Περισσότεροι από 4,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, πάνω από το μισό πληθυσμό του πλανήτη, δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Αυτό αναφέρει έκθεση ερευνητών που δημoοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Science. Η εκτίμηση, που βασίζεται σε προσομοιώσεις υπολογιστών με δεδομένα από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, είναι υπερδιπλάσια του αριθμού που είχαν υπολογίσει το 2021 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και η UNICEF.
«Ο αριθμός των ανθρώπων των οποίων το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα για ασφαλές πόσιμο νερό δεν τηρείται μπορεί να υποτιμηθεί σημαντικά», δηλώνει η περιβαλλοντική μικροβιολόγος Esther Greenwood από το Eawag, ινστιτούτο υδάτινων ερευνών στο Dübendorf της Ελβετίας.
Χρησιμοποιώντας μια προσομοίωση υπολογιστή που ενσωματώνει περιβαλλοντικά στοιχεία με δεδομένα έρευνας από σχεδόν 65.000 νοικοκυριά σε 27 χώρες μεταξύ 2016 και 2020, η Greenwood και οι συνεργάτες της δημιούργησαν χάρτες για 135 χώρες που δείχνουν περιοχές που πιθανώς είχαν ασφαλή διαχείριση των υπηρεσιών πόσιμου νερού το 2020.
Συγκρίνοντας αυτούς τους χάρτες με δεδομένα πληθυσμού από τη UNICEF, η ομάδα εκτίμησε πόσοι άνθρωποι δεν είχαν καθαρό πόσιμο νερό. Οι περιοχές με τη χαμηλότερη χρήση καθαρού νερού περιλαμβάνουν την υποσαχάρια Αφρική, τη Νότια Ασία και την Ανατολική Ασία, διαπίστωσε η ομάδα. Οι πιο συνηθισμένοι περιοριστικοί παράγοντες για την ασφαλή πρόσβαση στο πόσιμο νερό περιλαμβάνουν τη βακτηριακή και χημική μόλυνση καθώς και την ανεπαρκή υποδομή. Για παράδειγμα, περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι στην υποσαχάρια Αφρική δεν έχουν υπηρεσίες πόσιμου νερού μέσα ή κοντά στα σπίτια τους, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Οι χώρες υψηλού εισοδήματος δεν συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση, αλλά η ομάδα αναγνωρίζει ότι ορισμένοι πληθυσμοί σε αυτές τις χώρες έχουν επίσης πιθανώς ανεπαρκή πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Σχολιάζοντας την έρευνα, η Ρομπ Χόουπ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης χαρακτήρισε το ζήτημα μια «αποθαρρυντική πρόκληση» που επηρεάζει ορισμένους ευάλωτους ανθρώπους περισσότερο από άλλους. Η αντιμετώπιση αυτών των ανισοτήτων θα είναι καίριας σημασίας εάν πρόκειται να σημειωθεί μια ουσιαστική πτώση στον αριθμό των 4,4 δισεκατομμυρίων. Στοχεύοντας αυτόν τον αριθμό, έγραψε η Χόουπ, «πρέπει να αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές ανισότητες των υπηρεσιών ύδρευσης που πλήττουν δυσανάλογα τις γυναίκες, τα κορίτσια, τους κτηνοτρόφους και άλλες ομάδες που συχνά ζουν σε περιβάλλοντα που δεν είναι ασφαλή για το νερό».
