Το θλιβερό συμβάν με τον θάνατο ενός νέου παιδιού από μεθυσμένο οδηγό στα Χανιά, φέρνει στην επιφάνεια το κλίμα ανομίας ή καλύτερα εφαρμογής του νόμου κατά το δοκούν και κατά περίπτωση στην ελληνική επαρχία. Eκεί, που ο ένας ξέρει τον άλλον και όλοι έχουν κάποια άκρη στην αρμόδια διοίκηση. Αυτό δηλαδή που στην καθημερινότητα λέμε «ξεχαρβάλωμα» και είναι η αίσθηση που αποκομίζεις εισερχόμενος σε πολλά χωριά της χώρας.
Ας ξεκινήσουμε με το τροχαίο στα Χανιά. Είναι γνωστό οτι η Κρήτη έχει την πρωτοκαθεδρία στα σοβαρά τροχαία ατυχήματα. Αυτό που είναι όμως λιγότερο γνωστό, είναι ότι στον φονικό ΒΟΑΚ, συμβαίνει ένα μικρό μέρος των ατυχημάτων, ίσως και λιγότερα από ένα στα πέντε! Τα περισσότερα συμβαίνουν στο επαρχιακό δίκτυο, εκεί που θα μπορούσατε κάλιστα να βρεθείτε εσείς να περπατάτε, απολαμβάνοντας την θαυμάσια κρητική φύση, σε μια επίσκεψή σας στο νησί.
Προφανής αιτία των τροχαίων στους δρόμους είναι η ρακή. Όσες φορές έχω επισκεφθεί το νησί για επαγγελματικούς λόγους στα χωριά της Κρήτης, όπου κι εάν πήγαμε, ό,τι ώρα και να ήταν, ρώτησαν «να σου βάλω μια ρακή;» και τσουπ έβγαζε ένα μπουκάλι δίπλα εκεί που καθόταν! Τόσο απλά, τόσο εύκολα! Καλή η φιλοξενία και τα σύμβολά της, αλλά υπάρχουν και κανόνες. Δεν μπορεί κάποιος να καταναλώνει 10+ ρακές μέχρι το μεσημεράκι και μετά να παίρνει το αμάξι και να φεύγει. Δεν είμαστε στην εποχή που υπήρχε ένα αυτοκίνητο στο χωριό.
Δυστυχώς η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ στα χωριά σε ολόκληρη την χώρα, είναι κοινό μυστικό. Παλαιότερα, το βαρύ αλκοόλ περιοριζόταν στα ορεινά χωριά, τώρα όμως κατέλαβε και τα καμποχώρια, εκτοπίζοντας το πιο αθώο κρασί. Μετά, παίρνει το αγροτικό και κάνει του κεφαλιού του.
«Άστον αυτόν, κάθε ημέρα τα ίδια κάνει, συνηθισμένοι είμαστε» είναι η συνήθης τοποθέτηση των θαμώνων, αγνοώντας όμως ότι η στάμνα μια φορά σπάει...
Ένα άλλο σχετικό θέμα είναι οι πολλοί χρήστες ναρκωτικών ουσιών της ελληνικής επαρχίας. Σε κάθε νομό, οι αστυνομικοί αναφέρονται σε ένα μέρος ως «Η Κολομβία της περιοχής μας». Φίλος που μένει σε κωμόπολη, μας έλεγε ότι τράκαρε με το αυτοκίνητό του με τον πιο διάσιμο χρήστη της περιοχής του. Σκέφτηκε να καλέσει την αστυνομία, αλλά το μετάνιωσε για πολλούς λόγους. Εκεί βλέπεις, γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους...
Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας στα χωριά, που τα τελευταία χρόνια υποφέρουν οικονομικά. Με τα χρήματα που βγάζουν δεν μπορούν ούτε να συντηρηθούν. Όμως, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αποχωριστούν το αυτοκίνητο που κάποτε είχαν αγοράσει. Τώρα, μετά από τόσα χρόνια χρήσης, το αυτοκίνητο είναι σε αθλία μηχανική κατάσταση, χωρίς φυσικά ΚΤΕΟ, χωρίς ασφάλεια, χωρίς τίποτα. Κι όμως κυκλοφορεί εκεί γύρω - γύρω από το χωριό και καμιά φορά μέχρι και το διπλανό. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα φρένα θα πιάνουν πάντα... λόγω εντοπιότητας, ούτε ότι στην κακιά στιγμή που εμπλακεί σε ατύχημα θα υπάρξει κάποιου είδους αποζημίωση για τον άλλο. Και ο άλλος μπορεί μεν να είναι νόμιμος, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι είναι και καλοστεκούμενος οικονομικά και μπορεί να αντιμετωπίσει έξοδα νοσηλείας ή αποχής από δουλειά. Δεν είναι λίγα τα σχετικά παραδείγματα που οι παθόντες είπαν «τι να πάρεις από αυτόν;» και επωμίστηκαν μόνοι τους όλο το κόστος.
Στα Φάρσαλα τώρα, η γνωστή μαφία του χαλκού, έκλεψαν πάλι δύο μετασχηματιστές ρεύματος, εκμεταλλευόμενοι λέει την χαμηλή κίνηση της εποχής και την ομίχλη που επικρατεί στην περιοχή τα πρωινά.
Κάποιοι αγρότες, βασίζονταν στους μετασχηματιστές αυτούς για να ποτίσουν τις καλλιέργειές τους σε περίπτωση πρώιμης ανομβρίας όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Είναι γεγονός, ότι ο ΔΕΔΔΗΕ κάνει ότι μπορεί να αντικαταστήσει τους κλεμμένους μετασχηματιστές, αλλά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα.
Σε παίρνουν τηλέφωνο όταν δηλώσεις κλοπή: «Έχεις τίποτα κηπευτικά και βιάζεσαι να ποτίσεις, γιατί αλλιώς να το πάμε κάπου αλλού που καίγονται οι άνθρωποι;». Απλώς όταν θα καίγεσαι εσύ με τη σειρά σου, δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν μετασχηματιστές διαθέσιμοι, αλλά και να πεις ναι τώρα ότι τον χρειάζεσαι και να τον τοποθετήσουν... πιθανόν να τον ξανακλέψουν.
Αδέσποτα σκυλιά γυρίζουν στις πλατείες και τα καταστήματα τροφίμων και εστίασης, ελπίζοντας σε ένα κομμάτι φαΐ. Και ξαφνικά, από μακριά ακούγεται σκυλοκαυγάς. Ορμάνε όλα μαζί γαυγίζοντας προς τα εκεί. Καλό είναι να μη βρίσκεσαι κάπου εκεί κοντά, με μια αγέλη σκυλιών γύρω σου. Οι Δήμοι έχουν επιδοτηθεί με πολλά χρήματα για να ελέγξουν το φαινόμενο, αλλά εις μάτην. Και δυστυχώς η κατάσταση αυτή ισχύει σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Άγρια ζώα μπαίνουν στις πλατείες αλλά και στις αυλές σπιτιών σε πολλά χωριά. Μέχρι τώρα αυτά συνέβαιναν σε ορεινούς οικισμούς με ελάχιστους κατοίκους. Τώρα συμβαίνουν και σε πόλεις κάποιου μεγέθους. Και τα μεν αγριογούρουνα φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο επιθετικά προς ανθρώπους, αλλά όταν λίγο έξω από το χωριό σου ή δίπλα στη γεώτρηση στο χωράφι σου βλέπεις πατημασιές από μοναχικό λύκο;
Όσοι είχαν την τύχη να έχουν στο χωριό τους ή την γειτονιά τους, «ζωηρούς γείτονες», διάγουν βίο γεμάτον ένταση. Φωνές μεσημεριάτικα, τσακωμοί βραδιάτικα, τραγούδια και κλαρίνα ότι ώρα να είναι.
Σε αυτό το ειδυλλιακό τοπίο της ελληνικής επαρχίας, έχουμε απαίτηση να παραμείνουν κάποιοι να καλλιεργούν τη γη, να φυλάσσουν Θερμοπύλες και παραδόσεις και να μας περιμένουν το Πάσχα και τον Δεκαπενταύγουστο στο πανηγύρι.
Μάλλον είμαστε ολίγον αιθεροβάμονες.
Φαίνεται ότι το όλο θέμα απασχολεί ακόμη και την κορυφή της Κυβέρνησης, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Τις ημέρες των εορτών, κάλεσε στο Μαξίμου και συνομίλησε με μια νεαρή εκδότρια από τις Σέρρες, η οποία αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο της και να ασχοληθεί με κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Ανέφερε λοιπόν ο Πρωθυπουργός, ότι ερευνούμε το θέμα το κατά πόσον τα οικονομικά κίνητρα είναι αρκετά να φέρουν κόσμο πίσω στα χωριά. Προφανώς εννοούσε και τα γνωστά περί υγείας και παιδείας, αλλά πίσω από τις λέξεις διαφαινόταν ότι αντιλαμβανόταν ότι υπάρχουν και άλλα θέματα προς διευθέτηση. Με την προσωπική του ενασχόληση με τα αγροτικά αιτήματα πέρυσι αλλά και τα τρία μεγάλα προγράμματα ανασυγκρότησης μετά από φυσικές καταστροφές (θεσαλλία, Εβρος, Εύβοια) πιθανόν έχει αντιληφθεί την ύπαρξη πολλών και διαφορετικής φύσεως θεμάτων που χρειάζονται διυπουργικής αντιμετώπισης. Αυτό δηλαδή με το οποίο η ελληνική διοίκηση δεν έχει να επιδείξει παρά ελάχιστες επιτυχίες.
Και να τώρα, που αναγκάστηκε να παρέμβει, για να ξηλωθεί η τοπική Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων που δεν σταμάτησε τον μεθυσμένο οδηγό.
Δεν είναι μόνο ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας ασχολείται με ένα τροχαίο ατύχημα, αλλά ότι μάλλον έχει πειστεί ότι υπάρχουν πολλά τέτοια θέματα να διευθετήσει, πριν η έννοια της αναστροφής της ερημοποίησης της υπαίθρου πάρει σάρκα και οστά και ότι πρέπει να παρεμβαίνει σε όλα μόνος του!
Είτε από τη σκοπιά του Management, είτε από την πολιτική σκοπιά, αυτό είναι κάτι που τρομάζει. Ως πότε ο καλός θεός της Ελλάδας θα καθαρίζει για εμάς; Πώς θα έλθουν οι ψηφιακοί νομάδες που ελπίζουμε; Πώς θα βρουν εργαζόμενους οι γύρω επιχειρήσεις και ξενοδοχεία; Πώς θα προχωρήσουν οι αγρότες μας σε νέες καλλιέργειες υψηλής αξίας; Σε περιβάλλον που θυμίζει κινούμενη άμμο; Λίγο δύσκολο ακούγεται.
