Ροή
Υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα που δεν δείχνει να έχει απασχολήσει όσο πρέπει την κυβέρνηση. Για την αντιπολίτευση δεν συζητώ γιατί έχουν και μαύρα μεσάνυχτα αλλά και είναι σκορποχώρι… Και το θέμα είναι, ποιους θα αφορά η ανάκαμψη της οικονομίας. Πόσες επιχειρήσεις μπορούν και αντέχουν να εμπλακούν… Φοβάμαι πως δυστυχώς πολύ λίγες.
Η μεγάλη μάζα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, βρίσκεται με σωρεία προβλημάτων, οφειλές και δυσχέρεια στη διατήρηση των θέσεων εργασίας και αποκλεισμένη από το τραπεζικό σύστημα και τις πηγές χρηματοδότησης. Τον δε μετασχηματισμό της οικονομίας που προφανώς και πρέπει να είναι ζητούμενο, είναι αμφίβολο αν μπορούν να τον ακολουθήσουν και να προσαρμοστούν δεκάδες(ή και εκατοντάδα…) χιλιάδες ελληνικών επιχειρήσεων. Βεβαίως και δημιουργούνται νέες με άλλη δυναμική η θυσία όμως είναι μεγάλη για μία οικονομία και μία επιχειρηματικότητα που έχει περάσει μία δεκαετία μνημονίων και αρκετό… κυνηγητό, φορολογικό, ασφαλιστικό, τραπεζικό κλπ.
Υπάρχει λοιπόν μεγάλος κίνδυνος το παιχνίδι της ανάκαμψης να αφορά μόλις 200-300 ή το πολύ 400 επιχειρήσεις, τις λεγόμενες μεγάλες και τις πιο ισχυρές χρηματοοικονομικά. Όμως αυτό δεν αρκεί για να σηκώσει στις πλάτες του την ανάκαμψη μίας οικονομίας, μίας κοινωνίας, μίας χώρας. Ούτε σε παραγόμενο αποτέλεσμα, ούτε ως διάχυση της ανάκαμψης. Και μπορεί να ακουστεί λίγο ακραίο αλλά αν η ανάκαμψη αφορά μόνο λίγους, θα λάβει τη μορφή μίας νέας αναδιάταξης εισοδημάτων αλλά και του επιχειρηματικού χάρτη, όχι όμως όρος γενικό όφελος.
Η ευκαιρία που δίνεται στη χώρα μέσα από το Ελλάδα 2.0 μπορεί πραγματικά να είναι η τελευταία. Χρειάζεται πολύ σύνεση ώστε να μην σπαταληθεί ως εθνικό όφελος. Να μην εξελιχθεί σε ένα παιχνίδι για λίγους, αλλά να αξιοποιηθεί ως μία ευκαιρία για ενίσχυση και διεύρυνση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου με στάδια εξέλιξης και χωρίς αποκλεισμούς. Ευπρόσδεκτο να γιγαντωθούν κάποιοι μεγάλοι, αλλά ακόμα πιο ωφέλιμο να μεγαλώσουν οι μικροί. Αυτό θα ήταν πραγματικό success story…
