Το έδωσε το τελεσίγραφο ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, λέγοντας ότι μετά τις 30 Απριλίου δεν θα υπάρχει καμία προστασία της πρώτης κατοικίας. Και δεν είναι αυτή η μόνη δήλωση του κ. Γεωργιάδη που προετοιμάζει το κλίμα «ώστε να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας» όταν θα ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών.
Αναφέρθηκε στην ίδια συνέντευξη και στην «ατομική ευθύνη» που έχει ο καθένας που δεν πληρώνει τα χρέη του, ενώ σε κάποια άλλη δήλωση του είπε ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί, όταν αυτοί που έχουν χρέη πληρώνουν. Μόνο που ο κ. Γεωργιάδης μιλά σαν τα χρέη να δημιουργήθηκαν μαγικά, ξεχνώντας ότι στο πάρτι της προηγούμενης δεκαετίας συμμετείχαν όλα τα μέρη.
«Χρειάζονται δύο για να χορέψεις ταγκό» λέει το γνωμικό. Και αυτό ακριβώς έγινε από το 2000 και την ευφορία των Ολυμπιακών μέχρι και το και πέντε της κρίσης. Οι τράπεζες δανειοδότησαν με ουσιαστικά ανύπαρκτα κριτήρια και κυνηγούσαν μάλιστα ενεργά το να δώσουν δάνεια σε άτομα που δεν μπορούσαν να το στηρίξουν: Φοιτητής μπορούσε να βγάλει πιστωτική χωρίς κανέναν εισόδημα, κάποιος μπορούσε με μερικά τρικ να αγοράσει σπίτι χωρίς να βάλει λεπτό του ευρώ από την τσέπη του, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κλπ. Και αν ο κ. Γεωργιάδης κουνάει το δάχτυλο στο ένα μέρος για την «ατομική του ευθύνη», δεν θα πρέπει να ξεχνά και το άλλο μέρος, δηλαδή τις τράπεζες, το οποίο όχι μόνο δεν έχει πληρώσει αλλά και έχει διασωθεί από τα χρήματα του ελληνικού λαού.
Οι στρατηγικοί κακοπληρωτές
Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνά ότι εκτός από τα εορτοδάνεια και τα διακοποδάνεια, υπάρχουν και τα θαλασσοδάνεια. Το πάρτι που έγινε στην λιανική ωχριά μπροστά στα επιχειρηματικά δάνεια. Και εκεί το «να πληρώσουν αυτοί που χρωστάνε» παραμένει ακόμη, όνειρο… απατηλό. Γιατί ας μην γελιόμαστε, οι λεγόμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές» που φόρτωσαν δάνεια τις επιχειρήσεις τους, φέσωσαν το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία και άφησαν απλήρωτους τους εργαζόμενους τους, παραμένουν ακόμη άφαντοι εξακολουθώντας βέβαια το ακριβό τους lifestyle.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να κουνάει το δάχτυλο σε αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους για έναν συνδυασμό λόγων, που μπορεί να ξεκινούν από τις λάθος επιλογές αλλά σίγουρα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις αντικειμενικές δυσκολίες που φέρνει μια οικονομική κρίση και μια δεκαετία οικονομικής ύφεσης, θα πρέπει να φροντίζει καταρχάς να πληρώνουν αυτοί που έχουν και το κρύβουν.
Γιατί αλλιώς θα έχουμε για άλλη μια φορά τους πιο αδύναμους να πληρώνουν - χάνοντας το σπίτι τους - και αυτούς που χρωστάνε εκατομμύρια να τη βγάζουν καθαρή. Και εκεί υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση να χαλάσουμε τις καρδιές μας, κύριε υπουργέ.
