Νέο σφαγείο απειλεί τις συντάξεις, με περικοπές στις λεγόμενες «προσωπικές διαφορές» για τους παλαιούς συνταξιούχους, είτε ολοκληρωτικά με πλήρη κατάργησή τους είτε σε 2-3 δόσεις.
Αυτές οι νέες μειώσεις συντάξεων έχουν ήδη συμπεριληφθεί στην ατζέντα μέτρων, που απαιτεί το κουαρτέτο των δανειστών, αλλά και στις περικοπές δαπανών είτε με χρήση κόφτη είτε απευθείας, που η ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχτεί να θεσπίσει για μετά το 2018 υποχωρώντας πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών, για να κλείσει την δεύτερη αξιολόγηση με ανθρωποκτόνα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια.
Οι ετήσιες απώλειες εισοδημάτων για τους 2.650.000 συνταξιούχους, λόγω της περικοπής των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες συντάξεις τους, θα είναι περίπου 1,5 μέχρι 2 δισ. ευρώ.
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαναπαυτούν ούτε να παγιδευτούν σε άνευ ουσίας πρωθυπουργικές υποσχέσεις ότι δήθεν δεν θα μειωθούν οι συντάξεις τους. Πρέπει να συνεχίσουν τους μαζικούς και ενωτικούς αγώνες τους, που το 2016 κορυφώθηκαν με τη μαζικότατη και μαχητική πανελλαδική συγκέντρωσή τους στις 15 του περασμένου Δεκεμβρίου. Για την απόκρουση της προωθούμενης από τους δανειστές και την κυβέρνηση νέας ασφαλιστικής κατεδάφισης και για την αντιμνημονιακή ανατροπή, που είναι πλέον προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους.
Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι είναι πρωτοφανής. Από μόνοι τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα απέναντι σους δανειστές και την κυβέρνηση, αλλά και απέναντι στη μνημονιακή «αντιπολίτευση» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), που πιέζει για πιο γρήγορη αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους και ο αγωνιστικός συντονισμός τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, και τους αγρότες, που ήδη είναι στους δρόμους για τα δικά τους προβλήματα, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.
Οι ανυπότακτες στα μνημόνια της λιτότητας αριστερές και οι συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, πριν σαρωθούν όλες οι ασφαλιστικές και εργασιακές κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος εδώ και 150 χρόνια.
Ο καλλίτερος τρόπος για να δώσουν μία νέα ώθηση και έμπνευση στους λαϊκούς αγώνες για την απόκρουση των νέων μνημονιακών μέτρων και την αντιμνημονιακή ανατροπή είναι να συγκροτήσουν ένα ισχυρό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο στη βάση κοινού αντιμνημονιακού προοδευτικού φιλολαϊκού προγράμματος, το οποίο έχει ως προϋπόθεση για την εφαρμογή την έξοδο από την ευρωζώνη και την επανέκδοση εθνικού νομίσματος καθώς και τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους.
Όσες από αυτές τις δυνάμεις εμποδίσουν ή δεν θα συμμετέχουν σε αυτή την ενωτική ανατρεπτική και ελπιδοφόρα προσπάθεια όχι μόνο θα βλέπουν τους μνημονιακούς οδοστρωτήρες να περνούν, αλλά και θα έχουν να λογοδοτήσουν σε όλο το λαό και κυρίως στις νέες γενιές, γιατί δεν έκαναν, αυτό που έπρεπε, όταν έπρεπε, όπως έπρεπε και πριν να είναι ΑΡΓΑ, προκειμένου να μην περάσει ο νέος μνημονιακός αντιασφαλιστικός και αντεργατικός Αρμαγεδών.
