Οι νέοι στην Ελλάδα σήμερα έχουν μια σειρά από χαρακτηριστικά. Σιχαίνονται την πολιτική, βγάζουν πολλές σέλφι, “ψάχνονται” για να φύγουν στο εξωτερικό, δεν “ψάχνονται” όμως γενικώς. Θα έπρεπε.
Η Kodak, μια εταιρία που η γενιά που πρόλαβε και θυμάται ως παγκόσμιο κολοσσό, αριθμούσε 170.000 εργαζόμενους το 1998 και κατείχε το 85% της παγκόσμιας “πίτας” στη αγορά των εκτυπωμένων φωτογραφιών. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, το συγκεκριμένο business model εξαφανίστηκε και η Kodak χρεοκόπησε.
Το ίδιο συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει με κάθε μεγάλη εταιρία που δεν καταφέρνει να προβλέπει και να προσαρμόζεται στις εξελίξεις. Ποιός διανοείται σήμερα να προβλέψει ότι οι μεγάλες γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες ίσως χρεοκοπήσουν σε 5 χρόνια από τώρα, αν η TESLA και η Apple επενδύσουν στα λεγόμενα self-driving cars; Και όμως μπορείς να συμβεί.
Όπως συνέβη και το απίστευτο, μια εφαρμογή για να καλείς ταξί, φτιαγμένη από Έλληνες, να πωλείται στο ίδιο αντίτιμο με ολόκληρη την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, 45 εκατομμύρια ευρώ.
Η γενιά μου και σίγουρα όλες οι επόμενες είναι σχεδόν βέβαιο ότι αποκλείεται να ασκήσουν ένα μόνο επάγγελμα στη διάρκεια της ζωής τους. Όσοι, λοιπόν, φτιάχνουν σήμερα το μηχανογραφικό τους, και αργότερα το βιογραφικό τους, πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται αλλιώς.
Οι εταιρίες του αύριο δεν θα ψάχνουν τι έχεις αποστηθίσει μέσα από σελίδες βιβλίων αλλά τι ξέρεις να κάνεις και πόσο καλά ξέρεις να το κάνεις. Το εισόδημα του αύριο δεν θα προέρχεται από μια πηγή αλλά από πολλαπλές οικονομικές δραστηριότητες.
Θα μπορεί για παράδειγμα ένας αρχιτέκτονας, όχι μόνο να σχεδιάζει σπίτια, αλλά να τα “εκτυπώνει” μέσω 3D printing. Θα μπορεί ο ίδιος άνθρωπος, χωρίς να σπαταλά περισσότερο χρόνο και χωρίς επιπλέον ανθρώπινα χέρια, να καλλιεργεί λαχανικά στον κήπο του, και να τα πουλάει μέσω διαδικτύου, την ίδια στιγμή να έχει την ικανότητα και τη γνώση να φτιάξει μόνος του την εφαρμογή που θα του παρέχει αυτή τη δυνατότητα. Στη διάρκεια της ζωής του, θα μπορεί να προσθέτει καινούργιες δραστηριότητες χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που δεν υπάρχουν καν σήμερα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι νέοι της Ελλάδας του 2017, πρέπει να σκέφτονται πώς θα βγάζουν χρήματα εκείνοι το 2027 και όχι πως έβγαζαν οι γονείς τους το 1997. Η Ελλάδα της επόμενης 20ετίας θα χρειαστεί το πλεόνασμα ταλέντου της νέας γενιάς πολύ περισσότερο από τα πλεονάσματα που “διαπραγματεύεται” ο κ. Τσίπρας.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
