Για ακόμη μια φορά, η Ευρωζώνη καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και για ακόμη μια φορά, εμφανίζεται διχασμένη. Οι χώρες του Νότου (και όχι μόνο) ζητούν την έκδοση κορονο-ομολόγου, ενώ ο Μάριο Ντράγκι παρεμβαίνει κάνοντας λόγο για αύξηση δημοσίου χρέους ως «αντίδοτο» απέναντι στον κορονοϊό.
Και οι χώρες του σκληρού πυρήνα –Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία- καθώς και οι «βόρειοι» της Ευρωζώνης έχουν αντίθετη άποψη, προτείνοντας τα απολύτως απαραίτητα και βάζοντας στο τραπέζι μάλλον μεσοβέζικες λύσεις.
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν ημέρες του 2008 και το 2009, δεν απέχετε πολύ από την πραγματικότητα. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην Ελλάδα, που όπως και να το κάνουμε είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Αναφέρομαι στο διχασμό της Ευρωζώνης, με τους «συνετούς» βόρειους και τους «τεμπέληδες» νότιους. Και τότε, αν θυμάστε χρειάστηκε το περίφημο “whatever it takes” του Μάριο Ντράγκι στις 23 Ιουλίου του 2012 για να αλλάξει το τοπίο και να «ξεκλειδώσει» η οικονομία της Ευρωζώνης.
Τώρα, οκτώ χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε σε μια ακόμη πιο περίπλοκη κατάσταση. Γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη δεν είναι δημοσιονομικό. Ούτε υπάρχουν «σπάταλες» κυβερνήσεις που χάρισαν λεφτά και δεν φρόντισαν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους.
Δεν υπάρχουν «αμαρτωλοί» που πρέπει να «τιμωρηθούν
Υπάρχει μόνο μια πρωτόγνωρη πανδημία, που –πέρα από το ιατρικό και ανθρωπιστικό κομμάτι- απαιτεί αντίστοιχα πρωτόγνωρα οικονομικά μέτρα προκειμένου να αντιμετωπισθεί. Και, σε αντίθεση με το παρελθόν, εδώ δεν υπάρχουν «αμαρτωλοί» που πρέπει να «τιμωρηθούν» σύμφωνα με τα προτεσταντικά ήθη που υιοθετεί παραδοσιακά το οικονομικό επιτελείο της Γερμανίας.
Ενώ ταυτόχρονα ο λαϊκισμός ανθεί και έχει βρει εξαιρετική ευκαιρία για να κυριεύσει το θυμικό των ψηφοφόρων.
Σε όλο αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ, αρκεί μια σπίθα για να τινάξει στον αέρα τα θεμέλια της Ευρωζώνης. Και η σπίθα αυτή μπορεί να είναι η γερμανική εμμονή στην πειθαρχία, με απώτερο σκοπό να ελεγχθεί για ακόμη μια φορά η γερμανική οικονομία.
Μόνο που δεν βρισκόμαστε στο 2008, ενώ ήδη έχει προηγθεί ένα Brexit. Και αν η Γερμανία αρνηθεί αυτή τη φορά βοήθεια στην Ιταλία και την Ισπανία ή προσπαθήσει να επιβάλλει αποικιοκρατικούς όρους, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά. Η συντονισμένη επιστολή των εννέα κρατών για την έκδοση Ευρωομολόγου δείχνει ότι υπάρχει ισχυρό αντίβαρο στις γερμανικές επιθυμίες. Τόσο ισχυρό, που κανείς δεν μπορεί πλέον να αποκλείσει μια κατά μέτωπο σύγκρουση.
Που θα είναι τόσο ισχυρή, ώστε ο κορονοϊός, εκτός από τις άλλες συνέπειες, μπορεί να αποδειχθεί ολέθριος και για το οικοδόμημα της Ευρωζώνης.
