Ροή
Την ιστοριούλα αυτή που είναι πραγματική μου την έχει διηγηθεί ο πατέρας μου και συνέβη στα γυμνασιακά του χρόνια την εποχή που η χώρα προσπαθούσε ακόμα να μαζέψει τα κομμάτια της από τον εμφύλιο που μετά την απελευθέρωση την είχε συγκλονίσει. Και όπως αντιλαμβάνεστε στην επαρχία τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα.
Στην εποχή λοιπόν του μαθητικού πηλίκιου πάνω στο ξυρισμένο γουλί κεφάλι, για την τάξη των πραγμάτων και τις ψείρες, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, θεωρείτο έγκλημα για ένα γυμνασιόπαιδο να κυκλοφορήσει μετά τη δύση του ήλιου στην επαρχιακή κωμόπολη, τη Ναύπακτο εν προκειμένω, ή ακόμα χειρότερο να πάει ασυνόδευτο σινεμά και πολύ περισσότερο σε αμφίβολης καταλληλότητας -με τα ηθικά σταθμά των καθηγητών της επαρχίας- έργο.
Έλα όμως που τότε στο μακρινό 1953 η μοίρα το έφερε να γυριστεί ταινία το ερωτικό-ρομαντικό μυθιστόρημα «Η ωραία του Πέραν»… Χαμός στους κινηματογράφους της χώρας και τα γυμνασιόπαιδα της επαρχίας αναζητούσαν τρόπους να τρυπώσουν στο σινεμά της πόλης για να δουν το έργο. Όμως είτε γιατί η… αμφίεση σε μεγαλύτερους των σκαστών από το σπίτι εφήβων δεν διεκδικούσε δάφνες ποιότητας, είτε γιατί το ξυρισμένο σβέρκο γυάλιζε, είτε γιατί ήταν η κακιά στιγμή, την ταινία παρακολουθούσε και ο γυμνασιάρχης. Και η συνέχεια ήταν η αναμενόμενη. Από το αυτί και στην έξοδο, με τη συνοδεία και κανά δυο χαστουκιών…
Η επόμενη ήταν η ημέρα της δημόσιας διαπόμπευσης μπροστά σε όλο το σχολείο για τα τρία γυμνασιόπαιδα που αγνόησαν το… τάξις και ηθική, αλλά και τους αυστηρούς κανόνες για τη μαθητιώσα νεολαία. Πενθήμερη αποβολή όλως επιοικώς, αυστηρότατη επίπληξη και στους γονείς για την αδυναμίες ελέγχου των παιδιών τους, αρκετές ξυλιές με τη βέργα και διαγωγή κοσμία στον έλεγχο. Και βεβαίως στοχοποίηση νε κάθε αφορμή. Από έναν γυμνασιάρχη και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που χρησιμοποιούσε την τιμωρία και την παράλογη αυστηρότητα και περιορισμό, για να ελέγξει και να υποτάξει.
Από την «ωραία του Πέραν» μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει εξελιχθεί, έχει προοδεύσει, ίσως όχι όσο η κοινωνία συνολικά, αλλά πάντως δεν έχει καμιά σχέση με εκείνες τις καταστάσεις. Αλλοίμονο… Όμως πάλι, ακριβώς εκεί είναι το ζουμί εκεί είναι το θέμα. Έχει ακολουθήσει και κατά πόσο τελικά το εκπαιδευτικό σύστημα την εξέλιξη της κοινωνίας; Η κυρία Κεραμέως έχει επιχειρήσει στη διετία που βρίσκεται στην υπουργική καρέκλα σειρά αλλαγών και νομοθετημάτων. Αυτά έχουν πάει μπροστά την Παιδεία;
Δεν περιμένει κανείς αυτά να τύχουν της αποδοχής της αντιπολίτευσης, όμως η εικόνα που επικρατεί είναι ότι υπάρχει γενικότερα σοβαρή αμφισβήτηση των επιλογών και της φιλοσοφίας της. Σε σειρά δράσεων και παρεμβάσεων. Ιδιαίτερα δε και σε όλη αυτή την δύσκολη περίοδο της πανδημίας. Τώρα προχωρά σε νέες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες. Με νέα ερωτηματικά… Μέχρι τώρα βεβαίως τυγχάνει της πλήρους εμπιστοσύνης και αποδοχής του πρωθυπουργού. Είναι όμως βέβαιο ότι αποτελεί θετικό παράγοντα πολιτικής; Πάντως τα δημοσκοπικά ευρήματα όποτε προέκυπταν δεν έδειχναν αποδοχή. Κάθε άλλο…
