδόσεων προκειμένου αφενός να μπορεί να εκδίδει τίτλους με θετικές αποδόσεις και αφετέρου να αντικαθιστά ακριβότερο βραχυ-μεσοπρόθεσμο χρέος με φθηνότερο μακροπρόθεσμο. Έχει έρθει η ώρα για εκδόσεις τριακονταετούς διάρκειας ; Πολύ πιθανό, αν και όλα θα εξαρτηθούν από το περιβάλλον που θα αναδυθεί τις επόμενες εβδομάδες και την χιονοστιβάδα των ευρωπαϊκών εκδόσεων που θα πλημμυρίσει τις διεθνείς αγορές.
Σε κάθε περίπτωση το πολύ άσχημο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, λόγω της ιδιαιτερότητας της σύνθεσης του ελληνικού χρέους και της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, δημιουργεί τις καλύτερες …στην ιστορία συνθήκες για τα ελληνικά ομόλογα τα τελευταία …200 χρόνια, από το 1821 μέχρι σήμερα.
